32 Francisco de Paula Lopes dos Sanctos [Gen. 6 Nr.: 32 OUDOUDER], geboren op 25-01-1774 Graça Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves. Bij de doop van Francisco was de volgende getuige aanwezig: Veríssimo Ribeiro Severo de Sá. Hij is gedoopt op 05-02-1774 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves. Notitie bij de geboorte van Francisco: Parochie Santo André. Francisco is overleden. Adres: Rua do Paço do Benformoso, Socorro Lisboa Genoemd anno 1823 & 1826 in de documenten van: Real Corpo dos Privilegiados de Malta da Corte e Termo [zie verder]. Zie het artikel: 'De Paula Lopes' name.
Rua do Paço do Benformoso, Socorro Lisboa
6/32 Francisco, nasceu a 25.1.1774, baptizado.
Santo André beeld nu in de Igrea do Graca
The former church of Santo André, chapel of Nossa Senhora da Vida, Lisbon
VI/32 Een brief van Franscico de Paula Lopes dos Santos die te vinden is in de INVENTARIS [628.994 KB]
[duurt even om te laden] die werd gemaakt van de
goederen die waren achtergelaten door zijn vader Luis Lopes dos Santos na diens overlijden in 1794.
family bible / familiebijbel
Alferes do Real Corpo dos Privilegiados de Malta
Francisco de Paula Lopes dos Santos, Ensign of the Royal Corps of the Privileged of Malta, enlisted and swore the flag in the year of 1798 [Tuitio Fidei et Obsequium Pauperum]
Himo da Ordem de Malta
Unbekannter Künstler:
hino-da-ordem-de-malta.mp3
Atesto do Real Corpo dos Privilegiados de Malta
Joaquim Pedro Cardo Maldonado, capitão comandante do Real Corpo dos Privilegiados de Malta da Corte, e Termo, Reposteiro da Câmara do Número de El-Rei Nosso Senhor etc.
Atesto que Francisco de Paula Lopes, Alferes do Real Corpo dos Privilegiados de Malta, do meu Comando, assentou Praça e jurou Bandeira no ano de mil setecentos noventa e oito, e tem servido de Ajudante, pela ausência de João Estanislau Monteiro, que como criado de Sua Majestade o acompanhou para o Rio de Janeiro, aonde faleceu, servindo sempre com prontidão, e zelo no Real Serviço. E sendo-me esta pedida lha mandei passar, e vai por mim assinada, e selada com o selo deste Real Corpo. Quartel da minha residência em 9 de Junho de 1823.
Joaquim Pedro Cardo Maldonado
Capitão Comandante Interino
Joaquim Pedro Cardo Maldonado, commanding captain of the Royal Corps of the Privileged of Malta of the Court, and District, curtain of the Chamber of the number of the King our Lord etc.
I certify that Francisco de Paula Lopes, Ensign of the Royal Corps of the Privileged of Malta, under my command, enlisted and swore the flag in the year of seventeen ninety eight, and has served as Aid, for the absence of João Estanislau Monteiro, whom as His Majesty’s servant accompanied him to Rio de Janeiro, where he died, always serving with readiness and zeal in the Royal Service. And since this was required to me I ordered it to be made, and it is signed by myself, and sealed with this Royal Corps’ seal. Headquarters of my residence on 9th June 1823.
Joaquim Pedro Cardo Maldonado
Interim Commanding Captain
Breve noticia das ordens monastico-militares em Portugal ~ Francisco de Paula Lopes dos Santos staat in dit boek genoemd als Capitão Ajudante; de assistent van de kapitein van de Orde van Malta.
In 1820 werd een revolutie georganiseerd in Porto om een einde te maken aan het absolutisme. Dit was het begin van een nieuwe Politieke regime-constitutionele monarchie.
Welke redenen hebben geleid tot deze liberale revolutie van 1820?
Na de Franse invasie van 1807, door Napoleon Bonaparte, was Portugal in zeer moeilijke economische en Politieke situatie beland. De Bevolking was ontevreden omdat':
De landbouw, handel en industrie werden geruïneerd en veroorzaakte een ernstige economische crisis. De Koninklijke familie was in 1807 met de hulp van de Britten naar Brazilië gevlucht. João VI Sticht aldaar in 1815 ‘Het Verenigd Koninkrijk van Portugal, Brazilië en Algarve’. João VI wordt na de val van Napoleon Buonaparte teruggeroepen naar Portugal. Hij wilde dit doen als absolute vorst en vertrekt uit Brazilië op 04-07-1821.
Later zal zijn zoon zich losmaken van Portugal en roept ‘Het Keizerrijk Brazilië’ uit in 1822. De Regering van het land werd bestuurd deur de Britten die niet veel oog hadden voor de Portugese handel. De Portugese handelaren werden daardoor benadeeld en de Bevolking werd mede daardoor overbelast. Als gevolg van deze crisis, voelden vele Portugesen zich aangetrokken door de ideeën van vrijheid en gelijkheid, die de Franse Soldaten vers hadden verspreid tijdens de invasie.
Derhalve hebben het ongenoegen van de bevolking, de afwezigheid van de koning en de liberale ideeën gebracht door Franse soldaten uiteindelijk geleid tot de liberale revolutie in 1820.
De documenten hieronder vermelden de datum 5 juni 1823. Portugal was onder grote politieke onrust sinds de liberale revolutie van 1820. Het liberalisme was geïnstalleerd geweest door een culturele elite. In mei 1823 was er een tegenbeweging die het absolutisme hadden gereïnstalleerd. Het heette Vilafrancada omdat het gebeurde in Vila Franca de Xira en het werd gestart door de koningin en de Infante Dom Miguel. Koning João VI greep op tijd in en werd de situatie meester. Hij werd opnieuw uitgeroepen tot absolute koning. De mensen vierden deze terugkeer naar de oude situatie. De koning keerde terug naar Lissabon onder een feestelijke stemming, terwijl vele liberalen het land (enige tijd) moesten verlaten. De koning kwam naar het paleis van Bemposta op 5 juni. Francisco de Paula Lopes dos Santos was een van de bewakers die er was om hem te begroeten!
Pede a Vossa Majestade 07-08-1823
Senhor
Diz Francisco de Paula Lopes dos Santos, Alferes da Companhia dos Privilegiados de Malta da Corte, que ele suplicante com grande desvelo e inteligência na ausência dos Ajudantes do mesmo Corpo João Estanislau Monteiro, falecido, e Manuel José Rodrigues Ganhado, cuja existência se ignora, tem servido de Ajudante já no ensino do manejo Militar, já na formatura do Corpo e divisão de guardas, e porque seus serviços deviam ser atendidos, este o motivo por que implora a Vossa Majestade o haja de promover ao posto imediato que lhe compete de Capitão Ajudante do mesmo Corpo de Malta, graça esta que se tem concedido aos que têm montado guarda a Vossa Majestade nos dias mais festivos como foi o de cinco de Junho presente em que o suplicante foi um dos oficiais da Guarda que receberam a Vossa Majestade; e sua Real Família no Paço da Bemposta.
Pede a Vossa Majestade se digne por efeitos da sua Real Grandeza e Beneficência fazer-lhe a graça que suplica.
E Receberá Mercê.
Francisco de Paula Lopes dos Santos
Sir
Francisco de Paula Lopes dos Santos, Ensign of the Court’s Company of the Privileged of Malta says that in the absence of the Aids of the same Corps João Estanislau Monteiro, deceased, and Manuel José Rodrigues Ganhado, whose existence is unknown, he has served with great intelligence and zeal as Aid both in the teaching of military management, and in the formation of the Corps and division of guards, and because his services should be attended to, this is why he implores Your Majesty to promote him to the immediate post that he deserves of Captain Aid of the same Corps of Malta, a grace that has been granted to those who have guarded Your Majesty in the festive days like that of the last fifth June in which the supplicant was one of the officers of the Guard who saluted Your Majesty; and His Royal family at the Palace of Bemposta.
He asks Your Majesty, by the effects of his Royal Grandeur and Beneficence, to grant him the grace he requests.
And he shall receive favour.
Francisco de Paula Lopes dos Santos
Armas das Ordens Militaires & Religioes Regulares
14 de Setembro de 1823 informe o requerimento
Senhor
Por Despacho da Junta da Sereníssima Casa do Infantado de 13 de Agosto do corrente ano, Manda Vossa Majestade que eu informe o requerimento de Francisco de Paula Lopes dos Santos, em que pede a Vossa Majestade o posto de Capitão Ajudante dos Privilegiados de Malta da Corte, por ter falecido na Corte do Rio de Janeiro o que exercia este Posto, e achar-se ausente Manuel José Rodrigues Ganhado há mais de 25 anos, que era supra neste Posto. O suplicante achava-se unido ao Corpo dos Privilegiados de Malta que fazia a Guarda do Palácio da Bemposta no dia 5 de Junho do presente ano.
É quanto posso informar a Vossa Majestade que mandará o que for servido. Quartel da minha residência em 14 de Setembro de 1823.
Joaquim Pedro Cardo Maldonado
Capitão Comandante Interino
By dispatch of the Board of the Most Serene House of Infantado dated 13th August of the current year, Your Majesty orders me to inform Francisco de Paula Lopes dos Santos’ request, in which he asks Your Majesty the post of Captain Aid of the Privileged of Malta of the Court, for having passed away at the Court of Rio de Janeiro the one who occupied this post, and Manuel José Rodrigues Ganhado, who was supra in this post being absent for more than 25 years. The supplicant was united to the Corps of the Privileged of Malta that did the Guard of the Palace of Bemposta on 5th June of the present year.
It is as much as I can inform Your Majesty, who will order what he thinks is appropriate. Headquarters of my residence on 14th September 1823.
Joaquim Pedro Cardo Maldonado Interim Commanding Captain
The request was made by Francisco and addressed to His Majesty King João VI; then, His Majesty dispatched it on 14th September and sent it to Joaquim Pedro Cardo Maldonado so he could analyze the request and let His Majesty know (to inform = add more information) if Francisco was indeed in a position to receive the requested grace.
Francisco’s request was probably sent to the House of Infantado. The reply was surely positive, but the record of his letter patent can not be found where it should be.
De brief hierboven gedateerd 14 september 1823, is directe gericht aan Koning João VI met het verzoek om Francisco de Paula Lopes dos Santos te benoemen voor de post van Capitão Ajudante dos Privilegiados de Malta da Core. Uit een document hieronder van 14 december 1826 blijkt dat hij inderdaad deze post toegewezen had gekregen. ~ This suggests that Francisco de Paula Lopes dos Santos sided with the absolutist party and this may also explain why the family left to Brazil, since the liberals ultimately won the brutal civil war that ensued. Francisco's son Joaquim de Paula Lopes was 17 years old at the time.
Ilustríssimo e Excelentíssimo Senhor
Participo a Vossa Excelência que ontem seria meio-dia se me apresentou, Francisco de Paula Lopes dos Santos, Capitão Ajudante do Real Corpo dos Privilegiados de Malta da Corte, e Termo, dizendo-me que no Armazém Real do Exército se esperava que eu mandasse buscar as Armas que havia requisitado, pois já lá havia ordens para se me entregarem, e que para esse fim ali se lhe havida dado o rascunho da Procuração cujo é o que incluso remeto a Vossa Excelência, e persuadido que isto se não oporia à vontade de Vossa Excelência passei a fazer a dita Procuração, e em virtude dela me foram remetidos os objectos requisitados e mencionados, no dito rascunho da Procuração, o que tudo pus em arrecadação, e debaixo de chave, no quarto que antes servia para o Sargento da Guarda do Real Palácio da Bemposta, cuja chave se acha em meu poder, esperando as últimas ordens de Vossa Excelência para fazer uso de tudo o referido quando Vossa Excelência assim mo determinar.
Prontificou-se a Guarda da Real Capela da Bemposta, como Vossa Excelência me ordenou, e composta de 1 Alferes, 1 Sargento, 1 Cabo e 2 Soldados, todos fardados com os antigos uniformes, e fez-se o serviço sem novidade mais do que a de um moço que disse ser do Hospital Real de São José, o qual perturbando a boa harmonia, em razão talvez de ter bebido alguma bebida espirituosa me foi conduzido ao Corpo da Guarda, e fazendo-me certo ser com efeito Moço das Enfermarias do dito Hospital Real de São José, com um ofício, por dois soldados da Guarda do Palácio, o remeti ao Excelentíssimo Senhor Principal Câmara, Enfermeiro-mor do mesmo Hospital Real de São José, e da sua entrega aí, me trouxeram o recibo que incluo remeto a Vossa Excelência. Deus Guarde a Vossa Excelência. Lisboa 15 de Dezembro de 1826
Ilustríssimo e Excelentíssimo Senhor Visconde de Vila Nova da Rainha
João Evangelista Alves Caldeira Capitão servindo de Comandante
Most Illustrious and Excellent Sir
I inform Your Excellency that yesterday at midday Francisco de Paula Lopes dos Santos, captain aid of the Royal Corps of the Privileged of Malta at the Court, and District, came to me saying that at the Royal Army Warehouse it was expected that I would order the fetching of the guns that I had requested, because there was already an order for them to be delivered to me, and for that end the attached draft of the commission was delivered and now sent to Your Excellency, which I did, and in virtue of it the requested and mentioned objects in the said commission draft were sent to me, and I put them all in the storage, under key, in the room that formerly was used for the Royal Palace of Bemposta Guard’s Sargent, which key is in my power, waiting for Your Excellency’s latest orders so everything can be used when Your Excellency so orders me to.
