Adriaan Florenszoon Boeyens werd op 2 maart 1459 te Utrecht geboren als zoon van een timmerman, vermoedelijk in de woning van zijn grootvader Boudewijn op de hoek van Oude Gracht en Brandsteeg.
In 1476 ging hij met enkele stadgenoten studeren te Leuven. Na de basisstudie van de artes studeerde hij theologie; in 1491 behaalde hij het doctoraat. Sinds 1489 was hij professor, in 1493 en 1500-1501 was hij rector en vanaf 1497 deken van de kapittelkerk van Sint-Pieter in Leuven en daarmee kanselier van de universiteit. Hij hervormde er het collegesysteem en moedigde jonge humanisten als Erasmus aan. Adrianus legde in zijn moraaltheologie een opvallend grote nadruk op het persoonlijke geweten.

Adriaan Florenszoon Boeyens was born on March 2, 1459 in Utrecht as the son of a carpenter, probably in the home of his grandfather Boudewijn on the corner of Oude Gracht and Brandsteeg.
In 1476 he went to study in Leuven with some fellow citizens. After basic artes studies, he studied theology; in 1491 he obtained his doctorate. Since 1489 he was a professor, in 1493 and 1500-1501 he was rector and from 1497 dean of the collegiate church of St. Peter in Leuven and thus chancellor of the university. He reformed the college system and encouraged young humanists such as Erasmus. Adrian placed a striking emphasis on the personal conscience in his moral theology.

In 1507 werd Adrianus door keizer Maximiliaan I gevraagd de opvoeding op zich te nemen van zijn kleinzoon, de latere keizer Karel V. Adrianus combineerde deze taak enkele jaren met zijn professoraat in Leuven, maar verbleef vanaf 1510 toch voornamelijk aan het hof in Mechelen. In 1516 werd Adrianus bisschop van Tortosa en grootinquisiteur en in 1517 kardinaal. Toen Karel V in 1519 tot keizer werd gekozen, liet hij het bestuur over Spanje over aan Adrianus.
Op 9 januari 1522 werd Adrianus tot paus gekozen. Lang twijfelde hij of hij wel naar het in zijn ogen verdorven Rome zou gaan. Pas op 31 augustus 1522 werd hij gekroond. Zowel door zijn sobere levensstijl als door zijn pogingen de curie te hervormen, isoleerde 'il papa olandese' zich snel.

In 1507, Adrianus was asked by Emperor Maximilian I to take care of the education of his grandson, the later Emperor Charles V. Adrianus combined this task for several years with his professorship in Leuven, but from 1510 onwards he mainly stayed at the court in Mechelen. In 1516 Adrianus became bishop of Tortosa and grand inquisitor and in 1517 cardinal. When Charles V was elected emperor in 1519, he left the government of Spain to Adrianus.
Adrian was elected pope on January 9, 1522. For a long time he doubted whether he should go to what he saw as a corrupt Rome. He was not crowned until August 31, 1522. Both due to his austere lifestyle and his attempts to reform the curia, 'il papa olandese' quickly isolated himself.

Adrianus probeerde de Europese vorsten te verenigen tegen de Turken, maar zag zich gedwongen tegen de Franse koning Frans I een liga te vormen van Karel V, de Engelse koning Hendrik VIII, Ferdinand van Oostenrijk, Venetië en Milaan. Bij de proclamatie van die liga op 5 augustus 1523 werd hij ziek.
De laatste maand van zijn leven lag hij te bed. Op 14 september 1523 overleed Adrianus. De enige door hem benoemde kardinaal, zijn studievriend Willem van Enckevoirt, liet een praalgraf uitvoeren in de Santa Maria dell'Anima te Rome, waar het nog steeds te bewonderen is.

