Het is zeer bijzonder dat de Probandus:
Marnix Alexander de Paula Lopes
tweemaal maal via dezelfde voorouder verwant is aan de Koning van de staat der Nederlanden:
Willem-Alexander Claus Ferdinand prins van Oranje Nassau Jonkheer van Amsberg.

It is very special that the Probandus:
Marnix Alexander de Paula Lopes is twice related via the same ancestors to the King of the state of the Netherlands:
Willem-Alexander Claus Ferdinand prince of Oranje-Nassau, esquire of Amsberg.

De EERSTE link is via zijn moeder;

Prinses Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau. Deze is ook hieronder weergegeven.
~ De link betreft:XVIII 216956 Engelbert von Langen en 216957 Adelheid von Düvel; dezelfde voorouder als de Probandus Marnix Alexander de Paula Lopes: Engelbert von Langen en Adelheid von Düvel [Gen. 17 Nr.: 102624 & 102625 STAMOUDBETOVERGROOTOUDERS].
Zie ook hiervoor het artikel Hilling bij consanguinity. U kunt hier de voorouders van koningin Beatrix aantreffen in de genealogie van Gerard Bernhard Hilling. Hierbij ziet u dat de probandus Marnix Alexander de Paula Lopes direct afstammeling is van Andreas von Langen, zoon van Engelbert en Adelheid, geboren 1468 en dat hare majesteit van zijn broer Nikolaus Raben von Langen, Herr zu Meppen, geboren 1457 en gehuwd met Anna von Staffhorst, direct afstamt.

~ The FIRST link is by means of his mother;

Princess Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau. This has been reflected below. The link concerns: XVIII 216956 Engelbert von Langen en 216957 Adelheid von Düvel; the same ancestors as the Probandus Marnix Alexander de Paula Lopes: Engelbert von Langen and Adelheid von Düvel [Gen. 17 Nr.: 102624 & 102625 TRIBEOLDGREAT-GRANDPARENTS].
Also have a look at the article Hilling under consanguinity. It is here where you can find the ancestors of queen Beatrix in the genealogy of Gerard Bernhard Hilling. You can see that the probandus Marnix Alexander de Paula Lopes is a direct descendant of Andreas von Langen, son of Engelbert and Adelheid, born 1468 and that Her Majesty descends from his brother Nikolaus Raben von Langen, Herr zu Meppen, born 1457 and married with Anna von Staffhorst.

De TWEEDE link is via zijn vader;

prins Claus George Willem Otto Frederik Geert, Prins der Nederlanden, Jonkheer van Amsberg 1926-2002. Deze is ook hieronder weergegeven.
~ De link betreft: Engelbert von Langen en Adelheid von Düvel [Gen. 17 Nr.: 102624 & 102625 STAMOUDBETOVERGROOTOUDERS]. In de stamboom van de prins komen zij voor als: [Gen. XIV 24578 en XIV 24579 STAMOUDOUDERS].

The SECOND link is through his father;

Prince Claus George Willem Otto Frederik Geert, Prince of the Netherlands, Jonkheer van Amsberg 1926-2002. This is also shown below.
~ The link is for: Engelbert von Langen and Adelheid von Düvel [Gen. 17 Nr.: 102624 & 102625 TRIBEOLDGREAT-GRANDPARENTS]. In the prince's pedigree they appear as: [Gen. XIV 24578 and XIV 24579 TRIBAL PARENTS].

Zie hier de kwartierstaat van prinses Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau. Engelbert von Langen en Adelheid (von) Duvel zijn te traceren tot nrs: 216956 & 216957! De link is met blauw aangeduid en de gezamelijke voorouders met rood.
Klik hier: VAN ORANJE-NASSAU [1.843 KB] .

Here the familyquarter pedigree of princess Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau. Engelbert von Langen and Adelheid von Düvel can be traced to nrs: 216956 & 216957! The link has been indicated with blue and the common ancestors with red. Click here: VAN ORANJE-NASSAU [1.843 KB]

'De vader des vaderlands': Willem van Oranje groeide uit tot verzetstrijder en werd later vereerd als de ‘vader des vaderlands’, als de grondlegger van een nieuwe Nederlandse staat. Zelf heeft hij die zelfstandige staat nooit voor ogen gehad.