The Guard of the Royal Chapel of Bemposta was ready, as Your Excellency had ordered me, and it was composed of 1 Ensign, 1 Sargent, 1 Corporal, 2 Soldiers, all uniformed with the old uniforms, and the service was done without any news more than one boy who said he was of the Royal Hospital of Saint Joseph’s, who disturbing the good harmony, for having drunk some spirits, was sent to me to the Guards’ Corps, and being sure that he was indeed a boy of the Nurseries of the Royal Hospital of Saint Joseph’s, with a paper, by two soldiers of the Palace’s Guard, I sent him to the Most Excellent Principal Câmara, chief nurse of the same Royal Hospital of Saint Joseph’s, and of his delivery there, I was brought a receipt that I send attached to Your Excellency. God save Your Excellency. Lisbon, 15th December 1826.
Most Illustrious and Excellent Viscount of Vila Nova da Rainha
João Evangelista Alves Caldeira Captain serving as Commandant
Recebi o Moço das Enfermarias António José, Preso por [rasgado] da Guarda Real do Corpo de Malta e juntamente um oficial [rasgado] ser Enfermeiro-mor, Hospital Real de São José 14 de Dezembro de 1826.
António de Sena Pereira
João Evangelista Alves Caldeira, capitão comandante interino do Corpo dos Privilegiados de Malta
(Selada com o selo deste Corpo)
Pela presente Procuração por mim só assinada, dou poder ao Senhor Francisco de Paula Lopes dos Santos, capitão ajudante do dito Corpo, para que possa receber do Senhor Miguel Gomes Dias Almoxarife do Arsenal Real do Exército o seguinte
- 60 Espingardas do padrão da Polícia concertadas com varetas e baionetas.
- 60 Bandoleiras de anta novas para as ditas.
- 1 Caixa de guerra de madeira nova.
- 1 Bandoleira de anta nova para a dita.
- 1 Mola para a dita bandoleira.
- 1 Par de Baquetas para a dita.
Poderá o dito meu Procurador receber e assinar o conhecimento de recibo que haverá por firme e valioso Quartel de
I received António José, a boy of the Nurseries, arrested for [ripped] of the Corps of Malta’s Royal Guard and together an officer [ripped] being chief-nurse, Royal Hospital of Saint Joseph’s 14th December 1826.
António de Sena Pereira
João Evangelista Alves Caldeira, ínterim commanding captain of Malta’s Corps of Privileged.
(Sealed with the seal of this Corps)
By the present Commission signed only by myself, I give power to Mr. Francisco de Paula Lopes dos Santos, captain aid of the said Corps, so that he can receive the following from Mr. Miguel Gomes Dias Treasurer of the Royal Army Arsenal
- 60 police pattern rifles with rods and bayonets.
- 60 new tapir bandoleers for them.
- 1 new wooden war drum.
- 1 new tapir bandoleer for it.
- 1 string for the said bandoleer.
- 1 pair of drumsticks for it
The said my commissioner may receive and sign the receipt knowledge that will be taken by firm and valuable Headquarters of
NOBREZA CIVIL
Over de status van Francisco de Paula Lopes dos Santos, het volgende; de post van de kapitein dat hij bij het korps bezette verhief hem tot wat werd genoemd 'nobreza civil’. Dit is te vergelijken met het Nederlandse Patriciaat. Het korps werd voornamelijk samengesteld door mensen die eigendom huurden van de Orde van Malta, die zodanig een paar historische privileges hadden. Een daarvan was dat men deel uitmaakte van dit bijzondere korps in plaats van te dienen aan het front met het leger of bij andere para-militaire eenheden.
Hij trouwde, 32 jaar oud, op 17-01-1807 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves met de 24-jarige Maria Theodora [Gen. 6 Nr.: 33 OUDOUDER] (zie 33 hieronder). Bij het kerkelijk huwelijk van Francisco en Maria waren de volgende getuigen aanwezig: António José Lopes dos Santos en José de Sousa. Notitie bij het huwelijk van Francisco en Maria: Socorro.
Igreja de Nossa Senhora do Socorro; Mouraria
6/ 32 & 33 Casamento a 17.1.1807 Francisco de Paula Lopes dos Santos e Maria Theodora.
33 Maria Theodora de Sousa [Gen. 6 Nr.: 33 OUDOUDER], geboren op 20-01-1782 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves. Bij de doop van Maria waren de volgende getuigen aanwezig: Maria Teresa en Pedro Tomás Pinheiro. Zij is gedoopt op 07-02-1782 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves. Notitie bij de geboorte van Maria: Aanvankelijk Maria Sebastiana! Parochie São Julião. Maria is overleden. Notitie bij Maria: Theodora!
6/33 Maria, nascido
20.1.1782, baptizada
VI/32 & 33 Francisco de Paula Lopes dos Santos en Maria Theodora de Sousa worden bij de doop van hun kleindochter Sophia de Paula Lopes genoemd. Zij komen ook voor in het huwelijks document van hun zoon Joaquim de Paula Lopes [gen V. nr. 16]. De naam de Sousa is hier voor het eerst aangetroffen, meestal wordt Maria met Maria Teodora aangeduid.
Igreja Paroquial de São Nicolau e São Julião Lisboa
A Igreja Paroquial de São Nicolau e São Julião situa-se na Baixa Lisboeta entre a rua de S. Nicolau, rua da Prata e rua dos Douradores. A Igreja de São Nicolau foi construída no século XII, depois de várias reedificações sofreu a sua mais importante mudança já na década de 70 do século XVIII devido ao Terramoto de 1755.
De parochiekerk van St. Nicolaas en St. Julian is gelegen in het centrum van Lissabon tussen rua S. Nicolaus, rua da Prata en rua dos Douradores. De Kerk van St. Nicolaas werd gebouwd in de twaalfde eeuw , na verscheidene ‘reedificações’ in het verleden, heeft haar belangrijkste verandering plaatsgevonden sinds de jaren '70 van de achttiende eeuw als gevolg van de aardbeving van 1755.
Kind uit dit huwelijk: I. Joaquim de Paula Lopes [Gen. 5 Nr.: 16 BETOVERGROOTOUDER], geboren op 13-02-1809 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves (zie 16). 34 João José Botelho [Gen. 6 Nr.: 34 OUDOUDER]. João is overleden.
Hij trouwde met 35 Jacinta Rosa Coutinho [Gen. 6 Nr.: 35 OUDOUDER]. Jacinta is overleden. Notitie bij Jacinta: Coitinho! Overwegende dat Coutinho een naam is die geassocieerd wordt met de hogere klassen van de eilanden Sao Miguel en Santa Maria; is dat de meest waarschijnlijke reden dat het huwelijk van hun dochter Maria Ricarda Botelho in een privékapel in Recife, Brazilië, aangetroffen is. Eén van de peetouders van de kleindochter Joaquina de Paula Lopes is Jacintho Affonso Botelho die met zekerheid van de Azoren kwam; daarom is het ook waarschijnlijk dat João José Botelho en Jacintha Rosa Coitinho ook van de Azoren kwamen.
VI/34 & 35 João José Botelho & Jacinta Rosa [Coitinho] worden in de doop [& uittreksel] van hun kleindochter Sophia de Paula Lopes genoemd. Zij komen ook voor in het huwelijks document van hun dochter Maria Ricarda Botelho [gen V. nr. 17].
Kind uit dit huwelijk: I. Maria Ricarda Botelho [Gen. 5 Nr.: 17 BETOVERGROOTOUDER], geboren in Recife Pernambuco, Império do Brasil (zie 17).
36 Bernardino Álv(ar)es de Araújo (junior) [Gen. 6 Nr.: 36 OUDOUDER]. Bernardino moet geboren zijn voor 1776 [we weten dat hij in 1808 huwde. Ervan uitgaande dat hij toen al ca. 18 jaar oud moet zijn geweest, moet hij voor 1790 geboren zijn als zoon van Bernardino Alvares de Araujo! Hij ging echter in 1791 als vrijwilliger het leger in en moet minimaal 15 jaar oud zijn geweest, ergo moeten we zijn geboorte zoeken rond 1776]. Hij had in ieder geval een zus Maria die gedoopt werd op 13.12.1785 Transfiguração do Senhor Salvador Bahia Brazil.
VI/36 Tenente Bernardino Alvares de Araujo en Maria Joaquina Alvares de Araujo werden peetouders van Luiza die gedoopt werd op 03-12-1798 in Sao Domingos te Saubara Bahia, dochter van Manoel ... de Serqueira en Leonor da ... Note: Saubara is waar de vrouw van Tenente Bernardino Alvares de Araujo vandaan zou komen.
Notitie bij Bernardino: Bernardino Alves de Araujo junior! Notitie bij zijn kinderen: Het valt op dat hij zijn zoons de vrij zeldzame namen Fulgencio / Ataliba / Cyro gegeven heeft. Zijn zoon Fulgencio Orozimbo Álv(ar)es de Araújo zou later ook zijn zoons die drie namen geven! Notitie bij functie: We zien dat Bernardino carriëre maakte in het leger. Bij officiele stukken en de dopen van zijn kinderen en peetkinderen zien we hem terug als Secundo & Primeiro-Tenente / Capitão / Major [Sargento mór ~ oude Braziliaanse rangstitel] / Tenente-Coronel / Coronel.
Militaire loopbaan
Secundo-Tenente
Bernardino Álvares de Araújo wordt vermeld in een brief uit 1806 als zijnde tweede luitenant in het volgende document:
BRIEF VAN DE [GOUVERNEUR VAN BAHIA] GRAAF VAN PONTE [JOÃO DE SALDANHA DA GAMA MELO TORRES GUEDES BRITO] AAN DE PRINS-REGENT [D. JOÃO] AANKONDIGING VAN NALEVING VAN DE BEPALING INZAKE DE WIJZIGING VAN DE BETALINGEN VAN DE TWEEDE LUITENANT VAN HET ARTILLERIE-REGIMENT VAN DE STAD BERNARDINO ÁLVARES DE ARAÚJO EN PAULINO DA SILVA BARBOSA.
CARTA DO [GOVERNADOR DA BAHIA] CONDE DA PONTE [JOÃO DE SALDANHA DA GAMA MELO TORRES GUEDES BRITO] AO PRÍNCIPE REGENTE [D. JOÃO] DANDO CONTA DO CUMPRIMENTO DA PROVISÃO SOBRE À ALTERAÇÃO DE SOLDOS DOS SEGUNDOS TENENTES DO REGIMENTO DE ARTILHARIA DA CIDADE BERNARDINO ÁLVARES DE ARAÚJO E PAULINO DA SILVA BARBOSA.
Primeiro-Tenente
PROMOÇÃO DA BAHIA [10-02-1808]: Bernardino Alvares de Araujo Regimento d'Artilheria [klik op de afbeelding voor de lijst].
VI/36 [primeiro-tenente] Bernardino Alves de Araujo & Francisca Xavier de Vasconcellos werden peetouders op 17-09-1809 Jozé.
VI/36 Capitão Bernardino Alves de Araujo werd op 13-02-1819 peetvader van Rodrigo, de zoon van João Alvares de Cerqueira & Anna Joaquina de Cerquiera.
Major
VI/36 Major Bernardino Alves de Araujo wordt vermeld bij de doop van zijn zoon Fulgêncio [zie ook het artikel van Keizer Dom Pedro II] op 19-07-1821.
Sargento mór & Lente da Cadeira de Geometría
Geometrie, ook meetkunde genoemd, is het deel van de wiskunde dat zich bezighoudt met het bepalen van de afmetingen en andere eigenschappen van figuren. Bernardino Alvares de Araujo oeffende deze leerstoel uit in Salvador Bahia.
Tenente-Coronel
Independência do Brazil na Bahia
In het jaar 1807 namen de troepen van het Franse Keizerrijk, onder leiding van Napoleon Buanaparte, Lissabon in. Hierop vluchtte de Portugese koninklijke familie naar Brazilië.
Brazilië werd op 7 september 1822 onafhankelijk en er werd een Keizerrijk gesticht door Pedro I, de zoon van de Portugese Koning.
Portugal begon al snel met het sturen van versterkingen richting de voormalige kolonie. In steden zoals Salvador, Montevideo en São Luis wisten de Portugezen de gevechten te winnen van de milities, maar ze wisten niet te winnen in de binnenlanden van de guerilla's. Bernardino Alves de Araujo [luitenant-kolonel van het artillerieregiment van Baía [~ Comandante interno do Forte São Pedro], heeft hier een rol in gespeeld en werd ter verantwoording geroepen. Dit blijkt uit de nog bewaarde documenten uit 1825 die nog in het nationaal archief van Portugal liggen [Het zou nog tot 1825 duren voor het Verdrag van Rio de Janeiro werd ondertekend tussen Brazilië en Portugal. Portugal erkende het keizerrijk, waarmee er formeel een eind aan de oorlog kwam. Dit is de reden waarom de case van Bernardino Alves de Araujo werd terug gegeven]. Op 12 oktober 1822 werd Pedro uiteindelijk tot Keizer Dom Pedro I van Brazilië uitgeroepen en op 1 december volgde de daadwerkelijke kroning.
Comandante interno do Forte de São Pedro
Vanuit Portugal kwam een Koninklijk Handvest van 9 december 1821, waarin de toenmalige inspecteur van de troepen, brigadegeneraal Inácio Luiz Madeira de Melo, wordt benoemd tot commandant van de Wapens van Brazilië, in Salvador. Op 16 februari 1822 diende Madeira het verzoek tot registratie van zijn benoeming in bij de gemeenteraad, die weigerde dit te doen. Madeira reageerde met steun van de commandanten van de 1e en 2e linie.
De stad kwam in een gespannen sfeer. Er werd een militaire junta opgericht, met Madeira als voorzitter. Op de 19e was er een botsing van patrouilles door de twee militaire leiders in Praça da Piedade.
