https://www.de-Paula-Lopes.nl
GENERATION I
GENERATION II
GENERATION III
GENERATION IV
GENERATION V
GENERATION VI
GENERATION VI bis
GENERATION VI tertium
GENERATION VII
GENERATION VII bis
GENERATION VII tertium
GENERATION VIII
GENERATION VIII bis
GENERATION VIII tertium
GENERATION IX
GENERATION IX bis
GENERATION IX tertium
GENERATION X
GENERATION X bis
GENERATION X tertium
GENERATION XI
GENERATION XI bis
GENERATION XII
GENERATION XII bis
GENERATION XIII
GENERATION XIII bis
GENERATION XIV
GENERATION XIV bis
GENERATION XV
GENERATION XV bis
GENERATION XVI
GENERATION XVI bis
GENERATION XVII
GENERATION XVII bis
GENERATION XVIII
GENERATION XVIII bis
GENERATION XIX
GENERATION XIX bis
GENERATION XX
GENERATION XX bis
GENERATION XXI
GENERATION XXII
GENERATION XXIII
GENERATION XXIV
GENERATION XXV
GENERATION VII



Generatie 7 (oudgrootouders)

64 Luís Lopes dos Sanctos [Gen. 7 Nr.: 64 OUDGROOTOUDER], Bij de geboorteaangifte van Luís waren de volgende getuigen aanwezig: Brigida en Manuel António Ribeiro Pimenta Andrade. Hij is gedoopt op 23-10-1715 in Paços da Serra, Gouveia Reino de Portugal e dos Algarves.
Notitie bij de geboorte van Luís: Regarding São Miguel de Passos, termo de Santa Marinha, bispado de Coimbra, what it means is that it was the "Parish of Saint Miguel de Paços in the "county" of Santa Marinha z(1839).




 

However, in the second half of the 19th century, the administrative organization of the country changed so the "county" of Santa Marinha was extiguished and São Miguel de Paços became part of the "county" of Gouveia (1852). So, in a nutshell, I am absolutely sure that São Miguel de Passos, termo de Santa Marinha, Bispado de Coimbra is indeed the same as Paços da Serra, county of Gouveia.
Constata-se, pois, que a villa de S. Miguel de Paços (Paços da Serra, se diz hoje), é uma povoação antiquíssima tendo sido habitada já noutras culturas (romanos, visigodos e árabes, além de cristãos).

Zie het artikel:'De Paula Lopes' name.



The Chruch of Paços da Serra where Luis was baptised and some family members used to attend Mass.
7/64 Baptizado of Luís Lopes dos Santos




family bible / familiebijbel



Religie: Katholiek
[Familiar do Santo Oficio. Legítimo e inteiro cristão velho, limpo e de limpo sangue e geração, sem raça nem descendência de alguma infecta nação.]

(Familie van het Heilig Officie. Legitiem en integer oud christen, schoon van bloed en generatie, zonder dat ras of afstamming is geïnfecteerd)


Member of the Holly Office of the Inquisition

Click here or on the image below to see the whole inquisition file [it takes a little while to load]. [1.400.106 KB]


A letra emitiu em 27 abril 1752
Informações de Limpeza de Sangue e Geração de Luís Lopes dos Santos, mestre armador, solteiro, filho de Luís Lopes dos Santos, natural do lugar de Paços de Baixo, Comarca de Guarda, Bispado de Coimbra, morador nesta Cidade de Lisboa.
 
Letter issued on 27th April 1752
Information on the pure Bloodline of Luís Lopes dos Santos, master decorator [of churches], single, the son of Luís Lopes dos Santos, from the village of Paços de Baixo, judicial circumscription of Guarda, Bishopric of Coimbra, dweller in this city of Lisbon.


1752

Papa Bento XIV (um Papa universalmente considerado como tendo sido uma grande autoridade em Direito Canônico). Temos um esclarecimento à mão: O julgamento em communicatio in sacris dado pelo Papa Bento XIV em 24 fevereiro de 1752, sessão do Santo Ofício. Foi precisamente: "Communicationem in divinis cum haereticis non posse nec debere tam facile ac tam generaliter pronuntiari in omni penitus circumstantia de iure vetitam."
Que significa:"Communicatio in divinis com os hereges não podem e não devem ser tão prontamente e geralmente pronunciada proibidos em absolutamente todas as circunstâncias."
Verklaring afgegeven door Paus Benedictus XIV in hetzelfde jaar dat Luis Lopes dos Sanctos lid werd van de Heilige Inquisitie van Portugal [zie Inquisition].
Uitleg: Heilige communicatie gegeven door paus Benedictus XIV op 24 februari 1752, zitting van het Heilig Officie.
Betekenis: "Communicatie in divinis met ketters kan en mag niet en is meestal absoluut verboden in alle omstandigheden."