Adrian tried to unite the European princes against the Turks, but was forced to form a league of Charles V, the English king Henry VIII, Ferdinand of Austria, Venice and Milan against the French king Francis I. At the proclamation of that league on August 5, 1523, he fell ill. He spent the last month of his life in bed. Adrianus died on September 14, 1523. The only cardinal appointed by him, his student friend Willem van Enckevoirt, had a mausoleum executed in the Santa Maria dell'Anima in Rome, where it can still be admired.

Brites (Beatriz) Mendes de Góes e Vasconcelos, matriarch van de familie Holanda en Vasconcelos, en Góes in Brazilië, voorouder van duizenden Brazilianen.

Brites, een van de eerste Portugese vrouwen die migreerde naar het land dat bekend zou worden als Brazilië, zij arriveerde als kind op 9 maart 1535 op het schip van de begunstigde Duarte Coelho. Als wees werd ze met koninklijke goedkeuring verwelkomd door haar meter Brites de Albuquerque, van wie de naam erfde, en die haar trouwde met de Nederlander Arnau de Holanda.

Ze zou de dochter zijn geweest van Bartolomeu Rodrigues de Sá (of Falcão), kamerheer van het jongetje Dom Luís met een hofdame, Joana de Goés Vasconcelos.
Echter, gezien de privileges en zorg die het Portugese hof had voor de wees Beatriz, zijn verschillende historici en genealogen, zoals Evaldo Cabral de Mello, van mening dat zij de natuurlijke dochter had kunnen zijn van een edelman aan het hof, misschien Dom Luís zelf.

Brites (Beatriz) Mendes de Góes e Vasconcelos, matriarch of the Holanda and Vasconcelos family, and Góes in Brazil, ancestor of thousands of Brazilians.

Brites, one of the first Portuguese women to migrate to the country that would become known as Brazil, she arrived as a child on March 9, 1535 on the ship of the beneficiary Duarte Coelho. As an orphan, she was welcomed with royal approval by her godmother Brites de Albuquerque, from whom she inherited the name, and who married her to the Dutchman Arnau de Holanda.

She is said to have been the daughter of Bartolomeu Rodrigues de Sá (or Falcão), chamberlain of the boy Dom Luís with a lady-in-waiting, Joana de Goés Vasconcelos.
However, given the privileges and care the Portuguese court had for the orphan Beatriz, several historians and genealogists, such as Evaldo Cabral de Mello, believe that she could have been the natural daughter of a nobleman at the court, perhaps Dom Luís himself.

Net als haar vaderschap is het juiste geboortejaar van Brites Mendes de Góes e Vasconcelos een mysterie. In 1601 verklaarde ze echter in een nieuw interview met het Heilig Officie dat ze zeventig jaar oud was, wat haar in 1530 of 1531 zou laten geboren worden.

Like her paternity, the exact year of birth of Brites Mendes de Góes e Vasconcelos is a mystery. However, in 1601 she stated in a new interview with the Holy Office that she was seventy years old, which would place her birth in 1530 or 1531.

Brites en haar man Arnau vormden een machtige koppel wiens macht en economisch/politiek prestige tot de 19e eeuw in Brazilië intact bleven. De huwelijksstrategie van hun nakomelingen omvatte verbintenissen met enkele van de meest prestigieuze families van die tijd, zoals de Portugezen uit de machtige familie Albuquerque, evenals de Barros Pimentel, de Italianen van de Cavalcanti-lijn en de Duitse Lins. Verschillende Braziliaanse families hebben directe afstammelingen van Beatriz en haar man, voornamelijk in Ceará, Paraíba, Pernambuco, Rio Grande do Norte, enz. Waar de families Albuquerque, Araújo, Cavalcante, Corrêa, Dantas, Gois Family, Medeiros, Pereira en andere families zich in de loop van de tijd vermenigvuldigden. Inclusief Nederland. Zij stierf op 19 december 1620, bijna negentig jaar oud.