De Braziliaanse troepen, verbijsterd door de verspreiding van het 1e Portugese regiment, waarvan de kazerne was binnengevallen en geplunderd door Bataljon 12, trokken zich terug naar het fort van São Pedro waar Bernardino Alvares de Araújo de commandant was. Dit bleek de laatste plek van de rebellenverzet te zijn. De bouw van het fort begon na de Nederlandse invasie van de stad Salvador in 1627 en, met de nodige aanpassingen door de jaren heen, staat het er nog steeds en dient het als een van de onderhorigheden van het leger.
Braziliaanse onafhankelijkheidsstrijd tegen Portugal
… Laten we naar het fort gaan om ons vaderland en onze broeders te verdedigen tegen de artillerie, want we willen niet in elkaar geslagen worden door de plunderaars!
Officieren en soldaten gingen de velden in bij Fazenda Tororó en dos Barris. Daar braken ze door in de richting van het São Pedro Fort. Ze gingen de sloot in die eromheen lag en bereikten een ladder en de touwen die naar hen waren gegooid en droegen hen de muur op.
Onder hen waren kapiteins João Pessoa en Inácio João de Moraes, assistent Francisco Antônio, luitenants José Francisco Ribeiro, Gonçalo Joaquim Lago en João Simões Lisboa, vaandrig Álvaro Corrêa de Moraes, Pedro Barbosa, José Joaquim de Almeidagis, Domingos en Marcelino José Mondim, en honderden militieleden en burgers wiens namen pater Manuel Joaquim de Santa Ana en Antônio Cigano waren. De interim-commandant van het fort van São Pedro, luitenant-kolonel Bernardino Alvares de Araújo, schatte later, met waarschijnlijke verdrijving, dat ongeveer 500 milities en burgers in de ochtend van 19 februari bij het fort São Pedro aankwamen. Dit getuigt niet van enige bereidheid om de officieren en soldaten van het 12e regiment aan te vallen die in de middag en avond van de 18e oprukten van de São Bento-kazerne naar Praça da Piedade en Rua do Rosário de João Pereira.
Er waren twee stukken (kanonnen) geplaatst ter verdediging van de Militaire terein. Nog eens drie bewaakten de ingangen van de Rua das Mercês. Kapitein Inácio Corrêa de Vasconcelos had ze daar geplaatst en beval de sergeanten José Alves Corrêa en Francisco Vicente Viana om schildwachten te plaatsen bij de uitgang van de Aflitos naar Rua do Fogo. Hij had hun gezegd 'niets te doen, en alleen in uiterste nood in de lucht te schieten'. Dat deden ze bij zonsopgang op de 19e toen ze soldaten van het 12e regiment langs de Rua do Fogo zagen oprukken.
Het centrum van het stadje Salvador hoorde om half vijf 's ochtends kanonvuur richting het fort São Pedro. Tientallen gezinnen trokken naar de haven. Ze zouden de stad verlaten op zoek naar veiligheid op hun eigendommen in Santo Amaro, São Francisco do Conde en Iguape (Cachoeira).
De vergadering tussen de Raad en de Kamer duurde tot het ochtendgloren op de 19e.
De gebeurtenissen van 19 en 20 februari
Regiment nummer 12 manoeuvreerde het kanon dat dekking bood en marcheerde van Rua do Rosário naar Rua do Rosário de João Pereira onder bevel van luitenant-kolonel Francisco José Pereira. Dat was de straat waar Brigadier Freitas Guimarães woonde. Deze beweging werd gemeld aan het fort van São Pedro en veroorzaakte grote onrust.
Er waren geen versterkingen voor de militieleden van het 3e en 4e bataljon onder bevel van José Antônio da Silva Castro en Vítor José Topazio. Ze plaatsten ze daar als geavanceerde schildwachten en gingen toen naar het fort van São Pedro om zich bij Braziliaanse officieren, soldaten, milities en burgers te voegen, die besloten het te plaatsen als een verdedigingscentrum tegen Portugese troepen. Er zijn aanwijzingen dat milities van het 3e en 4e bataljon hun wapens afvuurden als reactie op de schoten van Portugese soldaten die oprukten langs het stuk Rua do Rosário de João Pereira waar brigadegeneraal Freitas Guimarães verbleef.
Luitenant-kolonel Francisco José Pereira beval als reactie een bajonetaanval en "beval het stuk op te rukken". Het zouden de kanonschoten zijn geweest die werden afgevuurd op de Braziliaanse soldaten die de militaire trein bemanden, die echoden in Campo da Pólvora en in het centrum van de stad.
Luitenant-kolonelBernardino Alvares de Araújo arriveerde om 5 uur in het fort van São Pedro. Hij kwam van de ontmoeting met de junta en pochte dat hij "een militaire junta had geregeld" onder bevel van brigadier Madeira de Melo [vijand; Portugesen]. Het duurde niet lang om te zien dat de realiteit heel anders was dan de verwachte verzoening.
Brigadier Freitas Guimarães arriveerde tussen 5 en 6 uur in Forte de São Pedro na luitenant-kolonel Bernardino. Hij werd vergezeld door drie mannen te paard. Hij droeg niet zijn uniform, maar alleen zijn dolma, een detail dat lijkt aan te geven hoe verrast hij was door de onverwachte gebeurtenissen. Ze ontvingen hem met staande ovaties.
Officieren en soldaten van het Huntsman's Legion bleven via de ladder en touwen die naast de muur stonden bij de Keep aankomen. Luitenant-kolonelBernardino Alvares de Araújo beval kapitein Francisco Simões o Novo, penningmeester van het fort, om de kluis te openen en het geld eruit te halen dat nodig was om voorraden te kopen. De troepen vormden zich om munitie te ontvangen. Dit zijn twee bewegingen die lijken te wijzen op een bereidheid om wapens te weerstaan. Maar dat gebeurde niet. Verder zou het nutteloos zijn: het fort van São Pedro was om 9.00 uur al bijna volledig omsingeld door soldaten van het 12e Regiment. Rond twee uur 's middags arriveerde de assistent van brigadegeneraal Madeira de Melo met een brief voor luitenant-kolonelBernardino. Alle officieren verzamelden zich in het secretariaat van het fort. Was een dagvaarding om het Fort binnen twee uur te verlaten. Als ze niet gehoorzaamden, dreigde Madeira de Melo het bombardement te bevelen. Sabino Vieira schreeuwde dat hij niet zou toegeven. Het werd ondersteund door kapiteins Joaquim Satiro da Cunha, Joaquim José Rodrigues en andere officieren. Er volgden bijeenkomsten, die resulteerden in het besluit om het fort van São Pedro te verlaten en naar Itapuã te marcheren met het onverwachte project om zich aan te sluiten bij de milities en indianen onder bevel van de hoofdman van Casa da Torre, Antônio Joaquim Pires de Carvalho en Albuquerque d'Avila.Pereira. Ze hadden het erover om met deze versterkingen terug te keren om de stad te heroveren. Sabino Vieira stelde luitenant-kolonel Bernardino voor om de brief van brigadegeneraal Madeira de Melo "in palliatieve bewoordingen" te beantwoorden om te verhullen wat ze hadden besloten en hen zo de tijd te geven om te ontsnappen.
Bij het fort van San Pedro
Er zijn gedragingen die de voorbereidingen illustreren voor de terugtrekking van de Braziliaanse militairen, milities en burgers die zich bij het fort van São Pedro hebben verzameld.
Luitenant José Pedro de Alcântara ging naar kapitein Francisco Simões o Novo met een bevel van luitenant-kolonel Bernardino om schoenen, uniformen en rugzakken te leveren aan soldaten, schutters en burgers. De penningmeester van het fort verklaarde later dat ze hadden geprobeerd "in te breken in de kluis" en dat ze in een rel de schoenen, uniformen en rugzakken die hij uitdeelde, hadden ingenomen. Kapitein Inácio Corrêa de Vasconcelos verliet het fort van São Pedro op de middag van de 20e met een brief van luitenant-kolonel Bernardino aan de regeringsraad waarin hij de dreiging van bombardementen van brigadegeneraal Madeira de Melo meedeelde. Hij verscheen op de Rua Direita do Palácio van de Gouverneurs. Maar hij kon niemand vinden om de boodschap die hij bracht over te brengen. 58 Uren later werd het onderschept en bereikte het de handen van brigadegeneraal Madeira de Melo.
Op de avond van de 20e beval Madeira de Melo het 2e bataljon van het Lusitanische constitutionele legioen om de officieren en soldaten die zich terugtrokken uit het fort van São Pedro af te snijden. Dit resulteerde in een botsing in Bom Gosto de Brotas, waarbij een onbekend aantal doden viel en de arrestatie van 83 Braziliaanse soldaten. Het was ook op de avond van de 20e dat luitenant-kolonel Bernardino Alvares de Araújo Madeira de Melo de overgavetermijn voor Fort São Pedro overhandigde. De volgende dag, 21 februari 1822, beval hij de poort van het fort te openen. Brigadier Manuel Pedro de Freitas Guimarães, luitenant-kolonel Bernardino Alvares de Araújo en kapitein Francisco Simões o Novo wachtten op de Portugese troepen die het vervolgens bezetten en hen gevangen namen. Uren later beval Madeira de Melo de vrijlating van luitenant-kolonel Bernardino en kapitein Francisco Simões o Novo.
A' noite veio o commandanle do regimento de aitilharia Bernardino Alves d'Araujo eouvrncionar comigo sobre a s-ia rendição, e na manha seguinte occopãrão o forte as tropas do meu comutando, nio se encontrando dentro senio o brigadeiro Manoel Pedro, o capitão do regimento de artilharia, o capiíAo Ignacio Corria, um quartel-mestre e alguns cadetes.
's Nachts kwam de commandant van het artillerieregiment Bernardino Alves d'Araujo met mij horen over zijn overgave, en de volgende ochtend zouden de troepen van mijn commutant het fort bezetten, met brigadegeneraal Manoel Pedro, de kapitein van het artillerieregiment, kapitein Ignacio Corria, een kwartiermeester en enkele cadetten.
16-04-1822 Responder interrogações
VI/36 Bernardino Álv(ar)es d'Araújo [junior] geeft antwoorden op vragen die hem gesteld zijn naar aanleiding van de gebeurtenissen
in en rond fortaleza Sao Pedro gedurende de eerste maanden van 1822 (eigenhandig door hem geschreven en ondertekent).
In de daaropvolgende maanden werd het fort een bolwerk voor Portugese troepen tijdens de Braziliaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Het beleg van Salvador werd gedaan door het nieuw gevormde Braziliaanse leger, onder bevel van de [huurling] Franse generaal Pierre Labatut. Hij probeerde de stad Salvador te veroveren op zijn Portugese verdedigers. Het beleg duurde van 2 maart 1822 tot 2 juli 1823 en eindigde uiteindelijk toen de Portugese commandant, Inácio Luís Madeira de Melo, zijn troepen overgaf aan de Brazilianen.
Het Keizerlijke Braziliaanse leger werd opgericht in september 1822 tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van Brazilië. De oorsprong gaat terug tot de Portugees-Braziliaanse troepen die in Brazilië bleven onder het bevel van Prins Pedro, Regent van het Koninkrijk Brazilië. Toen de prins de onafhankelijkheid uitriep en de eerste keizer van Brazilië werd, vormden troepen die loyaal waren aan zijn leiderschap het keizerlijke leger van het nieuwe onafhankelijke rijk.
BUREAU VAN DE STAATSSECRETARIS VOOR OORLOGSAANGELEGENHEDEN, GRAAF VAN BARBACENA, [FRANCISCO FURTADO DE CASTRO DO RIO DE MENDONÇA E FARO], AAN [STAATSSECRETARIS VOOR DE MARINE EN OVERZEE], JOAQUIM JOSÉ MONTEIRO TORRES, DIE BEKLAAGDE CASE TERUGGEEFT' BERNARDINO ALVES DE ARAÚJO JÚNIOR, LUITENANT-KOLONEL VAN HET ARTILLERIEREGIMENT VAN DE STAD BAÍA, EN ANDERE OFFICIEREN VAN HETZELFDE KORPS, BESCHULDIGD VAN HET OPNEMEN VAN DE WAPENS TEGEN DE PORTUGESE TROEPEN DIE IN DIE STAD WAREN INGEZET [10-09-1825]. BETREFT EEN STUK VAN 91 PAGINA'S EN GEDETAILLEERDE BESCHRIJVING VAN DE GEBEURTENISSEN, KLIK HIER: PROCESSO DO RÉU BERNARDINO ALVES DE ARAÚJO JÚNIOR, TENENTE-CORONEL DO REGIMENTO DE ARTILHARIA DA CIDADE DA BAÍA [~ COMANDANTE INTERNO DO FORTE SÃO PEDRO] [7.625 KB]
Coronel
VI/36 (Coronel) Bernardino Alves de Araujo wordt vermeld bij de doop van zijn zoon Ataliba op 25-07-1824.
VI/36 Coronel Bernardino Alves de Araujo wordt vermeld bij de doop van zijn zoon Cyro op 24-02-1826.
VI/36 Colonel Bernardino Alves de Araujo werd op 07-01-1828 peetvader van Amazila, de dochter van Joaquim Alves de Araujo & Josefa Alexandrina de Araujo.
Acta de Eleição para Deputados no Colégio Eleitoral desta Cidade [20-12-1828].
Notulen van de verkiezing voor afgevaardigden in het Electoral College van deze stad [20-12-1828]
1830 Padrino Escravo
VI/36 Bernardino Alves de Araujo werd op 27-06-1830 peetvader van de slaaf Jozé, zoon van Francisca Maria Magdalena.