Pureza de Sangue / Purity of Blood

Tomámos informação com os Comissários Joaquim da Cunha Magalhães, Miguel Mendes e Félix Henriques Vieira a respeito da pureza de Sangue e mais requisitos de Luís Lopes dos Santos que pretende ser Familiar do Santo Ofício, conteúdo e confrontado na petição inclusa que Vossa Senhoria nos manda informar. E nos dizem que o habilitando por si, seus pais e avós é legítimo e inteiro cristão-velho de limpo Sangue e geração, sem fama ou rumor em contrário, e que é solteiro, de bom procedimento, vida e costumes com capacidade para negócios de importância e segredo, sabe ler e escrever, vive limpamente e não consta tenha filhos ilegítimos, nem que ele, ou algum de seus ascendentes incorressem em infâmia pública ou pena vil de feito ou de direito. E nos parece que está em termos de Vossa Senhoria lhe deferir. Vossa Senhoria mandará o que for servido. Lisboa, em Mesa 23 de Dezembro de 1751.

Simão José Silveira Lobo
Manuel Varejão e TávoraLuís Barata de Lima
 
We gathered information with the Commissioners Joaquim da Cunha Magalhães, Miguel Mendes and Félix Henriques Vieira about the purity of Blood and more requirements of Luís Lopes dos Santos, who wants to become a Member of the Holly Office of the Inquisition, as stated in the attached petition, that your Lordship ordered to be gathered. And they told us that the applicant by himself, his parents and grandparents is a legitimate and entire old-Christian, of pure blood and generation, without fame or rumours otherwise, that he is single, of good behavior, life and lifestyle, able to be charged with business of importance and secrecy, he knows how to read and write, he lives decently and it is not known that he has any illegitimate children, nor that he, or any of his ancestors may someday have incurred in public infamy or any other serious crime. And it seems to us that he is in condition to the have his requirement deferred by your Lordship, who will do as you think best. Lisbon, in Table 23rd December 1751.

Simão José Silveira Lobo
Manuel Varejão e TávoraLuís Barata de Lima



Absence of guilty sentences in the Inquisition of Lisbon – Declaration signed by Alexandre Henriques Arnaut, notary of the Inquisition.

Afwezigheid van veroordelingen bij de inquisitie van Lissabon - Verklaring ondertekend door Alexandre Henriques Arnaut, notaris van de Inquisitie.


FILHO / NETO PATERNO / NETO MATERNO

Diz Luís Lopes dos Santos, mestre armador morador no Largo de Nossa Senhora da Saúde, freguesia de Socorro, natural do lugar de Paços de Baixo, comarca da Guarda, Bispado de Coimbra, que o suplicante deseja servir ao Santo Ofício na ocupação de Familiar, para o que tem os requisitos necessários.

Pede a Vossa Majestade seja servido admiti-lo à dita ocupação.

Declara o suplicante que é solteiro, e filho de Luís Lopes dos Santos e de Maria Gonçalves, moradores no dito lugar de Paços de Baixo.

Neto paterno de Manuel Lopes, que foi lavrador, natural e morador no dito lugar de Paços de Baixo, e de Luísa Rodrigues, solteira, natural da Rua das Povoações da Serra do Caramulo, concelho de Besteiros.

Neto materno de Manuel Rodrigues Boino, natural do lugar de Tázem, freguesia de Nossa Senhora do Casal, e de Maria Gonçalves, natural do lugar de Arcozelo, termo da Vila de Gouveia, e moradores que foram no sobredito lugar de Paços de Baixo da comarca da Guarda, Bispado de Coimbra.
 
Says Luís Lopes dos Santos, master decorator [of churches], dweller in the Square of Nossa Senhora da Saúde, parish of Socorro, born in the village of Paços da Serra, judicial circumscription of Guarda, Bishopric of Coimbra, that the applicant wishes to serve the Holly Office of the Inquisition as a Familiar, for which he has the necessary requirements.

He asks Your Majesty be served admitting him to that position.

The applicant declares he is single, and the son of Luís Lopes dos Santos and Maria Gonçalves, dwellers in the village of Paços de Baixo.

