106 Johan (Jan) (van) Olhoff [Gen. 7 Nr.: 106 OUDGROOTOUDER], Johan (Jan) Olhoff (van) is geboren 28-10-1748 in West-Deep [Treptow an der Rega ~ 1 mijl van Treptow naar het noorden van de rivier van de Rega in de Oostzee, is ingedeeld in Oost- en West diep, waar de Rega beiden scheidt; Landkreis Greifenberg - 15 kilometer ten Westen van Colberg] Pommeren Pruisen Duitse Heilige Romse Rijk. Notie bij de geboorte van Jan: West Pommeren aan de Oostzee.
"Najstarsze rodziny zamieszkujące ówczesne Deep to: Kemp, Runie, Blank, Wachs, Treu, Ollhoff, Bieter, Bandelin, Block ~ De oudste families in de toenmalige Deep zijn: Kemp, Runie, Blank, Wachs, Treu, Ollhoff, Bieter, Bandelin, Block".

Beroep van Jan: Zee-officier [VOC Capitein van 1790 tot en met 1795 zie bij FAMILIEGESCHIEDENIS FAMILIEVERHALEN VOC & VOC AND FAMILY]. Notitie bij Jan: Voordat hij bij de VOC werkzaam was, heeft hij ook gevaren.
Porselein als handelswaar : de porseleinhandel als onderdeel van de Chinahandel van de V.O.C., 1729-1794. - Groningen: Jörg, 1978. - 387 p., [nl].
Adres: Op de Buijtekant Amsterdam Republiek der Verenigde Nederlanden.
Religie: Evangelisch Luthers.

Johann Olhoff was als jonge matroos in dienst van Joachim Christian Nettelbeck die slechts tien jaar ouder [1738] was dan Johan. Joachim Nettelbeck trouwde in 1762 in Königsberg (nu Kaliningrad) en voer al enige jaren van daar uit als kapitein op de Oostzee. Hij besloot voor zichzelf een nieuw schip te bouwen, wat duurde tot Pasen 1764. Hij nam Johann Olhoff in dienst op dat nieuwe schip:

"Ich setzte mir's in den Kopf, ein funkelnagelneues Schiff von etwa achtzig Lasten in Königsberg auf den Stapel zu setzen. Den größten Teil des Jahres 1763 war ich mit dem Bau beschäftigt. Ostern 1764 war ich endlich nach vieler Mühe und Sorge mit meinem Schiffbau im reinen. Das Fahrzeug war nun wohl ganz nach meinem Sinn geraten…".

Toen Joachim Nettelbeck geld wilde gaan verdienen met zijn nieuwe schip, hij had pech; de vrachtprijzen waren ingestort. Het jaar daarvoor stond de vrachtprijs op Amsterdam nog op ƒ 45,- .Het koste hem moeite om een vrachtprijs rond ƒ 11,- te vinden. Pas in oktober van dat jaar lukte het hem een vrachtprijs op Amsterdam van ƒ 16,- af te sluiten. Maar hij had nog meer pech; hij struikelde, terwijl het schip nog in de haven lag, aan boord over een ankertouw en moest naar huis gedragen worden. Hij leed veel pijn. Aan meevaren op zijn schip viel niet te denken. Maar wie zou hem moeten vervangen? Er zat niets anders op dan het schip aan zijn stuurman Martin Steinkraus toe te vertrouwen. Maar deze bleek een bedrieger!

Johann Olhoff werd door Netttelbeck beschreven als "Sehr guter Junge"! Hij deserteerde in Amsterdam toen hij 16 jaar oud was omdat hij niet meer naar huis wilde ten gevolge van de 7 jarige oorlog in Pruischen!

1764 ~ De Zevenjarige Oorlog (15 mei 1756 – 1763) was net voorbij die woedde tussen Pruisen, Groot-Brittannië en Hannover enerzijds, en Rusland, Oostenrijk, Zweden, Saksen en Frankrijk anderzijds. Het betrof de eerste keer dat er een oorlog op wereldschaal werd uitgevochten. De 7-jarige oorlog kan gezien worden als het vervolg van de Oostenrijkse Successieoorlog. In 1761 hadden de Russen Kolberg veroverd en verwoest; het enige dat Johann Olhoff resteerde was, zoals hij het zelf beschreef, blauwe rook!