VI/36 & 37 O Gen. d'Artelharia Bernardino Alvares de Araujo huwt op 26-01-1808 te Salvador Bahia Brasil Colonial [Santa Anna] met Francisca Xavier de Vasconcellos.
Hij is overleden na 1830, minstens 55 jaar oud. Hij is namelijk alls vrijwilliger in het leger getreden op 15-07-1791 en moet toen op zijn minst 16 jaar oud zijn geweest. Hij trouwde 26-01-1808 Salvador, Bahia, Brazil colonial met 37Francisca Xavier de Vasconcellos [Gen. 6 Nr.: 37 OUDOUDER]. Francisca is geboren voor 1790 en overleden na 24-02-1826. Notitie: Zij was afkomsitg van Saubara, Bahia, Brazilië.
VI/37 Francisca Xavier do Vasconcelos werd op 08-12-1814 peetmoeder van Leopoldino, zoon van Luis Gomes dâ França & Luisa.
Kind uit dit huwelijk: I. Fulgêncio Orozimbo Álv(ar)es de Araujo [Gen. 5 Nr.: 18 BETOVERGROOTOUDER], geboren in 1820 (zie 18). 38 Antônio Joaquim da Fonsêca Neves [Gen. 6 Nr.: 38 OUDOUDER]. Hij is gedoopt op 17-06-1798 in Salvador Bahia, Brasil Colonial. Antônio is overleden op 20-03-1869 in Aracajú Sergipe, Império do Brasil, 70 jaar oud. Notitie: Catalaanse "Fontseca" waarvan de betekenis "droge fontein" is.
He was 'Secretario interno do Governo, escrevi'. We first hear of him in 1823. He later went on to become 'Presidente da Câmara Municipal d'esta Cidade' ~ President of the City Chamber of Aracaju in the State Sergipe.
Catedral Basílica Primacial São Salvador
Transfiguração do Senhor
Aos dezasete de Junho de mil sete centos noventa e oito, neste sé cathedral baptizou solemnem(en)te apos os s(an)tos oleos R(everendo) curo Fran(cisc)o Joze da Costa a Anth(onio) filho legitimo de cap(i)tane An(ton)io Joaq(ui)m da Fon(se)ca Neves e D(ona) Felismina Maria da Penha. Foram padr(inh)os Sargento Mór Joze da S(ant)a Freyze cazado desta freg(uesi)a e D(ona) Anna de S(ant)a Freyze por procuração que aprezentou Manoel da S(ant)a Freyze Sottr(...)os ambos desta freg(uesi)a de que fis este asento que asignei. Manoel Pereira da Souza
Op 17 juni 1798 heeft zeer eerwaardeheer pastoor Fran(cisc)o Joze da Costa, in deze kathedraal, plechtig gedoopt na de heilige oliesels: Anthonio, wettige zoon van kapitein An(ton)io Joaq(ui)m da Fon(se)ca Neves en D(ona) Felismina Maria da Penha. Doopgetuigen waren: Sargento Mór [Sergeant Majoor] Joze da S(ant)a Fraisze gehuwd in deze parochie, en mevr. D(ona) Anna de S(ant)a Fraisze met volmacht die Manoel da S(ant)a Fraisze heeft vertoond, beiden van deze parochie. Hetgeen ik goedkeur en heb ondertekend. Manoel Pereira da Souza
Opvallend is dat men hier het heilig oliesel gebruikt, dat normaal voor de stervenden is, het staat bij elke doop.
Mo Oriente bizantino a festa do 6 de agosto, A Santa Transfiguração de Nosso Senhor Deus e Salvador Jesus Cristo, reveste-se de uma solenidade toda especial. Essa festa é lembrada desde o século IV pelos santos Efrém, o Sírio e João Crisóstomo e, entre os hinos litúrgicos, até hoje ainda em uso entre os bizantinos ortodoxos e/ou católicos.
In het Byzantijnse Oosten is het feest van 6 augustus, De Heilige Transfiguratie van Onze-Lieve-Heer God en Verlosser Jezus Christus, met een speciale plechtigheid. Dit feest is sinds de 4e eeuw herinnerd door de heilige Ephrem, de Syriër en Johannes Chrysostomus, en onder de liturgische hymnen, nog steeds in gebruik bij de Byzantijnse orthodoxen en / of katholieken.
O Brasão da família Fonseca é constituído por um escudo de esmalte amarelo com a representação de cinco estrelas vermelhas com sete pontas. O seu timbre é constituído por uma armadura de um cavaleiro, com um boi vermelho na parte superior. No boi há uma estrela perto do pescoço. A cor amarela faz referência ao ouro, à soberania e ao poder, enquanto a vermelha representa a guerra.
Het familiewapen van de Fonseca-familie bestaat uit een geel emaille schild met de afbeelding van vijf rode sterren met zeven punten. Het timbre bestaat uit een harnas van een ridder, met aan de bovenkant een rode os. In de os is er een ster nabij de nek. De kleur geel verwijst naar goud, soevereiniteit en macht, terwijl rood oorlog vertegenwoordigt.
1823 Homens de “repreensível conduta”
Nos labirintos da arte de governor: A junta de governo provisório em Sergipe 1823-1824
“A INDEPENDÊNCIA DO SOLO QUE HABITAMOS”: PODER, AUTONOMIA E CULTURA POLÍTICA NA CONSTRUÇÃO DO IMPÉRIO BRASILEIRO. SERGIPE
In the labyrinths of the art of governing: The military provisional government in Sergipe 1823-1824
Such men of "reprehensible conduct" were the elect: João Martins Fontes, owner of the Lagarto region; Antônio Joaquim da Fonseca Neves, Henrique Luís de Barros, João Fernandes Chaves and José Marques de Oliveira, owner and mill owners. This same group sent a representation to the Emperor in which they protested and denounced the strategy of postponements of the elections by the Board that with more than fifteen days of arrival of such instructions very purposely tried to delay how much the procedure of the elections under the Pretext of representing your majesty Imperial power to deliberate on the conservation or dissolution of it".
The authors of the representation argued further that the provisional Junta of government was aware of its illegality in maintaining in the power "fearing the opposition of the Chambers of the different towns of the province", by not being listened for its installation. In this respect, it was expressed the dissatisfaction of groups and individuals of the elite of other regions of the province, dominated by a group, basically formed by mill owners of the Cotinguiba valley and linked to São Cristóvão, who took the direction of the government, Marking the exclusion of participation in power by elements of other spaces and economic activities.
1824 Por Ordem de Sua Excellencia
Secretary of the President of Sergipe; Antônio Joaquim de Fonseca Neves.
1828 Sessão do Conselho de Governo da Provincia
1831 Acta da sessão (extra)ordinaria
1833 Acta da sessão
1837 Distrito criado com a denominação de Aracaju
Distrito criado com a denominação de Aracaju, em 28 de março de 1837. Elevado à categoria de município e capital do estado de Sergipe, em 17 de março de 1855.
On - May 11, 1837
No. 11. Not having the President and City Councilors of this City Francisco Soares Vieira de Mello, João Antonio of the Resurrection Pinto, Zacharias Marques de Vascocellos, and Vicente Jozé Mascarenhas fulfilled, as was his duty, the Order of this Government Of nine of the current, that none delayed admettia, and having the same showed the most decided connivance for but to carry out the Elections beginning in seven of the same month; For their disobedience, and for these criminal procedures, attentatories of the public tranquility, and subversives of the Order; The President of the Province, in the form of the Law, suspends the aforementioned President and Councilors of the Chamber: what participates to them for their intelligence, and execution. Palace of the Government of Sergipe on May 11, 1837 - Jozé Mariano de Albuquerque Cavalcanti - Conforme
Antonio Joaquim da Fonseca Neves.
In the Secretary's Impediment.
on May 14, 1837
No. 18 Il.mo e Ex.mo Sénr As far as I know, the Public tranquility of this capital is in a lot of changes due to some threats, and however I never fear to be part of an official participation in this regard, I must participate in Your Excellency, unshakable ground in the plan to obey the legal densities that are issued in favor of bôa Order and the Sego public, and you can be than more certain that they will be currently fulfilled.
God Save Your Excellency Eng ° Praia May 14, 1837
Sénr President of this Province Jose Maria Albuquerque Cavalcanti to Francis Vieira de Melo, about the safety of the village of Santo Amaro. - Conforme
Antonio Joaquim da Fonsêca Neves In the impediment of the Secretary
1837 Trafico da escravatura
By authentic copy signed by the Highest Official of the Secretary of this Government, in the presence of the Secretary, transmitted to VM. the General Decree of April 12, 1832, so that it may proceed, as it is available, on the present case of a visit to the Vessel, or Vessels, anchored in this Port of Aracaju, in which it supposes that black Africans were imported for Trafficking in slavery, according to the news that has been vague since it honesty in this City; And that, in order to assist the expediency, to recommence the same Law, Captain Antonio Pedro Machado de Araujo, accompanied by a sufficient escort, and with the Instructions given by this Government, which the same Official will preside over his Majesty. To your knowledge: what myth I recommend you, under your strictest responsibility, should give me a special part of the result, and so I will send a copy of the examination order, to proceed in case of suspicion. Deos Keep the VM. Palace of the Government of Sergipe June 14, 1837. - José Eloy Pessoa. - Mr. Justice of Peace of the Disctrict of Aracaju. According to - Antonio Joaquim da Fonseca Neves, present as Secretary.
1838 Padrinhos
VI/38&39 Antonio Joaquim da Fonseca Neves & Constanca Xavier [do Espirito Santo] da Fonseca Neves werden de Peetouders van Antonio de Sousa Britto op 06-07-1838 te Salvador Bahia. Hier staat dat zij gehuwd waren in Sergipe in de Parochie van Victoria.
1843 Fazenda Nacional [Sergipe]
1843 Fazenda Nacional [Sergipe]
List of diverse causes of nature in several Provinces of the Empire; In the judgments of the feats of the Provinces of Piauly, and of Santa Catharina, there was no evidence of any other nature, as the respective procurators testified. In Alagoas, there is still a reason for not being able to obtain the precise data to organize the relationship of these types of caches. These mappings were made for the Amazonian Provinces; Rio Grande do Sul, and Mato Grosso, with the same data that were used for the last report: only the Provinces of Sergipe, Parahyba, Pernambuco, Espirito Santo, Parana, Minas Geraes and Goyaz provided New relations.Of the other Provinces there is no communication. General Directorate of Thesis National Council, on November 20, 1872 - The Adjudicator, José Francisco Vianna.
1844 Jury da Capital
JURY OF THE CAPITAL, PRESIDENT PEO MR. DR. JUDGE OF LAW, Firmino Antonio de Souza.
Session on April 12, 1844. The court, by the Prosecutor, Mr. Manoel de Freitas Cesar Garez, against the accused Fiancado Lazaro Jose de Santa Anna, for the crime of cutting with a knife. He was acquitted by the court, of the sentence appellon by the Judge for the Relation of District. Mr. Antonio Joaquim da Fonseca Neves was the deponent of the accused.
Idem as day 17 of the same month and year Idem, Idem, against the defendant Francisco Pereira, charishing his Innocence, as a complice in the death of said Maria Sinha, in said Villa da Capella, was awarded the last month. Conforming the Judge with Sentence, and defendant made an appeal via the defenders, working free of charge, Sir Antonio Joaquim da Fonseca Neves, and Sir Vincente Ferreira Nunes.
Idem as d 19 of the same month and year Idem as the present Prosecutor, Mr. Manoel de Freitas Cesar Garez, against the arrested prisoners Manoel José do Sacramento, Manoel Antonio da Hora, Manoel Felippe do Nascimento, Manoel Joaquim do Nascimento, Agostinho Felix, and Francisco Maximianno, suspects in the death of the above-mentioned Maria Sinha, being then guards of Police, who guarded her prison in the headquarters of the detachment, they were acquitted by the Jury, conforming the Judge with Sentence - defenders working free of charge; Sir Antonio Joaquim da Fonseca Neves, and Sir Vincente Ferreira Nunes.
1847 Cidadão de São Christovão de Sergipe
Relation of the citizens residing at the end of the capital of São Christivão Province of Sergipe, which has the qualities required by art 224 of Regulation no. 120 of January 31st, 1842, given the law no. 261 of December 3, 1841 to be jurors... Antonio Joaquim da Fonseca Neves...
Individuals who have complaints to make against the proper registration or omission, must submit them to the Judge of Law until the next November 10. City of São Christovão de Sergipe, 18 of October 1847 - and I Jose Frorencio dos Santos, a scrivener who wrote it.
1848 Pedido de ser aposentado
VI/38 Antonio Joaquim da Fonseca Neves diende op 27-04-1848 een verzoek in om na 20 jaar met pensioen te mogen:
1e de Antonio Joaquim da Fonseca Neves, pedindo de ser aposertado no logar de official maior da secretaria, com o ordenado mareado na lei vigente, visto contar 20 annos servico. Foi remittida as commissoes da jistica, e orcamento provinelal.
1e van Antonio Joaquim da Fonseca Neves, die vraagt om met pensioen te gaan als hoge ambtenaar in het secretariaat, met een salaris dat lager is dan de huidige wet, aangezien hij 20 jaar heeft gediend. De commissies van justitie en de provinciale begroting werden kwijtgescholden.
1849 Eleicao para deputados
1850 Authorisando o governo a aposentar
The request was then discussed, and then the vote was approved [05-03-1850]. Authorizing the government to retire the senior officer of the Secretary of the Presidency Antônio Joaquim da Fonseca Neves.