The paternal grandson of Manuel Lopes, who was a farmer, born and dweller in the village of Paços de Baixo, and of Luísa Rodrigues, single, from Rua das Povoações in the Hills of Caramulo, county of Besteiros.

The maternal grandson of Manuel Rodrigues Boino, from the village of Tázem, parish of Our Lady of the Casal, and of Maria Gonçalves, from the village of Arcozelo, on the outskirts of the town of Gouveia, who were dwellers in the afore mentioned village of Paços da Serra, judicial circumscription of Guarda, Bishopric of Coimbra.


DO OFÍCIO DE MESTRE ARMADOR

Occupation: Mestre Armador de Igrea; Master Decorator Of Churches [responsible for the conception and execution of the ornamental programs; decorations used to celebrate religious events in churches in Lisbon ~ Forno do Tijolo, freguesia de Nossa Senhora dos Anjos].

The expression used in Portuguese, mestre armador, is ambiguous as it can mean either a ship builder or a ship owner. However, from the reading of his own application file for the Inquisition, it seems Luis Lopes dos Santos was the owner of a store with textile decorations [armações] for churches.
It was possible to find the modus operandi of Luis Lopes dos Santos and thus the scope and impact of his work by analysing his 'inventário' which was made by his widow Caetana Maria da Assunção after his death in 1794.
 
Click here or on the image below for the inventory of Luis Lopes dos Santos. [628.994 KB]
Inventário que se fez dos bens que ficaram por falecimento de Luis Lopes dos Santos continuado com a viúva sua mulher Caetana Maria da Assunção, 1794 [642 KB]
Luis Lopes dos Santos possessed an impressive quantity and diversity of cloths in velvet, damask, taffeta (more than 1000 curtains, for example) and other textile objects from Spain, Italy and Macao which he used in his works or rented and he was a wealthy and reputed man in his profession - the only one which so far I have so many data and seems to be a paradigm in his métier [trade, profession, or occupation].

He was capable of being charged with business of importance and secrecy, he lived decently of the good fortune he had made with his store and it is known that he had eight to nine thousand cruzados [an old gold coin of Portugal having a cross on the reverse].
 
DAS ARMAÇÕES E DO OFÍCIO DE ARMADOR NA CIDADE DE LISBOA NOS SÉCULOS XVII E XVIII [7.021 KB]
Maria João Pacheco Ferreira
Na globalidade, impressiona a quantidade e a diversidade de morfologias de peças e de suportes têxteis que Luís dos Santos tinha ao seu dispor. Graças ao inventário dos bens que ficaram por sua morte afigura-se possível uma aproximação ao universo material e até oficinal destes profissionais. Nele surgem detalhadas as quantidades de peças assim como as suas particularidades, no que respeita a dimensões, cromia, decoração, estado de conservação e preço de avaliação, sendo que também as proveniências italiana, castelhana e macaense surgem com alguma frequência (e apenas uma vez a francesa). Grosso modo, distinguem-se: 1) tecidos avulsos, sob a forma de pedaços, larguras e retalhos, de tafetá, veludo, lhama, damasco, ló, ruão, baeta, lustrina e nobreza, entre outros, na ordem das centenas e de preço variável, sendo que o conjunto mais caro consistia em vinte e quatro larguras de “damasco de ouro roxo fino novo” avaliadas em 230$400 reis; 2) tipologias de peças, das quais as sanefas de veludo e as cortinas de damasco claramente prevalecem, com mais de mil objectos de cada uma, além de frontaleiras, alcatifas, espaldares, cobertores, tectos de docéis, etc.; 3) passamanarias, em concreto, rendas (4770 varas), galões (722 varas) e franjas de ouro (12 marcos). Em termos cromáticos, e como seria expectável, distinguem-se peças nas cores litúrgicas, como o branco, preto e o roxo, mas o carmesim, a cor da festa, da majestade e da opulência, predomina de forma evidente. Como consequência do seu uso e manipulação assíduos, a maior parte dos têxteis apresenta um estado de conservação deficitário, como bem denunciam as expressões “muito velho” e muito uzada” tantas vezes localizada. Ainda assim infere-se, se não alguma rotatividade, pelo menos, a renovação do material, já que se encontram peças “em bom uzo” e outras (em minoria) “novas”, de que são exemplo algumas sanefas em lhama branca e amarela, umas peças de damasco roxo, conjuntos de frontaleiras
e uns maços de franjas.