Brites and her husband Arnau formed a powerful couple whose power and economic/political prestige remained intact in Brazil until the 19th century. Their descendants' marriage strategy included alliances with some of the most prestigious families of the time, such as the Portuguese from the powerful Albuquerque family, as well as the Barros Pimentel, the Italians of the Cavalcanti line, and the German Lins. Several Brazilian families have direct descendants of Beatriz and her husband, mainly in Ceará, Paraíba, Pernambuco, Rio Grande do Norte, etc. where the Albuquerque, Araújo, Cavalcante, Corrêa, Dantas, Gois Family, Medeiros, Pereira and other families are located multiplied over time. Including the Netherlands. She died on December 19, 1620, aged almost ninety.

Paus Adrianus VI (Utrecht, 2 maart 1459 – 14 september 1523), geboren Adriaan Florenszoon Boeyens, zoon van Floris Boeyens, was van 1522 tot aan zijn dood paus van de Rooms-Katholieke Kerk. Hij werd onder zeer bescheiden omstandigheden geboren in de stad Utrecht, destijds de hoofdstad van het bisdom Utrecht, een Nederlandstalig deel van het Heilige Roomse Rijk, nu in Nederland.
Zijn voorouders van vaders kant, genaamd d'Edel (Nederlands voor "de Edele"), woonden minstens vanaf het midden van de 14e eeuw in Utrecht. Niettemin wordt Adrian VI vaak beschouwd als zowel Nederlands als Duits, aangezien de Lage Landen destijds deel uitmaakten van het Heilige Roomse Rijk.

Pope Adrian VI (Utrecht, March 2, 1459 – September 14, 1523), born Adriaan Florenszoon Boeyens, son of Floris Boeyens, served as Pope of the Roman Catholic Church from 1522 until his death. He was born under very modest circumstances in the city of Utrecht, which at that time was capital of the bishopric of Utrecht, a Dutch-speaking part of the Holy Roman Empire, now in the Netherlands.
His paternal ancestors, named d'Edel (Dutch for "the Noble"), had lived in Utrecht from at least the mid-14th century. Nevertheless, Adrian VI is often considered to have been both Dutch and German as the Low Countries were at the time part of the Holy Roman Empire.

Aan de Universiteit van Leuven studeerde hij filosofie, theologie en kerkelijk recht en werd in 1491 doctor in de theologie, decaan van de Sint-Pietersbasiliek en vice-kanselier van de universiteit. Zijn lezingen werden gepubliceerd, gebaseerd op de aantekeningen van zijn studenten – onder degenen die deze bijwoonden was de jonge Erasmus.
In 1507 werd hij benoemd tot leraar van de zevenjarige Karel, kleinzoon van keizer Maximiliaan I (1493–1519), die zou regeren als keizer Karel V (1519–58). Het keizerlijke hof in Toledo gaf hem op 14 november 1516 de opdracht tot inquisiteur-generaal van Aragon. Het jaar daarop benoemde paus Leo X (1513–21) hem tot kardinaal en noemde hem kardinaal-priester van de Basiliek van Sint-Jan en Sint-Paulus.

Op 9 januari 1522 werd hij met vrijwel unanieme stemmen tot paus gekozen. Keizer Karel V was opgetogen toen hij hoorde dat zijn leermeester tot paus was gekozen. Adrian VI stond erom bekend dat hij had geprobeerd een katholieke Reformatie op gang te brengen als verdediging tegen de protestantse Reformatie. Hij werd echter door zijn tijdgenoten genegeerd.
De Katholieke Encyclopedie typeerde de taak die hem te wachten stond:

“Om hardnekkige misbruiken uit te roeien; om een rechtbank te hervormen die floreerde door corruptie en de naam van hervorming verafschuwde; om jonge en oorlogszuchtige prinsen aan de lijn te houden, klaar om elkaar naar de keel te grijpen; om de toenemende stroom van opstand in Duitsland een halt toe te roepen; om het christendom te redden van de Turken, die vanuit Belgrado Hongarije nu bedreigden, en als Rhodos zou vallen zou het de meesters van de Middellandse Zee zijn – dit waren enorme inspanningen voor iemand die drieënzestig was, Italië nog nooit had gezien en er zeker van was dat hij dat zou doen. door de Romeinen veracht worden als een 'barbaar'.

