|
|
|
|
| Rita Hayworth |
|
|
|
Republiek Brazilië / Republic of Brazil
|
Ricardo [Richard] Dick Haymes, een beroemde zanger, werd op 13 september 1918 in Buenos Aires, Argentinië geboren als zoon van de nobele Don Benjamin Haymes Nekotxea [Necochea] en Marguerite Lou Wilson [3 juli 1894 - januari 1987]. Richard is overleden op 28 maart 1980 in Los Angeles, CA. in de Verenigde Staten.
Hij was zanger en acteur in Amerika. De familie Haymes vestigde zich in Amerika toen Dick Haymes nog een kind was. Haymes is nooit Amerikaans staatsburger geworden. In de jaren '40 en vroege jaren '50 was hij een van Amerika's populairste zangers. Hij zong in big big bands en had een solocarrière als zanger van ballads.
|
|
|
Dick Haymes debuteerde als zanger in 1931 in een hotel, waar bandleider Johnny Johnson hem ontdekte en hem voor de zomer in zijn band opnam. Rond 1933 belandde hij in Hollywood, waar hij kort zijn eigen band, The Katzenjammers, had en werkte als stuntman en stand-in. Op zijn negentiende verhuisde hij naar New York, waar hij zanger was in verschillende bigbands. Hij zong vanaf 1939 in het orkest van trompettist Harry James en kwam een paar keer in de Amerikaanse hitlijsten. Zijn stem was ook te horen op verschillende hits van klarinettist en bandleider Benny Goodman (1941-1942). Ook werkte hij enige tijd in de band van Tommy Dorsey. Op 3 september 1942 stelde crooner Frank Sinatra Haymes voor aan de radio als zijn vervanger voor Tommy Dorsey.
Haymes had tijdens de Tweede Wereldoorlog talloze hits in Amerika, waaronder veel liedjes uit films waarin hij ook speelde. Onder de hits waren verschillende duetten met zangeres Helen Forrest: 'Together', 'I'll Buy That Dream' en bijvoorbeeld 'Long Ago and Far Away'. De platen werden uitgebracht op Decca en later Twentieth Century Fox. Hij had vanaf 1944 een radioprogramma op CBS, waar hij samenwerkte met onder meer arrangeur Matt Dennis, maar was ook te horen in andere programma's, zoals The Lucky Strike Hit Parade. Zijn films waren zeer succesvol. Een van die films was de musical State Fair, waarin hij samen met Jeanne Crain, Dana Andrews en Vivian Blaine speelde. Hij was het tegenovergestelde van Betty Grable in de film The Shocking Miss Pilgrim. Voor die film zong hij twee liedjes met Judy Garland.
Haymes had meerdere hits met de Andrews Sisters, met wie hij ook op de radio verscheen, in de Haymes gepresenteerde Club Fifteen (1949-1950). Met de Andrew Sisters nam hij een twaalftal platen op voor Decca, zoals 'My Sin', de dramatische ballad 'Here in My Heart' en het door Bing Crosby gezongen 'There's No Business Like Show Business'. Hij werkte onder meer samen met het orkest en koor van arrangeur Gordon Jenkins (de succesvolle ballads 'Little White Lies' en 'Maybe It's Because').
Hij was getrouwd met Rita Hayworth.
|
|
Ricardo [Richard] Dick Haymes, a famous singer, was born in Buenos Aires, Argentina on 13 Sep 1918 to the noble Don Benjamin Haymes Nekotxea [Necochea] and Marguerite Lou Wilson [3 juli 1894 - januari 1987]. Richard passed away on 28 MAR 1980 in Los Angeles, CA. in the United States.
He was a singer and actor in America. The Haymes family settled in America when Dick Haymes was a child. Haymes never became an American citizen. In the 1940s and early 1950s, he was one of America's most popular singers. He sang in big big bands and had a solo career as a singer of ballads.
Dick Haymes debuted as a singer in 1931 at a hotel, where bandleader Johnny Johnson discovered him and took him into his band for the summer. Around 1933 he ended up in Hollywood, where he briefly had his own band, The Katzenjammers, and worked as a stuntman and stand-in. At nineteen he moved to New York, where he was a singer in several big bands. He sang in the orchestra of trumpeter Harry James from 1939 and came on the American charts a few times. His voice could also be heard on several hits by clarinetist and bandleader Benny Goodman (1941-1942). He also worked for some time in Tommy Dorsey's band. On September 3, 1942, crooner Frank Sinatra introduced Haymes to the radio as his replacement to Tommy Dorsey.