Mas o negócio deste armador, também alugador, não se limitava aos panos. Além destes, possuía peças de vestuário, em estado de conservação muito variável, provavelmente destinadas aos participantes dos cortejos, como mantilhas (9), “capas dos Passos” (59), murças (6), túnica (1) e vestidos (26), 10 deles “de anjos de gala.
Do rol consta ainda outro tipo de objetos, como candeeiros, e alfaias religiosas de função litúrgica, cuja existência nos templos se suporia a priori, como era uma pala de sacrário, um pálio de damasco roxo de seis varas e diversos conjuntos de tocheiros prateados e dourados, num total de 44 objetos de tamanho e morfologia variada, uns “com pe de triangulo” e outros com “feitio de coluna”, sendo que doze eram “de China pratiadas”. Constam inclusive, duas banquetas de seis castiçais cada, uma com e outra sem cruz, destinadas a ser expostas no altar nos dias festivos e “Vinte e quatro castiçaes de estanho de bojo redondos”.
Colateralmente, e com base no tipo de equipamento e mobiliário também elencado no inventário, compatível com o de uma loja, supõe-se que além de um inevitável armazém para albergar todos estes adereços e ainda mais um expressivo conjunto de quarenta e três escadas com número variável de degraus (entre os 43 e 8) existiria um espaço de âmbito mais público e comercial. Senão vejamos: a “caza da armação” como o referido espaço surge designado no documento, ostentava dezasseis corpos de armários, em madeira da Flandres, de portas e meias-portas, com seus lemes e aldrabagatos, isto é, com sistema de dobradiças e de fecho definido por pequenas trancas formadas por uma barrinha de ferro articulada, tendo na extremidade uma argola ou encaixe, exceto três, que eram “com suas portas de calhas”, portanto, com portas de correr. Por forma a melhor poder separar os tipos de tecido e as passamanarias, todos apresentavam repartimentos ou divisões, também de madeira (mas de pior qualidade). No mesmo espaço existiam ainda “Vinte e quatro taboas da terra em grosso que servem de parteleiras”, “Duas bancas de madeira [mesas] de pinho pintadas de nove palmos de comprido tres e meio de largo quatro de alto com duas gavetas cada huma com suas fechaduras” e “Hum mostrador em dois corpos com seus armarios por baixo em que há sete meias-portinhas de feitio de calhas”. Um conjunto de 6 canastras encouradas grandes e pequenas, para transporte dos materiais, e “Dois cachotes que vem com fazenda de fora cobertos de pele de viado”, completavam o cenário.
Pela descrição é evidente a dimensão expositiva que subjaz ao modo como a fazenda do armador era arrumada; mesmo que nada ali se vendesse havia a preocupação em acessibilizar ou mostrar o lote de opções ao alcance de potenciais interessados.


Canonización de Santa Teresa de Jesús

A avaliar pela quantidade de adereços de que Luís Lopes dos Santos era proprietário, a capacidade de resposta de alguns dos alugadores era ampla, permitindo-lhes disponibilizar adereços para mais do que uma festa em simultâneo. Por outro lado, e de acordo com os casos estudados, os alugadores não limitavam o seu campo de ação à cidade, dispensando também os seus pertences para celebrações organizadas fora do termo de Lisboa. Assim aconteceu, em 1622, pela comemorações da canonização de Santa Teresa de Jesus celebradas em Cascais, para as quais os moradores daquela vila “armàrão as paredes, & janellas com colchas, tafetás, & outras sedas, que trouxerao de Lisboa alugadas”58; de idêntica forma se atuou pela mesma ocasião no convento de Nossa Senhora do Carmo, de Figueiró dos Vinhos, com cuja armação à base de “peças de ouro, & varias castas de flores de cera, & seda, leuadas de Lisboa” ficou a sua igreja um brinco”
Canonización de Santa Teresa de Jesús [Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada] en Roma. 1622 [papa Gregorio XV]. Founder of the Order of Discalced Carmelites.

Judging by the amount of props Luís Lopes dos Santos owned, the responsiveness of some of the hirers was wide, allowing them to provide props for more than one party at a time. On the other hand, and according to the cases studied, the hirers did not limit their field of action to the city, also dispensing their belongings for celebrations organized outside the Lisbon term. This was the case in 1622 for the celebrations of the canonization of St. Teresa of Jesus celebrated in Cascais, for which the inhabitants of that village "will arm the walls, and windows with quilts, taffetas, and other silks, which they will bring from Lisbon hired"; in the same way he was present for the same occasion in the convent of Nossa Senhora do Carmo, in Figueiró dos Vinhos, with a frame of "gold pieces, and several varieties of wax, silk, and Lisbon flowers". Left the church an earring.