1851 Lugar de 1e supplente do delegado de policia
- The President of the Province, in view of the proposal of the head of internal police, appoints the citizen Antonio Joaquim da Fonseca Neves to the no 1 place as, subsitute, delegate of police of this capital, vacant on the death of the citizen who held the said place. Faced with the communicoes of style [01-05-1851].
To the inspector of the provincial treasury. Send v.m. to deliver to the subsitute and first delegate of police of this city, Antonio Joaquim da Fonseca Neves, the sum of 4 D Réis for the payment of 4 iron plates that by order of this Presidency was ordered to make security of the bars of one of the ports of the prison of this city, according to the account Included, that accompanied the officio of said delegate with today's date.
Attento o seo mau estado de saude
GOVERNO DA PROVINCIA; At the same time - requesting today's meeting [22-09-1851] of the delegate, the citizen Antonio Joaquim da Fonseca Neves resigned from that post, attending to his poor state of health, and having to go to the city of Bahia where he intends to be delayed A long time, there will be a proposal for a suitable person to serve the said position.
1852 Nossa Senhora do Rosario
- On the eighth day of the month of November, 1852, the time being appointed by the law in this church of Our Lady of Rorarius, the presiding judge of the parochial assembly, the messianic electors, and the voting people, in order to contunate In the work of receiving the cedulas of the voters, taking the mesarios attending in the competent places, and being present the safe, was verified to be intact; Being opened by the three clerks the urn was found in the same state; Which was present to the people, and opened to continue receiving the lists. - The judge made the third call with the same formalities; Which ended, and there was no claim to vote more, the count was received, which in all assembled in eighty-five, leaving the following qualified citizens to vote - Antonio Joaquim da Fonseca Neves ......
1853 Ao promotor publico
1855 Pass. Vapor Nacional com 1 escrava 2 filhas
Antonio Joaquim da Fonceca Neves reisde met zijn slaaf Delfina en zijn twee dochters [Miquelina Gomes was daar een van, oudouder van de Probandus Marnix Alexander de Paula Lopes] naar Bahia vanuit Sergipe.
1855 Município e capital do estado de Sergipe
Distrito criado com a denominação de Aracaju, em 28 de março de 1837. Elevado à categoria de município e capital do estado de Sergipe, em 17 de março de 1855.
Secretário. Com a palavra, pela ordem, requereu o padre Agostinho fossem convidados para tomar assento os suplentes: capitão Silvério José Gomes e o cavaleiro Antônio Joaquim da Fonseca Neves, que prestaram o respectivo juramento.
District gecreëerd met de benaming van Aracaju, 28 maart 1837. Groeide uit tot gemeente en hoofdstad van de staat Sergipe, 17 maart 1855 [voorheen was de hoofdstad São Cristóvão; Antonio is er ca 1831 gehuwd! (zie verder)].
Secretaris. Met het woord, in volgorde, vroeg vader Agostinho zich te zitten: de kapiteins Silvério José Gomes en de ridder Antonio Joaquim da Fonseca Neves, die de eed afnam.
1856
For the editor, I would like to inform you that the Baron de Maroim has a strong attachment to his province, and that it is accompanied by the influences of the various localities, And that in addition to this the factive assembly is not made up of incapacities, as it was affirmed by the intelligent and illustrious corpspondent of the Courier of the Afternoon; I must tell you that this assembly is composed of the following masters: ... Antonio Joaquim da Fonseca Neves.
1856-1857 Membros da assemble a provincial
1857 município de Nossa Senhora das Dores
VI/38 Antonio Joaquim da Fonseca Neves hielp [1857] bij de tot stand koming van de gemeente 'Nossa Senhora das Dores' in de Braziliaanse deelstaat Sergipe.
Het voorstel om het dorp Nossa Senhora das Dores dos Enforcados tot de categorie Parochie te verheffen, werd op 10 mei 1843 vernietigd tijdens een zitting van de Commissie voor Burgerlijke en Kerkelijke Justitie van de Provinciale Wetgevende Vergadering, en werd aan het einde van het volgende decennium hervat. Toen dezelfde commissie op 5 maart 1857 een ontwerpresolutie goedkeurde, gepresenteerd door plaatsvervangend Antônio Joaquim da Fonseca Neves.
Hetzelfde ging naar de plenaire vergadering, die op 20 april 1858 werd aanvaard, en voor sanctie naar de president van de provincie ging en aanleiding gaf tot Resolutie nr. 491 van 28 april 1858 (CARVALHO, 2018, p. 85-90). De parochie van Nossa Senhora das Dores werd geboren en iets meer dan een jaar later, op 11 juni 1859 (resolutie nr. 555), werd de stad, het hoofdkwartier van de parochie, politiek geëmancipeerd van de gemeente Nossa Senhora da Purificação da Capela. Hieruit ontstond de gemeente Nossa Senhora das Dores.
1859 Inspector da thesouraria suspended
Palacio de Governo;
Fulgencio Orozimbo Alvares, Inspector Chefe de secção da thesouraria de Fazenda Geral. ~ 15-06-1859 suspended on charges of (immorality?) and irregular and criminal practices!
- The President of the Province, with the act of copying, using the power conferred on him by the Law of October 3rd, 1834, suspended the Inspector of the Thesouraria de Fazenda, Fulgencio Orozimbo Alvares from the exercise of his functions, attends to the demoralization in which If he finds the same Inspector, not only by his unjust acts, antilegations, and revenge, but by other acts of no less importance, which irritate the spirit of the inhabitants of this City, will result in degrading. Succeeded on the 10th of the current on one of the streets of this same City between the above mentioned Inspector, and the Citizen Antonio Joaquim da Fonseca Neves, a conflict, which in itself would be enough to cause that official to decline public respect and opinion, and lose conceptually. The moral force necessary for such an important reparation; Therefore, orders the same President of the Public Prosecutor of this Region, who, in accordance with the criminal legislation to be enforced, immediately promotes against a civil servant who is responsible for the specific facts he has committed, which proves precariousness, demanding from the Secretariat of the Presidency, from the Thesouraria da Fazenda, and Customs the documents and information that may be required for the sake of justice and instruction of the process.
01-07-1859 Hier kunnen we zien hoe Fulgencio Orozimbo Alvares in 1859 in een artikel met zijn toekomstige schoonvader Antonio Joaquim da Fonseca Neves genoemd wordt. Dit is ook het jaar waarin hij gehuwd zou moeten zijn met Miquelina Gomes [da Fonseca Neves], gelet op de geboorte van zijn dochter Constanca Orozimbo Álvares de Araújo rond 1860.
Het contact liep niet goed; "I'm sorry to report to you an unpleasant situation that took place on this current day in this city." OS: Fulgencio Orozimbo Álvares de Araújo, inspector of the treasury for farms, whose zeal and integrity I have feated, but which has been the time of many intrigues and hateful things, perhaps due to .....
01-07-1859 Evidence presented against him it appears. ~ including testing supposed ciminal facts practiced by Fulgencio Orozimbo Alvares.
1859 Inspector da thesouraria exonerated
13-08-1859 Fulgencio Orozimbo Alvares is exonerated of the charges.
19-10-1859 Fulgencio Orozimbo Alvares is back in Bahia; Statement saying again that he was exonerated.
1860 Não nomeacao substituir ao Procudar Friscal
At the same time - the appointment of the Attorney Antonio Joaquim da Fonseca Neves was not verified to replace the Fiscal Procudor of this Thesouraria during his short absence.
1861 Passageiro Vapor Nacional com uma escrava
Left on the 10th day [november 1861]
National steam er= Valeria do Sinimbu - Commander Francisco Pereira, equip 24 = goes to the ports of the south - passengers = Manoel Martins dos Santos Penna, with a slave- Eutichio Mundim Pestana with his family and a maid, Gustavo Jencquel, Antonio Joaquim da Fonseca Neves with a slave named Epifania, Jose Teixeira da Cunha with 2 slaves named Manoel and Damiana - Dominhildes Augusta Pimentel.
Return 15th December 1861
1862 Camara Municipal
1863 Assumio a presidencia da camera
Mr. Manuel da Silva Rego, retiring with the three chambers of his creed and with the secretary of the chamber, Mr. Antonio Joaquim da Fonseca Neves, a distinguished and honest conservative, who does not covenant with acts of indignity, assumed The presidency of the chamber, and invited to take seat the suppliants that they found present; And after the completion of the number of the examiners, preceded the formalities of the law, the minutes of the 10 electoral colleges of the North circle were drawn up, and the votes were obtained, which obtained the candidates for general deputation, and gave the following result: …
1863 Official maior da secretaria d'assembléa prov
The senior official of the secretary of the provincial assembly, Antonio Joaquim da Fonseca Neves, warned that at the twelfth hour of the day of tomorrow [02-12-1863] there must be a court in the legislative assembly of this province, to conjointly end. Make convenient preparations.
1863 Cavalheiro da Ordem de Christo, Presidente
1864 Cavalheiro da Ordem de Christo, Presidente
ADMINISTRATION ANNOUNCEMENTS
Antonio Joaquim da Fonseca Neves, Knight of the Order of Christ, and President of the Municipal Chamber of this City
I made it known to his Municipalities that by the Exm. Snr. Vice President of the Province, the articles of postures included in the following official articles were provisionally approved. - Office 2e section no 109- Palace of the Governor at Sergipe 12 Marco 1861 - Transmitting to vv.mm. The attached copy of the act of today, by which, provisionally approving the articles of postures of Camera, which would annex annexes in the Officio of 7 of the current, to which I respond, recommending the observance of themselves, until they were finally approved by the competent power. May God keep to vv.mm. - Antonio Dias Coelao and Mello. - Ladies President and Councilors of the Municipal Camera of the Capital.
Copy - The Vice President of the Province, in view of the proposal of the Municipal Camera of this Capital, decides to provisionally approve the following articles of positions, whose execution is recommended until the competent authority is definitively approved. Art. 1 ...
Palace of the Government at Sergipe 12th March 1864.- Antonio Dins Coelhs Mello and Conformed by the Secretary Manoel Diniz Villas-bons.
And to get the news of all I have sent the present edict is signed by me, and sealed with the seal of the Imperial Arms, which, after being registered in the liberties to which I pretense, will be published and afflicted according to the estillo. Place of the Municipal Camera of Aracajú; March 19th, 1864. And I Jose Olegario de Sousa Secretary who wrote it.
Antonio Joaquim da Fonseca Neves.
Ordem de Cristo
Imperador nomeando Cavaleiro da Ordem de Cristo
Antonio Joaquim da Fonseca Neves was 'Cavalheiro da Ordem Christo'.
~ Behouden als een Braziliaanse orde door de wet van 20 oktober 1823. Gereguleerd door decreet n. 321 van 9 september 1843. In 1843 werd de Braziliaanse tak hervormd door keizer Dom Pedro II en werd een nationale orde met decreet N. 2853 Beschrijving van de Orde van Christus in de Almanak Laemmert, hofalmanak gepubliceerd in 1889: Gemaakt door koning Dom Dinis, in 1316.
De Braziliaanse Orde van Christus
Vanaf 7 september 1822 werden de Ordes van Christus, Aviz en St. James toegekend in zijn Braziliaanse ontwerp. Deze datum markeerde zijn onafhankelijkheid van Portugal. De ordes bestonden naast elkaar en waren afkomstig uit Portugal. De orde werd toegekend aan burgers en buitenlanders onder Dom Pedro I en zijn zoon Dom Pedro II. tot 1889, toen Brazilië een republiek werd. Omdat hij de kwestie van het grootmeesterschip van de Portugese oude militaire orden in Brazilië wilde oplossen, vroeg Peter I (IV van Portugal) de paus, via de Braziliaanse ambassadeur bij de Heilige Stoel, om de rechten in Brazilië te erkennen, dat ooit toebehoorde aan de koningen van Portugal.
Dit maakte plaats voor de Bull Praeclara Portugaliiae Algarbiorumque Regum, op 15 mei 1827, gegeven door paus Leo XII, waardoor een Braziliaanse tak van de Orde van Christus werd opgericht. Desalniettemin veroorzaakte de Bull een groot politiek geschil en werd hij nooit geratificeerd door het keizerlijke parlement. Vanaf dit punt zou je, in navolging van Marques Poliano, kunnen zeggen dat de Portugese Orden als zodanig ophielden te bestaan in het rijk van Brazilië. In 1843 werden onder keizer Dom Pedro II de orden van Christus, Aviz en van St. James in Brazilië erkend als nationale orden met de keizer als grootmeester. Het insigne was in wezen hetzelfde met de toevoeging van de keizerskroon aan de ster en het veranderen van het lint om het te onderscheiden van de Portugese orden met dezelfde naam. Deze Braziliaanse Orders duurden tot de Republikeinse Grondwet van 1891 ze afschafte.
Armas Imperiales Brasil
Antônio is overleden op 20-03-1869 in Aracajú Sergipe Keizerrijk van Brazilië, 69 of 70 jaar oud.
807 Antonio Joaquim da Fonseca Neves branco d‘idade 70 annos O vigario José Luiz d'Asevêdo Aos vinte sete de março de mil oito centos secenta e nove [27-03-1869] sepultou-se no Cemitério de Nossa Senhora da Concei- ção do Aracajú Antonio Joaq(ui)m da Fonseca Neves, branco, natural da Bahia, com septenta annos d‘idade, viuvo de Constança Xavier Do Es- pirito Santo recebeo os Sacramentas da Peni- tencia, a Eucharistia ; morreo de diarrhea chro- nica, foi involto em habitos de seo uso, e por mim encomendado. Para constar faço este, que assigno O Vigario José Luiz d'Asevêdo
Abraços, Bartolomeu
807 Antonio Joaquim da Fonseca Neves, blank, 70 jaar oud De vicaris José Luiz da Asevedo. Op zeven en twintig maart 1869 heeft men begraven op het kerkhof Nossa Senhora da Conceição van Aracaju, Antonio Joaquim da Fonseca Neves, blank, geboren in Bahia, zeventig jaar oud, weduwnaar van Constança Xavier Do Espirito Santo, hij ontving de biecht en de eucharistie. Hij stierf aan chronische diarree, werd gewikkeld in zijn gewone kleren, en door mij ter aarde besteld. Om te bevestigen dat ik dit gedaan heb, onderteken ik dit.