Als vredestichter onder de christelijke vorsten, die hij hoopte te verenigen in een beschermende oorlog tegen de Turken, was hij een mislukking: in augustus 1523 werd hij gedwongen openlijk een bondgenootschap te sluiten met het Rijk, Engeland, Venetië, enz., tegen Frankrijk.
Adriaan VI overleed op 14 september 1523.

At the University of Leuven he pursued philosophy, theology and Canon Law, becoming a Doctor of Theology in 1491, dean of St. Peter's and vice-chancellor of the university. His lectures were published, as recreated from his students' notes – among those who attended them was the young Erasmus.
In 1507 he was appointed tutor to the seven-year-old Charles, grandson of the Emperor Maximilian I (1493–1519), who was to reign as Emperor Charles V (1519–58). The Imperial court in Toledo, commissioned him Inquisitor General of Aragon on 14 November 1516. The following year, Pope Leo X (1513–21) created him a cardinal, naming him Cardinal Priest of the Basilica of Saints John and Paul.

On January 9, 1522 he was elected Pope by an almost unanimous vote. The Emperor Charles V was delighted upon hearing that his tutor was elected to the papacy. Adrian VI was known for having attempted to launch a Catholic Reformation as a defense against the Protestant Reformation. He was, however, ignored by his contemporaries.
The Catholic Encyclopedia characterized the task that faced him:

"To extirpate inveterate abuses; to reform a court which thrived on corruption, and detested the very name of reform; to hold in leash young and warlike princes, ready to bound at each other's throats; to stem the rising torrent of revolt in Germany; to save Christendom from the Turks, who from Belgrade now threatened Hungary, and if Rhodes fell would be masters of the Mediterranean-- these were herculean labours for one who was in his sixty-third year, had never seen Italy, and was sure to be despised by the Romans as a 'barbarian'.

As a peacemaker among Christian princes, whom he hoped to unite in a protective war against the Turks, he was a failure: in August 1523 he was forced openly to ally himself with the Empire, England, Venice, etc., against France.
Adrian VI died on 14 September 1523.

Dese pedestaal med de 4 nevenstaande wapenen staan aan de muur in St Marien kerk tot Utrecht op het Choor (of kistemakerspand) in de zuijderhoek en sijn bij mij onderstaand afgebeeld in meij 1680.'

Zij geeft een hoek in het koor te zien, welke in een pilaar eindigt. Deze pilaar is gedeeltelijk uitgehouwen ten behoeve van eene console en een beeld (dat in 1680 niet meer aanwezig was). De console bestaat uit een engel, welke het wapen der Dedels met de lelien vasthoudt. De muren ter rechter- en ter linkerzijde vertoonen beide twee wapenschilden. Het eerste wapen is geéquart. 1 en 4 een zwarte leeuw op een gouden achtergrond, 2 en 3 ieder met drie weerhaken boven twee en onder één. Dit is het wapen dat Paus Hadrianus VI gevoerd heeft.

This pedestal and the 4 adjacent coats of arms are on the wall in St Marien church in Utrecht on the Choor (or coffin maker's building) in the south corner and are depicted below in May 1680.'

It shows a corner in the choir, which ends in a pillar. This pillar was partly carved for a console and a statue (which was no longer present in 1680). The console consists of an angel holding the coat of arms of the Dedels with the lily. The walls on the right and left both show two coats of arms. The first weapon has been quartzed. 1 and 4 a black lion on a gold background, 2 and 3 each with three barbs above two and one below. This is the coat of arms of Pope Hadrian VI.