Aardbeving & Tsunami op 1 november 1755

Aangezicht van Lissabon voor de aardbeving van 1755


Although following the great earthquake of 1755 in which Lisbon was almost totally destroyed, there was a great need of workers for its reconstruction, Luís went to that city together with his brother, much before that event (as small boys).
De aardbeving sloeg toe op de morgen van 1 november 1755, Allerheiligen, in Portugal. Ze duurde tussen drieënhalve en zes minuten, en veroorzaakte reusachtige kloven in de stadskern, tot vijf meter breed.
Sebastião José de Carvalho e Melo, Marquês de Pombal - Prime minister at the time and the man responsible for the rebirth of Lisbon.


"Lisbon Earthquake Poem" (1755) by Voltaire

"Are you then sure, the power which would create

The universe and fix the laws of fate,

Could not have found for man a proper place,

But earthquakes must destroy the human race?"
Lissabon na de aardbeving & tsunami van 1755


Notitie bij Luís: dweller in the Square of Nossa Senhora da Saúde, parish of Socorro, born in the village of Paços da Serra, judicial circumscription of Guarda, Bishopric of Coimbra.
Adres: Rua Mouraria, Lisboa Koninkrijk Portugal (bewoner op het plein van Nossa Senhora da Saúde, kerkbuuurt van Socorro).


Luís is overleden in 1794 Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves, minstens 78 jaar oud.
Hij trouwde, 45 jaar oud, op 16-08-1761 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves. Bij het kerkelijk huwelijk van Luís en Caetana waren de volgende getuigen aanwezig: José Lopes dos Sanctos en Bento Rodrigues da Costa.
Notitie bij het huwelijk: Parochie Socorro. NB. een maand later zou in Lissabon het verboden worden om in slaven te handelen in en naar Portugal!
Hij was 27 jaar oud toen hij in het huwelijk trad op 16-08-1761 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves met




 


Igreja de Nossa Senhora do Socorro; Mouraria
7/64 & 65 Casamento Luís Lopes dos Santos and Caetana Maria da Assunção Registos Paroquiais, Lisboa, Freguesia de Socorro


65 Caetana Maria da Asumpção [Gen. 7 Nr.: 65 OUDGROOTOUDER]. Zij is gedoopt in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves.
Notitie bij de geboorte van Caetana: Parochie Madalena Lisabon.
Notitie: Ook bekend als Caetana Maria de Ascenção/Caetana Maria da Assunção.




 


The church books of the parish of Madalena were lost in the fire that followed the earthquake in 1755, and therefor it was not possible to find Caetana Maria's birth record nor het parents marriage record. However because of her husbands inquisitin file there is a lot of information about her ancestry.
O terramoto de 1755 provocou a ruína do primitivo templo, e o início da reconstrução da nova igreja deu-se em 1761.
De aardbeving van 1755 veroorzaakte de instorting van de oorspronkelijke kerk en het begin van wederopbouw van de nieuwe kerk vond plaats in 1761.