Abraços, Bartolomeu
Cemitério de Nossa Senhora da Conceição do Aracaju
O Cemitério de Nossa Senhora da Conceição,
atual Cemitério Santa Isabel, iniciou as suas atividades no dia 25/02/1862.
VI/38 De oostkust van Brazilië waar de voorouders van de Probandus Marnix Alexander de Paula Lopes zich gevestigd hebben, van Pernambuco Recife via Sergipe Aracaju naar Sao Salvador Bahia. De familie Da Fonseca Neves kwamen in Brazilië oorspronkelijk uit Bahia Salvador. Later zijn zij naar Aracaju Sergipe vertrokken.
Freguesia de Nossa Senhora da Vitória de Sergipe
Antônio trouwde, ongeveer 32 jaar oud, omstreeks 1831 in Sergipe Brasil Colonial [Casada da Freguesia da Victoria de Sergipe; Igreja Matriz de Nossa Senhora da Vitória is een kerk, gelegen in São Cristóvão [gemeente in Sergipe (voorheen de hoofdstad); metropoolregio Aracaju]. Het werd opgericht in 1608. Het werd aangewezen als erfgoed van Portugese invloed en is een monumentaal pand. Het is een van de oudste bouwwerken in de centrale regio van São Cristóvão, op de lijst van UNESCO. De kerk blijft actief en behoort tot het aartsbisdom van Aracaju. Zeer waarschijnlijk gehuwd door Cônego Luiz Antônio Esteves. met
39 Constança Xavier do Espirito Santo [Gen. 6 Nr.: 39 OUDOUDER]. Constança is overleden na 1844 en voor 1869. Note: Volgens de overlevering [opa van de Probandus Anibal de Paula Lopes] sprak men 1 dag in de week Frans omdat Miqueline half frans zou zijn! Zij zou dus Constança Xavier [etymologie is: Nieuw Huis] genaamd kunnen zijn en van de staat ónder Bahia kunnen komen die bekend staat als "do Espirito Santo" draagt! De achternaam Xavier do Espirito Santo komt echter ook op zich als achernaam vaak voor in Brazilë.
Miquelina Gomes Alvares, 86 jaar oud en wonende aan de Rua Segro te Recife Pernambuco [Registros da Paróquia de Boa Vista].
Zij was weduwe van Fulgencio (H)orozimbo Alvares en dochter van Antônio Joaquim da Fonseca Neves & Constança da Fonseca Neves.
Kind uit dit huwelijk: I. Miquelina Gomes [da Fonseca Neves] [Gen. 5 Nr.: 19 BETOVERGROOTOUDER], geboren in 1832 in Sergipe, Império do Brasil (zie 19). 40 James Copestick [Gen. 6 Nr.: 40 OUDOUDER]. Hij is gedoopt op 11-10-1805 in Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland. Notitie bij de geboorte van James: Parish Wilne Derby. Beroep: Wheelwright; A wheelwright (or wainwright) is a person who builds or repairs wheels. The word is the combination of "wheel" and the archaic word "wright", which comes from the Old English word "wryhta", meaning a worker or maker. This occupational name eventually became the English surname Wheelwright.
6/40 Baptism James Copestick
VI/40 James Copesticke died in 19-02-1835 at the age of 29. His parents were James Copestick & Mary [Thompson] VII 80 & 81; the 18541 Census shows that they lived at Old Uttoxeter Road. Joseph Harpur 7/82 was living next door at Old Uttoxeter Road with Mary Copestake (nee Harpur) VI 41, who had been married to James Copesticke.
James is overleden op 19-02-1835 in Draycott Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland, 29 jaar oud. Hij is begraven op 22-02-1835 in Draycott Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland. Notitie bij overlijden van James: Parish of Wilne, King street Wesleyan Methodist Chapel Burials [grave 59]. Notitie bij James: No further children, he died befor the baptism took place of his first child.
Will of James Copestick
Hij trouwde, 28 jaar oud, op 15-04-1834 in Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland met de 21-jarige Mary Harpur [Gen. 6 Nr.: 41 OUDOUDER] (zie 41 hieronder). Notitie bij het huwelijk van James en Mary: St. Werburghs by licence (Phillimore Transcripts of Derbyshire Marriages).
6/40 & 41 Marriage James Copestick & Mary Harpur
41 Mary Harpur [Gen. 6 Nr.: 41 OUDOUDER], geboren op 13-06-1812 in Husbands Bosworth Leicestershire United Kingdom of Great Britian and Ireland. Zij is gedoopt op 05-07-1812 in Husbands Bosworth Leicestershire United Kingdom of Great Britian and Ireland.
VI/41 Baptism All Saints 05-07-1812 of Mary Harpur in Husbands Bosworth Leicestershire.
6/41 Puzzled by the birth of Mary Harpur [13-06-1812] in Husbands Bosworth because this is a long way from Derby. After some investigation this is what has been found: The Grand Union Canal passes close to the village and the canal was not navigable at that point until the following year (opened 1813). A kilometre long tunnel was being built in 1812 and, at the northern end, there is a brickfield and kiln.
The bricks for the tunnel were made on-site close to the east end of the tunnel, adjacent to the Honeypot Farm bridge. Presumably, the works closed after completion. The probability is that Joseph was in charge of manufacturing the bricks for two or three years and then moved back to Derby. Husbands Bosworth canal tunnel is 1166 yards long with no ventilation shafts. The tunnel pierces the watershed between the Warwickshire Avon to the south, and the Soar valley to the north.
Sacred to the memory of Joseph Harpur Son of George and Mary Camp Who died in London November 9th 1847 Aged 9 months
Also Evangeline Camp Who died September 21st 1854 Age 15 months Also of the above named George Camp Who died December 21st 1859 Aged 47 years His end won peace Mary wife of the above Who died June 26th 1878 Aged 66 years
Also Lucetta the beloved wife of JW Wickens of Grays, Essex Who fell asleep in Jesus November 15th 1885 Aged 40 years.
Mary is overleden op 26-06-1878 in Derbyshire United Kingdom of Great Britian, 66 jaar oud. [Sacred to the memory of Joseph Harpur Son of George and Mary Camp Who died in London November 9th 1847 Aged 9 months Also Evangeline Camp Who died September 21st 1854 Age 15 months Also of the above named George Camp Who died December 21st 1859 Aged 47 years His end won peace Mary wife of the above Who died June 26th 1878 Aged 66 years] Kind uit dit huwelijk: I. James Copestick Harpur [Gen. 5 Nr.: 20 BETOVERGROOTOUDER], geboren op 23-01-1835 in Nottinghamshire United Kingdom of Great Britian and Ireland (zie 20).
42 Henry Poles [Gen. 6 Nr.: 42 OUDOUDER]. Hij is gedoopt op 23-11-1817 in Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland. Henry is overleden, 64 jaar oud. Hij is begraven op 18-08-1882 West Melton in the civil Parish of Brampton Bierlow, Rotherham Yorkshire, United Kingdom of Great Britain and Ireland. Notitie bij Henry: Farming 143 acres, employing 3 labourers + 2 boys West Melton, Parish of Brampton Bierlow, Rotherham Yorkshire. Beroep: Farmer [bron: Certified copy of an entry of marriage R119294]. Hij trouwde op 10-03-1842 in Wentworth Rotherham York United Kingdom of Great Britain and Ireland. Het huwelijk werd aangegaan met:
VI/42 Henry Poles baptism
6/42 Henry Poles appears on the earliest census with his mother Ann and sisters Mary and Elizabeth and his grandfather John Barke.
6/42 By the time of the next census in 1851 [HO107/2345/91 page 16], Henry had married Lucy Rawlin and they were farming at West Melton. Henry is described as a farmer of 125 acres and he employed three labourers.
6/42 Ten years later, in 1861, the family are still at West Melton [RG9/3511/**/20]. Henry is now farming 143 acres and he and Lucy have three children, Elizabeth, Ann Eliza and Samuel.
6/42 In 1871, Henry and Lucy are still farming at West Melton [RG10/4711/**/10], in their early 50s. The three children have left home but the farm is now 145 acres and employs two labourers and two boys.
6/42 The 1881 census entry for the family is a bit more interesting. In 1881, they are still at West Melton [RG11/4682/43/8-9] and Henry is still farming 140 acres, but also with them are their two grandsons, Cecil Harpur and Frank Harpur, aged 9 and 7. Both were born in Doncaster.
VI/42 Burial of Henry Poles in the Parish Brampton Bierlow, West Melton, Rotherham Yorkshire in 1882
6/42 & 43 Marriagecertificate
Henry Poles & Lucy Rawlin
43 Lucy Rawlin [Gen. 6 Nr.: 43 OUDOUDER]. Zij is gedoopt op 21-01-1819 in Wentworth Wath Roterham York United Kingdom of Great Britain and Ireland. Lucy is overleden op 04-09-1906 in Farcet Huntingdonshire, United Kingdom of Great Britain and Ireland, 87 jaar oud in het huis van haar dochter en schoonzoon waar zij na het oerlijden van haar man was gaan wonen. Zij is begraven op 07-09-1906 in Brampton, Bierlow, Yorkshire, United Kingdom of Great Britain and Ireland. Note: also see; Rawlin Family of Epworth
Baptism Lucy Rawlin
6/43 Lucy Rawlin
Kwartierverlies
VI/43 Lucy Rawlin stamt zowel van haar moeder als van haar vader af van Mary Rhodes & John Pepper[Gen. 9 Nr.: 346 & 387 OUDBETOVERGROOTOUDERS].
Lucy lived at the age of 82 at Crow Tree farm, Farcet, Huntingdonshire
Whittlesea/Whittlesey Mere, which was once a lake adjacent to Crowtree Farm. This was drained to provide farmland, and part of it extend onto Crow Tree at Farcet.
Lucy Rawlin was living with her daughter Ann Eliza (Whitsed) after she became a widow.
According to the census they are both in Farcet, Huntingdonshire in 1891 and 1901.
England & Wales, National Probate Calendar (Index of Wills and Administrations), 1858-1966 Record for Lucy Poles
VI/43 Burial of Lucy Poles, nee Rawlin 07-09-1906 in the village of West Melton, Brampton Bierlow, Rotherham [West Melton is a former mining village]. She died in Farcet Huntingtonshire and was finally burried with her husband who had died in 1882.
The couple had three children, Elizabeth, Ann Eliza, and Samuel. Only Samuel was born in West Melton, the girls being born in Wentworth, so the family must have moved in around 1846. Charlotte Churchill, a 32- year old cousin of Henry is living with the family, as are the three farm servants. Notitie bij Lucy: The name Rawlin is of French origin, meaning: Famed throughout the land. [Bron bij het huwelijk van Henry en Lucy: Certified copy of an entry of marriage R119294] Kind van Henry en Lucy: I. Elizabeth Poles [Gen. 5 Nr.: 21 BETOVERGROOTOUDER] (Zie 21)
44 William Parks [Gen. 6 Nr.: 44 OUDOUDER], geboren omstreeks 1791 in Middlesex, Shoreditch London Kingdom of Great Britain. William is overleden, ongeveer 54 jaar oud. Hij is begraven op 07-06-1846 in Islington Middlesex, London United Kingdom of Great Britain and Ireland. Notitie bij overlijden van William: Burried at Bunhill Field!
Bunhill Fields Burial Ground, situated in what is now City Road, north of the boundary between the City of London and the former County of Middlesex, was opened in 1665 and closed in 1854. Originally a stretch of open land to the north of the City of London, Bunhill Fields got its name from its use as a burial ground during the Saxon period and a macabre event that took place in the mid-sixteenth century. Cartloads of bones from the charnel house at St Paul’s Cathedral were transported out of the city and dumped in such large quantities that they formed a hill of bones, with a thin layer of soil covering the mound. This “Bone Hill” was large enough to accomodate three windmills on top, which were presumably installed to make the most of the elevated ground.
Census 1841
In the Islington Register of Paupers Settlement, 1828-1848
Parkes William residence 27 Popham Street age 54 Married 4 children Remarks: Exam dated 27 May 1846 St Luke
Adres: 27 Popham Street, Islington Middlesex, London, United Kingdom of Great Britian and Ireland (Census 1841) Beroep: Tin PlateWorker [bron: Certified copy of an entry of marriage of his son] Hij trouwde, ongeveer 36 jaar oud, op 04-12-1828 in Brighthelmston, Sussex. United Kingdom of Great Britain and Ireland met de ongeveer 29-jarige Mary Reed [Gen. 6 Nr.: 45 OUDOUDER]. Bij het burgerlijk huwelijk van William en Mary waren de volgende getuigen aanwezig: B Napthin en Robert Newman [witness Robert Newman was married to Betsey Read in 1823]. Notitie bij het huwelijk van William en Mary: Saint Nicholas Church Brighton in Sussex.
St Nicholas Parish Church The Ancient Mother Church of Brighton
45 Mary Reed [Gen. 6 Nr.: 45 OUDOUDER], geboren omstreeks 1801 in Sussex, Kingdom of Great Britain. Mary is overleden, ongeveer 79 jaar oud. Zij is begraven op 08-02-1878 in Holborn West End Central London United Kingdom of Great Britain and Ireland.