Later in 1783 zou Johann Olhoff kapitein Joachim Nettelbeck bij puur toeval weer tegen het lijf lopen [zie hieronder 1783 The Friend George]. Daar beschreef Nettelbeck Johann Olhoff; "Erschrecken trotz der glänzenden Uniform, des Degens und Schärpe". Johann was toen 34 jaar oud.

We zien in het boek BREMER KAUFLEUTE IN DEN FREIHÄFEN DER KARIBIK dat Jan Olhoff later in het jaar [september] 1781 burger werd van Emden:

'Hendrik Schröder und Jan Oltoff verloren Waren auf St. Eustatius' [Hendrik Schröder und Jan Oltoff, Kaufleute in Emden, waren dort in der Kirchenbüchern genealogisch nicht zu ermitteln. Laut freundlichen Auskunft der Stadt Emden leisteten 1757 ein Hinrich Peters Schröder, 1758 ein Hinrich Jürgen Schröder dort d. Bürgereid, 1781 wurde ein Johan Ollhoff Bürger].

Hollansche Schippers kopen hun burgerregt te Oostende, Embden, enz om onder onzydige vlaggen te kunnen vaeren! ~ Niet alleen te Ostende, en in andere Keizerlyke Zeehavens, maer ook te Embden wordt thans door verscheidene Hollandsche Schippers en Kooplieden het Burgerschap gekogt.

[de koopvaaardijschepen varende onder onzijdige vlag worden door de oorlogvoerende partijen geëerbiedigd; 'de vlag dekt de lading!']

In 1744 werd Oost-Friesland, inclusief Emden, geannexeerd door Pruisen. Daar Jan Olhoff in Westdeep Pruisen geboren was, is het geen probleem voor hem geweest om zich als burger van die stad in te laten schrijven.

Bij FAMILY HISTORY / FAMILY SAGA I / Benjamin Franklin treft u een aantal brieven waarin melding van hem gemaakt wordt. Het meest bijzondere is die van de heren D. Wendorp en Thomas Hope Heyliger. Zij noemen Jan Olhoff in een in het frans geschreven brief die zij hebben gericht aan Benjamin Franklin, destijds woonachtig in Frankrijk te Passy en gevolmachtigde Minister van de Verenigde Staten van Amerika. Benjamin Franklin geeft zelf antwoord op 8 juni 1781 in het engels.
Benjamin Franklin staat bekend als wetenschapper, boekdrukker, uitvinder, staatsman, philosoof, musicus en econoom. Hij is zeer betrokken geweest bij het tot stand komen van de "The Declaration of Independence" van de Verenigde Staten van Amerika.

Betreft een brief aan Benjamin Franklin, wonende te Passy (Frankrijk) 1781. Hij was één van de 'founding members' van "The United States of America".

In 1776, after the Declaration of Independence, Benjamin Franklin was sent by Congress to France to serve there as U.S. Commissioner. From this ambassadorial post he worked to gain French diplomatic, military, and financial support for the American cause. It is here, from 1776-1782, that he did his most important work. Yet his letters from this period are scarce, to put it mildly. They are prized for their rarity and the importance of the work being done.

In de tweede helft van de achttiende eeuw is suiker het voornaamste product dat vanaf Sint-Eustatius naar de Republiek wordt verscheept. Van de Midden-Amerikaanse ruwe suiker, afkomstig van de Franse eilanden in de Caraïben, is de 'sucre terre' van de hoogste kwaliteit. Het is wel tot het eiland doorgedrongen dat er in het vaderland onrust is ontstaan over het groeiende Britse ongenoegen over de goede betrekkingen die de Republiek onderhoudt met de opstandige Noord-Amerikaanse koloniën. In december 1780 brak de oorlog uit tussen de Republiek en Groot Britannië. Op 1 februari 1781 vertrok een konvooi van 24 handelsschepen van Sint-Eustatius naar de Republiek, begeleid door het 'slands linieschip van oorlog Mars.

Zij werden door den Brits eskader aangevallen en veroverd op 4 februari 1781. Het verlies van het eiland St. Eustatius had plaatsgevonden op 3 februari 1781 toen de commandant van een Britse vloot [Admiral George Rodney] de onmiddellijke overgave eiste. Op de rede lag een groot aantal schepen, waaronder de Maria Magdalena met als kapitein JAN OLOFF.
Achtergrond daarvan: de inmiddels uitgebroken 4e Engelse oorlog, de positie van St. Eustatius als vrijhaven en de steun aan de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten (“the first salute”). De gouverneur van het eiland wist niets van de oorlogsontwikkelingen, hij had geen troepen en gaf zich direct over.