Informações da Limpeza de Sangue e geração

Information of the Purity of Blood and generation of Caetana Maria da Assunção

Informatie inzake de Zuiverheid van het Bloed van Caetana Maria da Assunção


FILHA / NETA PATERNA / NETA MATERNA

De habilitações de Santo Oficio / from qualifications Holy Office
Nas freguesias de São Pedro de Lousa, termo da cidade de Lisboa e na de Nossa Senhora da Oliveira do lugar de Sobral e na de São Domingos da Fanga da Fé, termo da Vila de Torres Vedras, perguntadas as testemunhas deste sumário em virtude da Comissão que Vossas Senhorias me cometeram delas consta ser o pai da habilitanda Caetana Maria da Assunção, Manuel Gomes, seus avós paternos Sebastião Gomes e Antónia Jorge e seus bisavós por esta parte outro Sebastião Gomes e João Domingues e Maria Jorge, seu avô materno João de Carvalho e seus bisavós o Padre Pedro Álvares e Domingas Gomes e que a dita habilitanda por seu pai avós e bisavós paternos avô e bisavós maternos é sem dúvida alguma legítima e inteira cristã-velha sem mácula ou raça alguma de nação infecta, sem fama ou rumor em contrário, sem infâmia ou pena vil de feito ou de direito; isto dizem as testemunhas no Sumário na Freguesia de São Pedro de Lousa por conhecerem perfeitamente ao pai, avós e bisavós e terem estes sido todos naturais e moradores naquela freguesia e lugares; e na freguesia de Nossa Senhora da Oliveira do lugar do Sobral aonde a comissão diz foi baptizado o avô materno perguntei só 5 testemunhas porque nenhuma conheceu nem teve dele notícia fui ao lugar da Lobagueira, freguesia de São Domingos da Fanga da Fé, e não de Santo Isidoro, como a mesma comissão diz e aí perguntei 8 testemunhas as mais velhas que achei e delas 3 depõem conheceram ao dito avô João Carvalho e bisavó Domingas Gomes, que nunca casou, e todas dão notícia do avô e bisavós o Padre Pedro Álvares, morador no Casal da pedra, que foi Capelão naquela Igreja de Nossa Senhora da Encarnação e da dita bisavó Domingas Gomes, moradora no dito lugar da Lobagueira; e buscando eu o assento de basptismo do dito avô João Carvalho na freguesia de Nossa Senhora da Oliveira, não achei outro de que possa julgar ser o dito avô João Carvalho, senão o que ofereço e também o busquei na freguesia de São Domingos da Fanga da Fé e o não achei desde o ano de 1638 até o de 1689 nem também na freguesia do Sobral, isto é o que consta de toda a diligência que fiz e o de que posso informar a Vossas Senhorias que me mandarão o mais que forem servidos. Mafra, 5 de Maio de 1761.

Súbdito mais obediente de Vossas Senhorias

Notário José Álvares da Silveira
 
In the parishes of Saint Peter of Lousa, in the outskirts of the city of Lisbon and in the one of Our lady of Oliveira in the village of Sobral and in the one of Saint Dominic of Fanga da Fé, outskirts of the town of Torres Vedras, asked the witnesses in this summary according to the Comission that Your Lordships committed to me, in them we find that the father of the applicant Caetana Maria da Assunção, was Manuel Gomes, her paternal grandparents Sebastião Gomes and Antónia Jorge and her great-grandparents on this side another Sebastião Gomes and João Domingues and Maria Jorge, her maternal grandfather João de Carvalho and her great-grandparents Father Pedro Álvares and Domingas Gomes and that the said applicant by her father, paternal grandfather and paternal and maternal great-grandparents is without a doubt legitimate and entirely old-christian without a spot or any race of an infected nation, without fame or rumour otherwise, without infamy nor vile sentence of fact or of law; and this is what the witnesses said in the summary of the parish of Saint Peter of Lousa who perfectly knew the father, grandparents and great-granparents and that they were all born and dwellers in that parish and villages; and in the parish of Our Lady of Oliveira of the village of Sobral where the Commission says the maternal grandfather was baptized, I only asked 5 witnesses, because none of them knew nor had any information about him; I went to the village of Lobagueira in the parish of Saint Dominic of Fanga da Fé, and not Saint Isidoro, as the same Commission says and there I asked witnesses, the oldest I could find and 3 of them said they knew the said grandfather João Carvalho and great-grandmother Domingas Gomes, who never married, and all them know the grandfather and great-grandparents Father Pedro Álvares, a dweller in Casal da Pedra, who was the Chaplain of that Church of Our Lady of Encarnação and of the said great-grandmother Domingas Gomes, a dweller in the village of Lobagueira; and searching the baptism record of the said granfatehr João Carbalho in the parish of Our Lady of Oliveira, I did not find any other that can be the one of the said grandfather João Carvalho, but the one I offer and I also searched for it in the parish of Saint Dominic of Fanga da Fé and I did not find it between the year 1638 until the one of 1689 nor in the parish of Sobral, this is the result of all the diligences I did and what I can transmit to Your Lordships who will order what you are served. Mafra, 5th May 1761

The most obedient subject of Your Lordships,Notary José Álvares da Silveira




Vanuit de beide krantenartikelen van de Gazeta de Lisboa [zie hierboven] blijkt dat Luis & Ceatana woonden in het huis genaamd CHARCA aan de Forno do Tijolo Lisboa, Parochie van St. Jorge.
Caetana is overleden in 1815 Lisboa, Reino Unido de Portugal, Brasil e Algarves.
Notitie bij Caetana: Naam ook geschreven als Ascenção & Assempsão.
Adres: Rua dos Álamos (freguesia de Santa Justa.)
Kind uit dit huwelijk:
I. Francisco de Paula Lopes dos Santos [Gen. 6 Nr.: 32 OUDOUDER], geboren op 25-01-1774 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves (zie 32).