Notitie bij overlijden van Mary: Burials at City of London & Tower Hamlets Cemetery. Adressen: 12 Mount Row, Shoreditch Middlesex London, United Kingdom of Great Britian and Ireland (Census 1851) 27 PophamStreet, Islington Middlesex London, United Kingdom of Great Britian and Ireland (Census 1841) 123 Central Street, Islington Middlesex Londen, United Kingdom of Great Britian and Ireland Beroep: Needle woman / Laundress Kind uit dit huwelijk: Kind van William en Mary: I. Henry Thomas Parks [Gen. 5 Nr.: 22 BETOVERGROOTOUDER] (Zie 22) 46 Job Shore [Gen. 6 Nr.: 46 OUDOUDER], geboren op 04-11-1817 in Middlesex Shoreditch United Kingdom of Great Britain and Ireland [bron: House situated]. Hij is gedoopt op 01-07-1831 in Hackney Saint Leonards Shoreditch United Kingdom of Great Britain and Ireland. Zijn vader was toen al overleden! Het verschil in geboorte en doopdatum is opvallend. Dit zien we ook bij de doop van drie andere kinderen binnen het gezin; zijn Broer John, zussen Sarah & Charlotte werden allen gedoopt op één dag [26-03-1816 Hackney St. Leonards. Shoreditch]
VI/46 Job Shore baptism. His father was deceased.
Census 1841 Job Shore can be found in Surrey Wallington where he had married his wife in 1839.
Census 1861
Census 1871
Census 1881
Job is overleden op 15-09-1882 in Hoxton/Shoreditch Middlesex United Kingdom of Great Britian and Ireland, 64 jaar oud. Hij is begraven Mitcham, Surrey United Kingdom of Great Britian and Ireland. Beroep: Engineer (Engine Driver at Works, dealer in Ivory waste, Drug Grinder) [bron: Certified copy of an entry of marriage. House situated]. Hij trouwde 21 jaar oud op 21-01-1839 in Kensington Surrey United Kingdom of Great Britain and Ireland. Het kerkelijk huwelijk vond plaats op 21-01-1839 in Kennington (st. Mark) Surrey United Kingdom of Great Britain and Ireland [bron: Certified copy of an entry of marriage R119294]. Het huwelijk werd aangegaan met:
6/46 Death of Job Shore
VI/46 Job Shore death
47 Emma Hill [Gen. 6 Nr.: 47 OUDOUDER]. Zij is gedoopt op 07-04-1816 in Surrey Mitcham United Kingdom of Great Britain and Ireland. [bron bij het huwelijk van Job en Emma: Certified copy of an entry of marriage R119294]
VI/47 Baptism Emma Hill 07-04-1816 Mitcham
6/46 & 47 Marriage Job Shore and Emma Hill
VI/47 Emma Shore nee Hill death
Emma is overleden in 12-1887 in Shoreditch Middlesex United Kingdom of Great Britian and Ireland, 71 jaar oud. Kind van Job en Emma: I. Jane Shore [Gen. 5 Nr.: 23 BETOVERGROOTOUDER] (Zie 23)
48 Johann Friedrich (Johan[nis] Frederik) Happé [Gen. 6 Nr.: 48 OUDOUDER], geboren op 13-07-1766 Sudeck in het Waldeckse ambt Eisenberg Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation.
6/48 Doop Johann Friedrich Happé
North-Rhine-Westphalia-Hesse-Waldeck met rechts Waldeck en links Eisenberg.
In de Europese oorlogsdreiging na de dood van de Oostenrijkse keizer Karel VI (1740) wordt de militaire sterkte van de Nederlanden vergroot. Met de Vorst van Waldeck, Karel August Frederik van Waldeck, worden in 1742 overeenkomsten gesloten voor de 'levering' van Waldeckse troepen. Zodoende is de familie Happé in de Nederlanden terecht gekomen.
De uniformen van alle soldaten zijn vrijwel gelijk. De regimenten zijn herkenbaar door de kleur van kraag, borst- en mouwomslagen. De kleur van de Waldeckers is geel. Dit betreft zowel de kraag, kleppen, opslagen als de voering en de biezen.
Beroep: Militair; subaltern officier in het Nederlands leger.
Aus Benkhausen, auf der Wanderschaft Johann Friedlich Happe angeblich in Holland.
24-03-1785 Grenadier; in dienst getreden als vrijwilliger bij het 1ste regiment Waldeckse Grenadiers [Republiek der 7 Verenigde Provinciën] Kolonel commandant: Ludwig Friedrich Carl von Drachstad 21-10-1797 Korporaal [Bataafse Republiek] Kolonel commandant: Ludwig von Humbracht 09-09-1799 Fourier [Bataafse Republiek] Kolonel commandant: Ludwig von Humbracht 21-03-1800 Sergeant-Majoor [Bataafse Republiek] Kolonel commandant: Ludwig von Humbracht 23-09-1806 Geïncorporeerd bij het 2e Regiment Infanterie van Ligne (Linie) [Koninkrijk Holland] 09-05-1807 Koninklijke Militaire school te Honsholredijk [Koninkrijk Holland] 09-05-1808 Adjudant Onderofficier [Koninkrijk Holland] 31-12-1810 123e Regiment Infanterie van Ligne [Eerste Franse Keizerrijk] 08-02-1812 2e Luitenant Infanterie bij het 123e Regiment Franse Infanterie 1812 [Eerste Franse Keizerrijk]. 04-12-1813 1e Luitenant [Vorstendom der Nederlanden] 30-12-1813 Krijgsgevangen gemaakt; naar Outrange en Frankrijk getransporteerd 29-05-1814 Met het Korps Hollandsche troepen terug naar de Nederlanden en in Nederlandsche Dienst [Vorstendom der Nederlanden] 28-08-1814 Geplaatst bij de 3e Garnizoens Compagnie als 2e Luitenant met rang als 1e Luitenant [Vorstendom der Nederlanden] 16-05-1819 Bij suppussie van hetzelfve op pensioen gesteld bij besluit Z.M. no. 46 [Verenigd Koninkrijk der Nederlanden] 29-02-1820 Benoeming tot Administrateur van Kleding en Wapening bij de 14de Afdeling Infanterie [Verenigd Koninkrijk der Nederlanden] 16-08-1830 Aangesteld met den titulaire rang van Kapitein bij de Infanterie 22-04-1832 Overgeplaatst naar het Batallion Vrijwillige Artilleristen als Administrateur / Rijksontvanger [Koninkrijk der Nederlanden]. 30-06-1834 Geroyeerd, dispositie van het Departement van Oorlog; op het Stamboek doorgeslagen.
Johan Frederik is overleden op 01-11-1834 in Naarden [Koninkrijk der Nederlanden], 68 jaar oud.
Familiewapen Happé uit het familieboek Happé
Familiewapenboek van Helman
Familiewapen Happé ontwerp van Sigtenhorst
R.T. Muschart brief inzake de betekenis van de naam Happe.
R.T. Muschart is voornamelijk bekend inzake zijn Heraldische collectie.
1785 Grenadier
Johan Frederick Happé is op 24-03-1785 in dienst getreden als vrijwilliger bij het 1ste regiment Waldeckse Grenadiers [Republiek der 7 Verenigde Provinciën]. Een Grenadier was Wapen der Infanterie. Het 'Bataillon Waldeck' wordt in het vorstendom Waldeck opgericht in 1681.
De militairen krijgen naast hun soldij ook nog 'verblijfkosten', die door de staten worden gedragen. Dit 'serviesgeld' wordt uitbetaald en soms aangevuld door de plaatsen waar zij gelegerd zijn.
De uniformen van alle soldaten zijn vrijwel gelijk. De regimenten zijn herkenbaar door de kleur van kraag, borst- en mouwomslagen. De kleur van de Waldeckers is geel. Dit betreft zowel de kraag, kleppen, opslagen als de voering en de biezen.
VI/48 Bataljon Stamboek
Johann Friedrich Happé [1785]
Coalitieoorlog (1792 - 1797)
De Eerste Coalitieoorlog (1792 - 1797) was een militair conflict tussen revolutionair Frankrijk en een bondgenootschap van Europese mogendheden, later bekend geworden als de Eerste Coalitie. Op 21 januari 1793 werd Lodewijk XVI geguillotineerd door de Franse revolutionairen. Deze actie verenigde de Europese staten tegen Frankrijk; Spanje, Groot-Brittannië, Nederland, Portugal en Napels sloten zich bij de coalitie aan.
De Nederlanden waren een belangrijk strijdtoneel van de oorlog. De Republiek kwam tot een roemloos einde toen ze in 1795 werd bezet door Franse troepen. Stadhouder Willem V moest naar Engeland vluchten en de Bataafse Republiek, een Franse vazalstaat, werd uitgeroepen.
1794 slag bij Tourcoing
Het dorp Torquoy (naam op de Mercatorkaart uit 1540) maakte vanouds deel uit van het graafschap Vlaanderen, met name van het al sinds de 12e eeuw Franssprekende Rijsels-Vlaanderen. Het gebied werd door Frankrijk ingelijfd in 1677, maar was van 1708 tot 1714 weer in handen van de Republiek der 7 Verenigde Nederlanden. Toch werd de streek bij de Vrede van Utrecht van 1713 aan Frankrijk toegewezen. Tijdens de Eerste Coalitieoorlog vond op 18 mei 1794 de Slag bij Tourcoing plaats. Johan Frederick Happé raakte daar ernstig gewond.
Bij nr I zien we het Staatse Leger en waar Johann Friedrich Happé gewond raakte. Aan Franse zijde waren de verliezen ongeveer 3.000 doden & gewonden en 7 kanonnen verloren. Geallieerde verliezen waren zwaarder, met 4.000 mannen gedood & gewond, en nog eens 1500 gevangen. Maar liefst 50 kanonnen werden in belag genomen.
In de affaire te Tourcoing den 24 Mey 1794 geblesseerd en gevangen genomen; geblesseerd door een geweerkogel aan zijn linkervoet en een contusie aan zijn onderbuik met eveneens een geweerkogel: Johan Frederick Happé.
De Slag bij Tourcoing (17–18 mei 1794) werd uitgevochten in de buurt van Tourcoing in Noord-Frankrijk. De slag eindigde in een overwinning van de Fransen tegen de Britten en de Oostenrijkers. De Fransen wisten bij hun overwinning zestig stuks geschut te bemachtigen.
1799 Besluiten der Eerste Kamer Bataafschen Volks
Johan Frederik Happé was op 09-09-1799 Korporaal-Fourier van de Grenadiers; scherpschutter (manschap der scherpschutters) [Bataafse Republiek] in Noord Holland.
Lijste der Tambours der Compagnie [03-02-1800]
Bij het 2e Regiment Infanterie als Sergeant Majoor in functie van Tamboer.
In 1804 zat Johan Frederik gelegerd in het Kampement bij Zeist. Hij is in 1805 geembarqueerd op de Rheede van Texel. Napoléon gebruikte de Waldeckse regimenten de 13e november 1805 voor de bezetting van Wenen, dit ter aflossing van Franse troepen. Als gevolg van de Vrede van Pressburg [Le traité de paix de Presbourg, 26 décembre 1805], verlieten de Waldeckse regimenten Wenen in 1806.
PAIX DE PRESBOURG, 26 DÉCEMBRE 1805
ALLÉGORIE DE LA PAIX DE PRESBOURG, 26 DÉCEMBRE 1805
Op 23-09-1806 wordt Johan Frederick Happé geïncorporeerd bij het 2e Regiment Infanterie van Ligne (Linie) [Koninkrijk Holland].
In 1806 zit Johan Frederik Happé namens het Eerste Franse Keizerrijk in Oostenrijk, Hessen en Pruissen en maakt hij de 'Bloccade te Hamelen' mee: Nadat Keizer Napoleon I de belangrijkste Pruisische legers had verslagen bij de Slag bij Jena op 14 oktober, verjaagde zijn zegevierende 'Grande Armée' zijn vijanden naar de overkant van de rivier de Elbe. Hierdoor zag de Pruisische legerkracht zich genoodzaakt het voormalige keurvorstendom Hannover te verdedigen dat strategisch geïsoleerd ten westen van de rivier lag. De verdedigers trokken zich uiteindelijk terug in de forten van Hamelin en Nienburg waar ze werden geblokkeerd en gevangen genomen.
Hiernaast is een Rokjas van lichtblauw laken te zien met witte lissen en rode kraag en manchetten, voor een tamboer van het 2e Regiment Infanterie van Linie.
Datzelfde jaar [1806] riep Napoleon het Koninkrijk Holland uit, waarvan zijn broer Luigi (Lodewijk) Napoleon koning werd. Lodewijk Napoleon vaardigde direct allerlei decreten uit. Zo moest er een Koninklijke Militaire School komen voor infanterie- en cavalerieofficieren, naar Frans voorbeeld. De school, de eerste officiële officiersopleiding voor infanterie en cavalerie, werd gevestigd in Honselersdijk; op 02-05-1807 werd Jean Frédric Happé opgeroepen door Zijne Excellentie den Minister van Oorlog van Hogendorp bij de Koninklijke Militaire School te Honsholredijck voor de militaire instructie.
17-07-1807 Koninkrijk Holland [Lodewijk Bonaparte]
Koninklijke Militaire School 1808
Johan Frederick Happé werd aangesteld als Adjudant Onderofficier op 09-05-1808. In 1810 werd het Koninkrijk Holland ingelijfd bij het Keizerrijk Frankrijk; de Hollandse troepen werden opgenomen in het Franse leger. Bij ontbinding van de Koninlijke Militaire Academie, is Johan Frederick Happé overgegaan in Fransche Dienst; 123e Regiment Infanterie van Ligne [Eerste Franse Keizerrijk].