Over de gebeurtenissen bij St. Eustatius is uitvoerig geschreven door Cornelius de Jong van Rodenburgh [Luitenant dienende aan boord van het schip Mars]. Cornelis de Jong van Rodenburgh is dezelfde persoon die ook schreef over de reis naar Noorwegen met het schip ZWAAN in 1795 [zie verder]. Hij zou Jan Olhoff dus later nog eens ontmoeten! Hieronder zien we in brief 13 dat hij de overgave beschrijft aan de Engelsen en waarin hij de schippers benoemt van de schepen die op de rede van St. Eustatius lagen. Een daarvan was Jan Olhoff [geschreven als Jan Olhoff], die schipper was van het schip de Maria Magdalena.

Reklamationen der preußischen Gesandten in London wegen der von britischen Kriegsschiffen entwendeten Schiffsladungen Einzelfälle

~ een protest van de Pruissen bij de Britten tegen die roof: Klachten van de Pruisische ambassadeur in Londen vanwege de door Britse oorlogsschepen gestolen scheepsladingen bevat ondermeer: hier de klacht van Jan Olhoff.

Reklamationen durch Danckels, Marcus Moses Schlesinger, Jan Olhoff, van Eyckellenberg und die Seehandlung wegen des Überfalls auf die Insel St. Eustache; durch den Konsuln Sebastian Fridag (Frydag, Freitag) in London aufgestellte Gesamtliste der Reklamationen bezüglich St. Eustache;
Attestierung des Verlusts beim Überfall auf St. Eustache für dänische Untertanen.


Records of the High Court of Admiralty [HCA] and colonial Vice-Admiralty courts

Division within HCA - Records of the High Court of Appeals for Prizes
War of American Independence, 1775-1783. Captured place: St Eustatius and its Dependencies (captured by Admiral Rodney, 3 February 1781). 64 claims

Claim 23. Claimant: Sebastian Fridag, of London, Prussian consul for Great Britain, on behalf of Hendrick Shroder, native of Sclawe, resident in Emden, Prussian subject; Johan Daniel Piest, native of Schlistadt, resident in the Danish island of St Thomas, subject of the Duke of Brunswick; Johan August Scheffer of Hameln, subject of the British sovereign as elector of Hanover; Jan Olhoff of Emden, Prussian subject. Exhibits in German with translations, schedule of goods, affidavits, exhibits referring to this claim are also in claim 60 (1782-1786).

Claim 60. Claimant: Sebastian Fridag of London, Prussian Consul for Great Britain, on behalf of Johann Hartmann of Kirschberg, Prussian subject. Affidavits, attestations, exhibits in Dutch with translation, also contains exhibits referring to claims 6, 23 and 64 (1783-1790).

Note:

In 1754 verkocht Frederik Huis Honselaarsdijk (zie Cornelis Leendertsz. Roels [Gen. 12 Nr.: 3434 STAMOVERGROOTOUDER]) en diverse andere bezittingen in Delfland en West-Brabant, die hij van zijn vader had geërfd voor 700.000 gulden aan zijn volle nicht Anna van Hannover. Zij was het tweede kind van de Britse koning George II, de reden dat zij zowel in Engeland als in Nederland 'Princess Royal' werd genoemd. Zij werd vooral bekend als vrouw van prins Willem IV, erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Provinciën.

De Britse verovering op Sint Eustatius duurde slechts tien maanden en admiraal Rodney's werk om de veroverde goederen te beheren was tevergeefs. Veel van de goederen die hij in beslag nam, werden op hun weg naar Groot-Brittannië heroverd. Dit gebeurde datzelfde jaar [1781] door admiraal Toussaint-Guillaume Picquet de la Motte, als commandant van een squadron met negen schepen [dat drie fregatten omvatte]. Picquet de la Motte veroverde 26 Britse schepen, samen met de plundering van Rodney van het eiland St. Eustatius ging het om een bedrag van 5 miljoen pond sterling.