66 José de Sousa [Gen. 7 Nr.: 66 OUDGROOTOUDER]. geboren op 07-06-1749 in Belmonte, Reino de Portugal e dos Algarves. Hij is gedoopt op 16-06-1749 in Belmonte, Reino de Portugal e dos Algarves. Bij de doop van José was de volgende getuige aanwezig: José Ferreira.
Notitie bij de geboorte van José: Santa Maria de Belmonte is een gemeente in het Portugese district Castelo Branco. De gemeente grenst in het noorden aan Guarda, het oosten aan Sabugal, het zuiden aan Fundão en in het westen aan Covilhã.
José is overleden.




 


7/66 Baptizado José de Sousa
Registos Paroquiais, Belmonte, Freguesia de Santa Maria


José trouwde in de Parochie São Julião. Bij het kerkelijk huwelijk waren de volgende getuigen aanwezig: Ângelo da Costa en Manuel Gonçalves Ramos. Hij huwde 24 jaar oud, op 11-01-1774 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves met



7/66 & 67 Casamento José de Sousa and Ana Antónia Correia
Registos Paroquiais, Lisboa, Freguesia de São Julião
Igreja Paroquial de São Nicolau e São Julião Lisboa


67 Ana Antónia Correia [Gen. 7 Nr.: 67 OUDGROOTOUDER]. Zij is gedoopt 05-11-1753 in Arruda dos Vinhos, Reino de Portugal e dos Algarves. Arruda dos Vinhos is een plaats en gemeente in het Portugese district Lissabon.
Ana is overleden.
Kind uit dit huwelijk:
I. Maria T(h)eodora [Gen. 6 Nr.: 33 OUDOUDER], geboren op 20-01-1782 in Lisboa, Reino de Portugal e dos Algarves (zie 33).




 


72 Bernardino Alv(ar)es de Araújo [Gen. 7 Nr.: 72 OUDGROOTOUDER].
Notitie: Zijn zoon wordt Bernardino Alvares de Araujo Junior genoemd. Hij is overleden na 1822.
De vroegste melding van Bernardino is gevonden als hij werkzaam is als luitenant [tenente] in 1780.




 

Tenente

VII/72 Tenente Bernardino Alvares de Araujo en Maria Joaquina (?) Alvares de Araujo werden peetouders van Luiza die gedoopt werd op 03-12-1780 in Sao Domingos te Saubara Bahia, dochter van Manoel ... de Serqueira en Leonor da ... VII/72 Tenente Bernardino Alvares de Araujo, alleenstaand [?], inwoner van de freguesia da sé [parochie], werd op 24-08-1798 peetvader van Manoel, zoon van de slaaf Teresa. VII/ 72 & 73 Tenente Bernardino Alvares de Araujo en zijn vrouw Joanna (Joaquina) [Araujo] de Santa Anna worden 30-05-1800 de peetouders van Maria, Matriz de Santa Anna Bahia.


VII/72 & 73 Bernardino Alvares de Araujo wordt op 19-05-1782 de peetouder van Elizadio [Transfiguração do Senhor, Salvador, Bahia]. VII/72 & 73 Bernardino Alvares de Araujo en Joanna Joaquina de Santa Anna dopen op 13-12-1785 hun dochter Maria [Transfiguração do Senhor, Salvador, Bahia].


Capitão

VII/72&73 Capitão Bernardino Alvares de Araujo en zijn vrouw Joanna Joaquina de Santa Anna worden genoemd bij het huwelijk van hun zoon Bernardino Alvares de Araujo junior op 26-01-1808 te Salvador Bahia [Santa Anna]. VII/ 72 & 73 Capitão Bernardino Alvares de Araujo en zijn vrouw Joanna Joaquina de Santa Anna worden 16-04-1809 de peetouders van Bernardino te São Pedro Bahia.


Senior blijkt een gepensioneerde Majoor [Sargento mór ~ oude Braziliaanse rangstitel] te zijn, gelet op zijn bijdrage in het geven van raad aan zijn zoon bij het beleg van Fort São Pedro te Salvador in 1822:

... ze zullen dapper de vijandelijke aanval tegemoet treden, die hun stappen belemmerde, en toegang krijgen tot het fort [São Pedro te Salvador] via de greppel en de trappen die voor dit doel zijn voorzien, zonder het live vuur te staken, ondanks het verbod van de artilleriecommandant [Bernardino Alves de Araujo junior], waardoor de indruk werd gewekt dat hij zich niet aan de beweging hield, zoals hij in de raad met vergeefse uitvluchten uitdrukte, nadat hij naar zijn vader had geluisterd, de gepensioneerde majoor Bernardino Alves de Araujo, die ongetwijfeld daarheen ging op een geheime missie en spoedig terugkeerde.