Napoleons Grande Armée bestond dus niet alleen uit Fransen. Het 1e en 2e bataljon van het Infanterie nr. 2 werden in 1810 omgenummerd tot het 1e en 2e bataljons van het 123ème Régiment d'Infanterie de Ligne. Officieel kende het Franse leger negen Nederlandse regimenten: het 123e, 124e, 125e en 126e linie-infanterie, het 33e regiment lichte infanterie, het 3e regiment gardegrenadiers, het 2e regiment lichte garde lansiers (rode lansiers), het 11e regiment huzaren en het 14e regiment kurassiers.
1810 Keizerrijk Frankrijk
Op 31-12-1810 werd Johan Fredrick Happé aan het 123ème Régiment d'Infanterie de Ligne toegevoegd. Hij viel feitelijk nu onder het bevel van Napoleon Buonaparte.
In 1811 zit Johan Frederick Happé in het Campement te Bologne. Johan Frederick Happé maakt in 1812 ook het beleg van Spandow mee.
Bij de Ruslandcampagne van 1812 waren ook Nederlandse militairen aanwezig die vochten onder Franse vlag. Als voorbereiding voor de Veldtocht van 1812 naar Rusland werd begin 1812 een groot aantal legeronderdelen in Duitsland en Polen gelegerd.
In 1812 is het met het 123ème Régiment d'Infanterie in Rusland: Vol goede moed vertrok Napoleon in juni 1812 met zijn Grand Armée. De eerste vijand was de hitte en dorst. Vervuild water eiste de eerste slachtoffers. Tegen het einde van de zomer was zonder één veldslag te hebben gestreden de effectieve sterkte van het leger al gehalveerd! De Russen konden onmogelijk winnen van Napoleons overmacht. De enige tactiek die de Russen konden voeren was die van de verschroeide aarde. Ze trokken zich steeds terug en vernietigden alles wat de vijand zou kunnen helpen. Deze tactiek werkte opmerkelijk goed. Desondanks bereikte Napoleon Moskou die hij vervolgens in brand stak. De Tsaar capituleerde niet. Tegen midden oktober dreigde Napoleon door de invallende winter vast te komen zitten door de sneeuwval. Er zat niets anders op dan de terugtocht die Napoleon een voortzetting van het offensief in andere richting noemde. Feitelijk was het een nederlaag omdat bij het terugtrekken de Russen de aanval inzetten. De terugtocht werd ook nog vertraagd door de oversteek van de nog niet dichtgevroren Berezina.
Op deze schilderijen is te zien hoe in 1813 de Franse soldaten terugtrekken over de Berezina rivier. De pontonbruggen zijn gebouwd door Hollandse pontonniers en de oevers werden bewaakt door een groot deel Hollandse soldaten die in het Franse 123e en 124e regiment van linie zaten. Slechts 140.000 van de 550.000 soldaten keerden uiteindelijk terug. Johan Frederick Happé zat in de 123e. regiment en keerde inderdaad terug.
1813 Krijgsgevangene in Frankrijk
De Slag bij Leipzig of Volkerenslag, op 16 – 19 oktober 1813, werd uitgevochten door de coalitielegers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden tegen het Franse leger van Napoleon Bonaparte. Deze slag verloor Napoleon en betekende een grote omekeer in Europa. Het Soevereine Vorstendom der Verenigde Nederlanden ontstond op 21 november 1813 en was de voorloper van het Koninkrijk der Nederlanden toen de overwinnaars van Napoleon een staatkundige herinrichting van Europa bewerkstelligden. Deze zou uiteindelijk worden vastgelegd door het Congres van Wenen. Op 30 november 1813 zette Willem VI na achttien jaar weer voet op Nederlandse bodem. In Londen was hij per brief uitgenodigd als "soeverein vorst" de regering op zich te nemen. Hij zal later inderdaad Koning worden.
Op 30-12-1813 werd dientengevolge in het Garnizoen te Weezel op order van het Fransche Gouvernement Johan Frederik Happé krijgsgevangen verklaart en getransporteerd naar het depot van Krijgsgevangen Officieren in Outrange Saint Malo in Frankrijk.
Vesting Weezel; Van 1805-1814 was ook de rechteroever Wesel onder Franse heerschappij. In deze tijd waren er zowel in de stad en op de vestingwerken veel transformaties, onder andere ook de bouw van de citadel door Napoleon. Zij ontving na het einde van de Franse overheersing de naam 'Fort Blücher'. Op 8 mei 1814, verlieten de Franse troepen de vesting Wesel.
Abdicatie van Napoléon Buonaparte
Vorstendom der Nederlanden
Op 29-05-1814 keert Johan Frederick Happé met het Korps Hollandsche troepen terug naar de Nederlanden en wordt in Nederlandsche Dienst genomen en op toelage gesteld. Koning Willen I van Oranje Nassau was inmiddels ingehuldigd als 'Soeverein Vorst' der Verenigde Nederlanden.
De slag bij Waterloo op 18 juni 1815, betekende het definitieve einde van Napoleon Buonaparte. Johan Frederick Happé is hiervoor niet opgeroepen geweest.
VI/48 In tijd van relatieve rust krijgt Johan Frederick Happé een zoon, genaamd Everhard Christiaan Frederik Happé, op 13-04-1817 te Vilvoorden in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden [huidige België].
Johan Frederick was al aardig op leeftijd toen hij als 53 jarige d.d. 16-05-1819 op pensioen gesteld werd bij besluit Z.M. no. 46 [Verenigd Koninkrijk der Nederlanden].
Hij bleef echter betrokken bij de Krijgsmacht; op 29-02-1820 werd hij aangesteld als Administrateur van Kleding en Wapening bij de veertiende afdeling Infanterie bij aanschrijving van Z.E. de Commissaris Generaal van Oorlog.
VII/98 Johann Friedrich Happé ondertekent, samen met zijn vrouw Cecilia Tijhoff, mede de Memorie Aangifte der Nalatenschap van zijn schoonvader Evert Tijhoff [15-09-1822]. We zien hier dat hij gelegerd was in Maastricht.
VI/48 Opmerkelijk is dat Johann Friedrich Happé nog steeds verbonden bleef met de Krijgsmacht. Zo is bekend dat hij in 1825 al in Maastricht gelegerd was met de rang van Luytenant bij de Veertiende Compagnie bij het Garnisoen aldaar.
Dit blijkens een machtiging die hij en zijn vrouw Cecilia Tijhoff afgeven ten behoeve van de verkoop van een stuk land te Harderwijk [zie verder bij zijn vrouw Cecilia Tijhoff].
1830 Belgische opstand
Johann Friedrich Happéwerd aangesteld met de titulaire rang van Kapitein bij Besluit van Zijne Majesteit de Koning op 16-08-1830.
Hij is in 1830-1832 in de Vesting van Maastricht bij de gelegenheid van de opstand in België; Overgeplaatst naar het Bataljon Vrijwillige Artilleristen, bij dispositie van het Departement van Oorlog op 22-04-1832.
Eind augustus 1830 braken in Zuid-Nederlandse steden als Brussel, Luik, Verviers, Hoei, Namen, Bergen en Leuven rellen uit tegen koning Willem I en zijn door Noord-Nederlanders gedomineerde regering.
De blokkade (een gevolg van de Belgische Revolutie) van Maastricht van 1830-33, ook wel Maastrichtse belegstaat genoemd, was een ruim drie jaar durende militaire blokkade van de op dat moment Nederlandse vestingstad Maastricht en het dorp Sint Pieter door het Maasleger van het Belgische Voorlopig Bewind ~ een geïsoleerde 'Hollandse' stad in 'bezet' Belgisch gebied! Tijdens de Belgische opstand van 1830 bleef Maastricht, door de vasthoudendheid van garnizoenscommandant Dibbets, onder Nederlands bestuur;
16 januari 1831 Proclamatie Maastricht
‘Inwoners van Maastricht! Toen meineed en verraad het grootste deel der bezetting uitmaakten werden geene middelen binnen deze stad gespaard, om den opstand te verwekken en mij, met alle aan eed en pligt getrouwe wapenbroeders te doen beven. Het is deze lafhartigen niet gelukt mij het hoofd te bieden. (...) Zij kenschetsen zich, door het niet betuigen der achting aan het brave garnizoen en van den eerbied die zij aan mij verschuldigd zijn en welke ik op dit moment eisch. De hoofden dezer woelziekigen zijn niet alleen mij, maar aan de gansche bezetting bekend.Wee hem! Die in de wellicht in de duister gesmeden aanslagen blijft volharden. Het strafzwaard der wet zweeft boven zijn hoofd, en mijn onwrikbaar besluit is lang genomen om aan het behoud dezer bezetting alles op te offeren.’
Penning op de politieke toestand van Maastricht. Op de voorzijde zien we de Maastrichtse Stadsmaagd, gezeten op een stuk rots (de Sint Pietersberg), met in haar linkerhand de stadssleutels als symbool van de getrouwheid en met in haar rechterhand het wapenschild van Nederland.
Hoewel bij de Conferentie van Londen in 1832 werd bepaald dat België het bezette oostelijk deel van Limburg weer af moest staan, bleven de Belgische troepen heel Limburg bezet houden, met uitzondering van Maastricht en Sint Pieter. Johann Friedrich Happé overleed tijdens deze bezetting in 1834. De blokkade werd in november 1833 grotendeels opgeheven (Verdrag van Zonhoven). In 1838 trokken de Belgische troepen zich uit Nederlands-Limburg terug, waarmee de blokkade van Maastricht was opgeheven. Officieel eindigde de belegstaat pas na het ondertekenen door beide partijen van het Traktaat van Londen op 19 april 1839. In 1843 werd in Maastricht het verdrag van Maastricht getekend; Nederland en België bereikten overeenstemming over de nieuwe grens. Wat betreft Maastricht werd bepaald dat de grens op de linker Maasoever op 2,3 kilometer van de stadsmuren kwam te lopen. Dit was de afstand hoe ver een kanon in die tijd kon schieten.
Zijn zoon Everhard Christiaan Frederik Happé [Gen. 5 Nr.: 24 BETOVERGROOTOUDER] was op 15 jarige leeftijd (!) in dienst getreden op 23-04-1832 als soldaat bij de afdeling Infanterie en bevond zich ook in de vesting Maastricht bij het mobiele leger tijdens de opstand in België. Hij zou het later ver schoppen in zijn militaire loopbaan!
Stamboeken; staat van dienst Johan Frederik Happé
6/48 Overlijden Johannes Friedrich Happé
VI/48 & 49 Huwelijk Johannes Friedrich Happe &
Cecilia Tijhoff
Religie: Protestant. Hij ging in ondertrouw op 29-06-1802 en huwde op 18-07-1802, 36 jaar oud, in Harderwijk Bataafse Republiek. Het huwelijk werd aangegaan met: 49 Cecilia Tijhoff [Gen. 6 Nr.: 49 OUDOUDER], 23 jaar oud, geboren op 16-05-1779 in Utrecht Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Zij is gedoopt op 19-05-1779 in Utrecht (Domkerk, als Sisilia!) Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Haar beide ouders zijn lidmaat. NOtitie: Cecilia is vernoemd naar haar grootmoeder van vaderszijde: Cecilia Bloedbergen. Religie: Gereformeerd.
VI/49 Doop Cecilia Tijhoff
VI/49 Cecilia Tijhoff op belijdenis aangenomen op 20-06-1797
IV/49 Cecilia Tijhoff Lidmaat 22-09-1799; met attestatie vertrokken naar 's-Gravenhage
VI/49 Cecilia Tijhoff wordt genoemd in de Memorie Aangifte der Nalatenschap van Evert Tijhoff [15-09-1822], haar vader. Haar man Johann Frederik Happé ondertekent ook het document.
Verkoop van ge-erfd land te Harderwijk
VI/49 Cecilia Tijhoff wordt genoemd in de Provisionele toewijzing van land [19-03-1825] van haar ouders (Maria van Werckhoven & Evert Tijhoff). Zij kochten het perceel op 23-07-1816. Cecilia en haar man Johann Frederick Happé geven middels een volmacht aan haar broer Gerhardus Tijhoff opdracht tot verkoop. Opmerkelijk is dat Johann Frederick Happé vermeld wordt te Maastricht als zijnde Eerste Luytenant bij de Veertiende afdeling Infanterie bij het Garnisoen aldaar [zie de militaire geschiedenis bij hem vermeld hierboven].
E.e.a. werd afgehandeld aan de Bureaux der Commissarissen te Harderwijck bij den Heer H.J. Gelderman in 'Het wapen van Zutphen'.
VI/49 Cecilia Tijhoff wordt genoemd in de Memorie Aangifte der Nalatenschap van Maria van Werkhoven [28-11-1834], haar moeder. Haar man Johann Frederik Happé was inmiddels overleden.
Johan Friedrich Happé & Cecilia Tijhof waren de overgrootouders van Hendrik Weberdie gehuwd was met Alida Jacoba Gualthéra Vosmaer. Haar moeder was Adele Constance Emilie Toorop; zij en Johannes [Jan] Theodorus Toorop hadden dezelfde grootouders.
Overlijden Cecilia Tijfhoff
Cecilia Tijhoff is overleden in haar huis no. 63 aan 't Nedereind te Jutphaas
Cecilia is overleden op 21-07-1851 in Jutphaas Koninkrijk der Nederlanden, 72 jaar oud. Kind van Johan Frederik en Cecilia: I. Everhard Christiaan Frederik Happé [Gen. 5 Nr.: 24 BETOVERGROOTOUDER] (Zie 24)