Willem werd in 1533 op slot Dillenburg (Duitsland) geboren. Zijn ouders waren luthers, maar toen hij dankzij een erfenis in 1544 het prinsdom Oranje (in Frankrijk) erfde en zich voortaan ‘prins’ mocht noemen, eiste Karel de Vijfde dat deze jonge prins verder katholiek zou worden opgevoed.

Daarom groeide Willem vanaf zijn twaalfde op aan het keizerlijk hof in Brussel. In die nieuwe omgeving genoot hij een Franstalige opvoeding die paste bij zijn nieuwe stand.

Vanaf 1555 verwierf Oranje hoge posities. Als militair opperbevelhebber, lid van de Raad van State, ridder van het Orde van de Gulden Vlies en stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht werd hij een van de invloedrijkste edellieden in de Nederlanden. Zijn verhouding met Filips de Tweede, de opvolger van Karel de Vijfde, verslechterde echter snel. Oranje werd de belangrijkste woordvoerder van de adellijke oppositiepartij. Deze drong aan op een verzachting van de kettervervolgingen en verzette zich tegen de opmars van de professionele ambtenaren in het landsbestuur. Door die nieuwe ambtenaren raakten edelmannen hun oude posities kwijt.

That is why from the age of twelve, Willem grew up at the imperial court in Brussels. In this new environment he enjoyed a French-language education that matched his new status.

From 1555, Orange acquired high positions. As a military commander-in-chief, member of the Council of State, knight of the Order of the Golden Fleece and Stadholder of Holland, Zeeland and Utrecht, he became one of the most influential noblemen in the Netherlands. His relationship with Philip the Second, the successor of Charles the Fifth, however, deteriorated rapidly. Orange became the most important spokesman for the noble opposition party. He insisted on a softening of the persecution of heretics and opposed the advance of professional civil servants in the country administration. Because of these new officials noblemen lost their old positions.

Na het debacle van de Beeldenstorm vluchtte Oranje naar de Dillenburg, vanwaaruit hij vanaf 1568 verschillende militaire invallen in de Nederlanden ondernam om een einde te maken aan het bewind van de hertog van Alva. Ook via propaganda (pamfletten, strijdliederen, prenten) werd deze strijd gevoerd. Daaraan hebben we onder andere het Wilhelmus te danken. Aanvankelijk bleef succes uit. Pas toen de Watergeuzen op 1 april 1572 bij toeval Den Briel innamen, kreeg de Opstand bredere steun.

Tegen de verwachting in hielden de rebellen in Holland en Zeeland stand, mede dankzij het doorzettingsvermogen van Oranje. Met de Pacificatie van Gent in 1576 wisten zij zelfs vrede te sluiten met de overige gewesten. Zo leek het ideaal van Oranje nabij: het herstel van de zeventien Bourgondische Nederlanden onder adellijk bestuur en een oplossing van de religieuze verschillen op basis van verdraagzaamheid. De nieuwe eenheid hield echter geen stand.

In 1580 zette Filips een beloning op het hoofd van Willem van Oranje. Willem reageerde hierop met een Apologie (verweerschrift) en de Staten-Generaal van de opstandige gewesten met een Plakkaat van verlatinghe [zie artikel 'Slaves']. De strekking van beide geschriften was hetzelfde: hun verzet was gerechtvaardigd omdat de koning zich gedroeg als een tiran. Op 10 juli 1584 maakte de katholiek Balthasar Gerards met pistoolschoten een einde aan het leven van Willem van Oranje. Hij leek niets te hebben bereikt, maar nog geen vijfentwintig jaar later bleken de opstandige provincies zich ontwikkeld te hebben tot een zelfbewuste Republiek en werd Willem van Oranje beschouwd als de grondlegger van deze nieuwe staat.

In 1580 Philip put a reward on the head of William of Orange. Willem responded with an Apology (defense) and the States-General of the rebellious regions with a placard of abandonment [see article 'Slaves']. The tenor of both writings was the same: their resistance was justified because the king behaved like a tyrant. On July 10, 1584, Catholic Balthasar Gerards put an end to the life of William of Orange with gunshots. He seemed to have achieved nothing, but less than twenty-five years later the rebellious provinces appeared to have developed into a self-conscious Republic and William of Orange was considered the founder of this new state.