In de 17e eeuw werd bij de maritieme oorlogsvoering veel gebruikgemaakt door particuliere Kaapvaarders. Deze Kaapvaarders rustten met toestemming van de overheid een oorlogsschip uit en veroverden daarmee schepen van de tegenstander. Hiermee was goed geld te verdienen, omdat na de verkoop van de buit een groot gedeelte van de opbrengst aan de bemanning werd uitgekeerd.

Jan Olhof is zo'n een legale kaper geweest! Toestemming werd gegeven dor de Staten-Generaal & door middel van commissiebrieven van Prins Willem V van Oranje Nassau [Archieven Admiraliteit Amsterdam]. Hij wordt letterlijk genoemd in de verleende commisiebrief [mutaties 07-06-1782].

Oorlogsschip de Spion; Over de kaping van het Engels sloepscheepje the Janny.
Locatieomschrijving: Denemarken Heilige Land & Locatieomschrijving: Hamburg.

Jan ging in ondertrouw, ongeveer 36 jaar oud, op 07-10-1785 in Amsterdam Republiek der 7 Verenigde Provinciën met

Bij haar vertrek uit Texel, op 18-01-1790, heeft Jan Olhoff het ankertouw moeten los laten snijden. Hij verzocht dientengevolge om zowel een nieuw touw als ook een nieuw anker.

Op 04-05-1794 wordt in Amsterdam een dochter van Engelina Alida van der Hagen en Jan Olhoff geboren; Lamberdina Catharina Elisabeth Olhoff. Jan Olhoff was al lange tijd daarvoor op 07-11-1793 vanuit Texel vertrokken naar de Kaap in Zuid Afrika om vervolgens door te varen naar Batavia op het schip De Hertog van Brunswijk. Hij zou zijn dochter pas op 09-07-1794 voor het eerst zien. Van haar stamt de Probandus Marnix Alexander de Paula Lopes af.

Cornelius de Jong van Rodenburgh had in Drontheim op 31-03-1795 op last van de Staten-Generaal het bevel om geen bevelen van de prins van Oranje als admiraal-generaal meer te gehoorzamen en de Franse schepen als vrienden te behandelen!
Hij had het bevel over de vloot die vertrok uit Kaap de Goede Hoop op 18-05-1795. Inmiddels was de staatkundige eenheid de Bataafsche Republiek. Oorlogsomstandigheden hadden hem doen uitwijken naar het neutrale Noorwegen, waar hij nadere orders uit Nederland afwachtte.
Hieronder is een kopie weergegeven van een rapport aan 'de Edele Mogende Heeren Gecommiteerde Raaden ter Admiraliteit op de Maase' op basis van het scheepsjournaal van het schip de Scipio [zie ook link onderaan de pagina, of klik op deze snelkoppeling]. Cornelius de Jong van Rodenburgh verhaalt meermaals over Kapitein Jan Olhoff die met enige moeite zijn schip de Zwaan drijvende probeerde te houden in verband met een lek.

Na bijna acht maanden in Trondheim ontving Cornelius De Jong van Rodenburgh en indirekt dus ook Jan Olhoff orders om de thuisreis te aanvaarden. Op 14 mei 1796 lichtten de schepen hun ankers.

Hieronder een prachtig Dagverhaal en Decreten Nationale Vergadering 1796 [Inventaris van de archieven van de Wetgevende Colleges van de Bataafse Republiek en van het Koninkrijk Holland, 1796-1810] ~ Met ingang van 21 januari 1796 werd voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis de mogelijkheid geschapen voor de geïnteresseerde burger om kennis te nemen van de beraadslagingen van bestuurlijke lichamen. Niet alleen stond het de burger vrij om de beraadslagingen bij te wonen op de publieke tribune, maar ook om ze in druk uit te geven; particuliere uitgave van het verhandelde in de vergaderingen van het Intermediair Wetgevend Lichaam en het (constitutioneel gekozen en niet-constitutioneel uitgeroepen) Vertegenwoordigend Lichaam, Bataafse Republiek [blz. 71].

Het gaat over restitutie van een kistje dat Jan Olhoff meegenomen had uit China op zijn laatste VOC reis. Hij kwam in China op 24-01-1795 aan. Het kistje bevatte daarin twee verlakte kistjes, ieder groot 1/2 voet, gevuld met thee dat in China gebrand was met het merk van de VOC erop. Hij had het aan boord op het schip DE ZWAAN toen hij in Trontheim aankwam op 18-09-1795. Hij adresseert [request] het Committé tot den Oost Indische Handel en Bezittingen, met zijn beklag over de Commissie te Harlingen, wegens een door hun aangehaald kistje met Thee; verzoekende restitutie van 't Zelve.