Haymes had numerous hits in America during World War II, including many songs from movies in which he also acted. Among the hits were several duets with singer Helen Forrest: 'Together', 'I'll Buy That Dream' and for example 'Long Ago and Far Away'. The records were released on Decca and, later, Twentieth Century Fox. He had a radio program on CBS from 1944, where he collaborated with arranger Matt Dennis, among others, but could also be heard in other programs, such as The Lucky Strike Hit Parade. His films were very successful. One of those films was the musical State Fair, in which he starred alongside Jeanne Crain, Dana Andrews and Vivian Blaine. He was the opposite of Betty Grable in the movie The Shocking Miss Pilgrim. For that film he sang two songs with Judy Garland.
Haymes had several hits with the Andrews Sisters, with whom he also appeared on radio, in the Haymes presented Club Fifteen (1949-1950). With the Andrew Sisters he recorded about twelve records for Decca, such as 'My Sin', the dramatic ballad 'Here in My Heart' and the Bing Crosby sung 'There's No Business Like Show Business'. He has collaborated with, among others, the orchestra and choir of arranger Gordon Jenkins (the successful ballads 'Little White Lies' and 'Maybe It's Because').
He had married Rita Hayworth.
|
|
Rita Hayworth [artiestennaam van Margarita Carmen Cansino], *New York, 17-10-1918 +New York 14-05-1987) |
|
|
Rita Hayworth werd geboren in Brooklyn als de dochter van flamencodanser Eduardo Cansino en Volga Hayworth. Ze was lid van een beroemde familie met Spaanse dansers. Zij was een Amerikaanse filmactrice en danseres die in de jaren veertig faam verwierf in melodrama's waarin ze de femme fatale speelde, zoals The Lady in Question (1940), Blood and Sand (1941) en The Strawberry Blonde (1941). De film die het sterkst aan haar naam verbonden blijft is de film noir Gilda (1946); het imago van 'love goddess' dat ze daardoor kreeg zou haar haar hele verdere leven blijven achtervolgen.
Rita Hayworth was born in Brooklyn as the daughter of flamenco dancer Eduardo Cansino and Volga Hayworth. She was a member of a famous family of Spanish dancers. She was an American film actress and dancer who rose to fame in the 1940s in melodramas in which she played the femme fatale, such as The Lady in Question (1940), Blood and Sand (1941) and The Strawberry Blonde (1941). The film most strongly associated with her name is the film noir Gilda (1946); the image of 'love goddess' that this gave her would haunt her for the rest of her life.
|
In Rio de Janeiro ontmoette Marguerite Lou Wilson de potentaat Ruy Barbosa. Ze begonnen een relatie en hij installeerde een kledingwinkel voor haar. De voormalige showgirl toonde capaciteit in het veld; toen ze het bedrijf verkocht, vermenigvuldigde het zijn waarde vijfvoudig.
In Rio de Janeiro Marguerite Lou Wilson met the potentate Ruy Barbosa. They started a relationship and het installed a clothing stor for her. The former showgirl showed capacity in the field; when she sold the business, it hat multiplied its value five times. |
|
|
|
Marguerite Lou Wilson & Ruy Barbosa |
|
|
Ruy Barbosa was een goede vriend van Anibal de Paula Lopes. Ruy's vader, Ruy [Sr.] Barbosa de Oliveira (*Salvador, 0-11-1849 / +Petrópolis, Rio de Janeiro, 01-03-1923), was een van de oprichters van de Republiek Brazilië in 1889. Hij schreef & ondertekende de contitustie. Hij was toen minister van Financiën.
Ruy Barbosa ontwikkelde zich tot een republikein en in 1889, na de proclamatie van de Republiek Brazilië op 15 november, vicevoorzitter van de voorlopige regering onder maarschalk Deodoro da Fonseca en minister van Financiën. In zijn functie als kabinetsminister was hij verantwoordelijk voor de scheiding van Kerk en staat, die veel ruimte overliet voor de ontplooiing van de kerkgenootschappen (in het bijzonder de Rooms-Katholieke Kerk) zonder dat zij onderhevig waren aan overheidsbemoeienis, zoals eerder onder de monarchie.
Ruy Barbosa vertegenwoordigde in 1907 Brazilië bij de Tweede Haagse Vredesconferentie en verkreeg hij de bijnaam 'The Eagle of The Hague' ("De Adelaar van Den Haag"). Tijdens de Vredesconferentie maakte hij zich sterk voor de stichting van een Internationaal Gerechtshof.
|
|
|
|
Ruy Barbosa was a good friend of Anibal de Paula Lopes. Ruy's father, Ruy [Sr.] Barbosa de Oliveira (*Salvador, 0-11-1849 / +Petrópolis, Rio de Janeiro, 01-03-1923), was one of the founders of the Republic of Brazil in 1889. He wrote & sighned the contitustion. He was minister of finance at that time.