Volgens de Code Civil (of Code Napoleon) hadden alle mannelijke ingezetenen van een 'mairie' van 21 jaar en ouder die staatsburger waren (dit was in principe iedereen, tenzij men hieruit was ontzet wegens krijgsdienst voor een vreemde mogendheid of een veroordeling voor ernstige misdaden) het recht om de leden van de municipaliteit, een soort gemeenteraad, te kiezen. Hiertoe moesten deze ingezetenen geregistreerd worden in de Registres Civiques, die per sous-préfecture dienden te worden opgesteld. Hierin werden niet alleen de namen van de ingezetenen, maar ook hun geboortedata en de beroepen genoteerd. Jan van Olhoff werd ingeschreven in 1811 [Eerste Franse keizerrijk]. Hier werd voor het eerst zijn geboortedatum terug gevonden; 28-10-1748! In hetzelfde document staat dat hij in wijk 1 woonde op nr. 27. Deze wijk was gesitueerd in het oude centrum van Haarlem.

Op 20-07-1818 heeft Jan Olhoff zijn schoonzoon Hendrik Martinus Krüsemann gemachtigd, inclusief 'Conditien van Verkoop, met het voornemen om een huis in te brengen [aan de oostzijde van De Kleine Houtstraat op de hoek van De Lange Hofstraat] bij een veiling in het logement De Goude Leeuw op 29-08-1818.

107 Engelina Alyda van der Hagen [Gen. 7 Nr.: 107 OUDGROOTOUDER]. Zij is geboren op 15 en gedoopt op 18-02-1763 in Amsterdam Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Zij is 04-12-1835 gestorven te Haarlem, Koninkrijk der Nederlanden, 72 jaar oud.
Notitie bij de geboorte van Engelina: Nieuwe Zijdskapel.
Adres:
Op de Nieuwmarkt Amsterdam [de woning ook van haar ouders]
Kleine Houtstraat 27 [wijk 1] Haarlem 1815 Verenigd Koninkrijk der Nederlanden
Spaarne 850 [wijk 1] Haarlem Verenigd Koninkrijk der Nederlanden
Notitie bij het huwelijk van Jan en Engelina: Het pui [Engelse] kerk!
Engelina Alida van der Hagen is overleden op 73 jarige leeftijd in Haarlem 04-12-1835. Zij woonde aan het Spaarne Wijk 1 no. 550.

In het hierboven getoonde testament na het overlijden van haar echtgenoot gemaakt, noemt Engelina Alida van der Hagen ook haar dochter Lamberdina Catharina Elisabeth van Olhoff [Gen. 6 Nr.: 53 OUDOUDER].

Een maand na het opstellen van haar testament volgt een hypotheekstelling waarbij haar dochter en schoonzoon Lambertina Cathariana Elisabeth van Olhoff & Hendrik Martinus Krüsemann betrokken zijn.

Drie jaar later zien we dat Engelina Alida van der Hagen opnieuw een testament opmaakt. Dit keer is naast haar dochter Lamberdina Catharina Elisabeth, ook haar kleinzoon (Jan Adam Kruseman [Gen. 5 Nr.: 26 BETOVERGROOTOUDER])

VII/107 Engelina Alida van der Hagen verkoopt 16-06-1829 een grafstede [Noordzijde no. 69] in de Sint Walburgiskerk te Zutphen aan de vader van haar schoondochter, Jonkheer Joost Christiaan Theben Terville. Hij was geboren op 11-5-1760 te Lange Akkerschans en overleed op 7-3-1839 te Zutphen.

De hierboven weergegeven inventaris van de inboedel werd 1 week na het overlijden van Engelina Alida van der Hagen opgemaakt.

We zien hierboven dat Lambertina Catharina Elisabeth van Olhoff als een van de erfgenamen, samen met haar echtenoot Hendrik Martinus Kruseman verschillende documenten ondertekent heeft die betrekking hadden op de boedelverdeling en erfenis van Engelina Alida van der Hagen.

Kind van Jan en Engelina:
I. Lambertina Catharina Elisabeth van Olhoff [Gen. 6 Nr.: 53 OUDOUDER] (Zie 53)

ZIE GENERATIE VII tertium