Ruy Barbosa developed into a republican and in 1889, on November 15th, after the proclamation of the Republic of Brazil, became Vice-President of the Provisional Government under Marshal Deodoro da Fonseca and Minister of Finance. In his position as cabinet minister, he was responsible for the separation of Church and State, which left much room for the development of denominations (especially the Roman Catholic Church) without being subject to government interference, as previously under the monarchy.
Ruy Barbosa represented Brazil at the Second Hague Peace Conference in 1907 and was nicknamed "The Eagle of The Hague" ("The Eagle of The Hague"). During the Peace Conference he advocated the establishment of an International Court of Justice. |
|
|
|
Brazilië was van 1822 tot 1889 een keizerrijk en werd geregeerd door keizers uit het Huis Bragança, hetzelfde vorstenhuis dat ook over Portugal regeerde. De eerste keizer was Peter I, zoon van de Portugese koning Johan VI. In 1831 trad keizer Peter I af ten gunste van zijn zoon Peter II.
Peter II regeerde het land 58 jaar. Zijn bewind was gematigd liberaal, maar het regeren werd hem bemoeilijkt door de conservatieve oligarchen, die met name de afschaffing van de slavernij hem tegenwerkten. De keizer zelf was fel voorstander van een geleidelijke afschaffing van de slavernij.
Ook ondervond de keizer weerstand van de republikeinen. Van 1865 tot 1870 vochten Paraguay en de Drievoudige Alliantie, bestaande uit Argentinië, Uruguay en Brazilië de Oorlog van de Drievoudige Alliantie uit. De oorlog werd weliswaar gewonnen door de Drievoudige Alliantie en resulteerde in flink wat gebiedsverlies voor Paraguay, maar kostte ook veel geld. Brazilië kwam in de financiële problemen.
Daarnaast waren er ook de problemen tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de keizer - op zich een vroom rooms-katholiek - in de jaren zeventig van de negentiende eeuw. De keizer weigerde een veroordeling van paus Pius IX voor te lezen waarin de laatste de vrijmetselarij veroordeelde. Er werd met hulp van het leger een coup gepleegd op 20 november 1889.
De keizer en diens familie kregen 48 uur de tijd om Brazilië te verlaten. De keizer en zijn familie vertrokken naar Europa. Keizer Peter II overleed op 5 december 1891 in Parijs. Zijn vrouw, keizerin Theresia van Bourbon-Sicilië overleed al op 28 december 1889 in Porto.
|
De nieuwe republiek was ontstaan door een staatsgreep, georganiseerd door een groepje militairen, republikeinen en oligarchen, die het onderling niet eens waren (behalve dan dat zij allen republikeins waren). De bevolking was echter niet onder de indruk van de staatsgreep, eerder stond men afwijzend over de instelling van de republiek. De eerste jaren van de republiek waren verre van stabiel en het land was geen democratie geworden, zoals de meeste republikeinen hadden gehoopt, maar een militaire dictatuur, eerst onder Deodoro da Fonseca, en daarna onder maarschalk Floriano Peixoto.
|
|
|
|
|
Brazil was an empire from 1822 to 1889 and was ruled by emperors from the House of Bragança, the same royal house that also ruled Portugal. The first emperor was Peter I, son of the Portuguese King John VI. In 1831 Emperor Peter I abdicated in favor of his son Peter II.
Peter II ruled the country for 58 years. His rule was moderately liberal, but his rule was made more difficult by the conservative oligarchs, who particularly opposed the abolition of slavery. The emperor himself was strongly in favor of a gradual abolition of slavery.
The emperor also encountered resistance from the republicans. From 1865 to 1870, Paraguay and the Triple Alliance, made up of Argentina, Uruguay, and Brazil, fought the War of the Triple Alliance. Although the war was won by the Triple Alliance and resulted in considerable loss of territory for Paraguay, it also cost a lot of money. Brazil ran into financial difficulties.
In addition, there were also the problems between the Roman Catholic Church and the emperor - a devout Roman Catholic in his own right - in the seventies of the nineteenth century. The emperor refused to read a denunciation of Pope Pius IX in which the latter condemned Freemasonry.
A coup was carried out with the help of the army on November 20, 1889.
The emperor and his family were given 48 hours to leave Brazil. The emperor and his family left for Europe. Emperor Peter II died on December 5, 1891 in Paris. His wife, Empress Theresa of Bourbon-Sicily, died on December 28, 1889 in Porto.
The new republic was created by a coup d'état, organized by a group of soldiers, republicans and oligarchs, who disagreed among themselves (except that they were all republican). However, the population was not impressed by the coup, rather they were dismissive of the institution of the republic. The early years of the republic were far from stable and the country had become not a democracy, as most republicans had hoped, but a military dictatorship, first under Deodoro da Fonseca, then under Marshal Floriano Peixoto.
|
|
Dom Pedro II Imperardor Brazil |
|
|
NAAR BOVEN / TO TOP OF PAGE
|
|
|
|
|