Historio brasil-Imperio





1825 GENOEMD IN PROCESSTUKKEN VAN ZIJN ZOON


VII/72 Bernardino Alvares de Araujo wordt in de processtukken van 1825 genoemd waarin zijn zoon [diens staat van dienst] Bernardino Alvares de Araujo junior beschuldigd werd van het opnemen van de wapens tegen de Portugese troepen die in de stad Salvador (Bahia) waren ingezet

[PROCESSO DO RÉU BERNARDINO ALVES DE ARAÚJO JÚNIOR, TENENTE-CORONEL DO REGIMENTO DE ARTILHARIA DA CIDADE DA BAÍA ~ COMANDANTE INTERNO DO FORTE SÃO PEDRO 10-09-1825].

Op 29-08-1825 was de Braziliaanse onafhankelijkheidsoorlog beëindigd tijdens het verdrag van Rio de Janeiro. Bernardino Alvares de Araujo junior werd daarna niet meer vervolgd.


Hij trouwde voor 1785 Salvador Bahia, Brasil Colonial, in de Freguesia de Santa Anna [Bahia] (zeer waarschijnlijk gehuwd voor 13-12-1785; de doop van hun dochter Maria. Toen al woonachtig bij Transfiguração do Senhor Salvador Bahia).
73 Joanna Joaquina de Santa Anna [Gen. 7 Nr.: 73 OUDGROOTOUDER]. Zij is overleden na 08-02-1821.
Notitie bij het overlijden: Joanna Joaquina was bij de doop van haar kleinzoon Fulgencio Orozimbo Alvares de Araujo en werd zijn meter.



VII/73 Doop op 08-02-1821 van kleinzoon Fulgencio [Orozimbo] Alv(ar)es de Araujo


Kind uit dit huwelijk:
I. Bernardino Alv(ar)es de Araujo [Gen. 6 Nr.: 36 OUDOUDER] (zie 36).



74 Antonio Jose Ricardo [Gen. 7 Nr.: 74 OUDGROOTOUDER]. Antonio is overleden voor 1795 [zijn vrouw komt dan voor bij een doop met een andere man].
Notitie bij Antonio: van Saubara Bahia [Saubara is een stad in de staat Bahia. De bewoners worden Saubarenses genoemd].
Hij trouwde met [LET OP; ZIE VERDER (aktes 1795/1808/1827) INZAKE DE JUISTE PERSOON! Francisco Jose da Silva Araujo e Castro wordt meedere malen genoemd als de echtgenoot van Anna Albina de Vasconcellos.
75 Anna Albina de Vasconcellos [Gen. 7 Nr.: 75 OUDGROOTOUDER]. Zij is voor 1790 geboren in Brazilië.
Notitie bij Anna: van Saubara; inwoners van de parochie van Domingos da Saubara.




 

São Domingos de Gusmão

De parochie van São Domingos de Saubara ontstond in 1685 met de bouw van de kerk gewijd aan São Domingos de Gusmão da Saubara, die werd gebouwd om de bewoners op volle zee te beschermen. Dit diende ook als hoofdkwartier in de strijd voor de onafhankelijkheid van Bahia [zie nr 72 & 36], waar men vanuit zijn hoogte de Portugezen kon zien aanvallen. Het ligt dicht bij de monding van de rivier de Paraguaçu. De naam is verbasterd en is afkomstig van de Indianen, aanvankelijk met de naam "Sauvara", wat afkomstig is van het woord saúva, de overheersende mieren in de stad.


1795

Tenente [luitenant] Francisco José da Silva Araujo e Castro & Anna Albina de Vasconcellos komen voor als peetouders bij de doop van Manoel de Araujo e Aragão 11-03-1795 Bahia Santa Amaro [Nossa Senhora da Purificação].


1808

LET OP (!) Bij het huwelijk van de dochter van Anna Albina de Vasconcellos, zijnde Francisca Xavier de Vasconcellos & Bernardino Alvares de Araujo op 26-01-1808 te Salvador Bahia Brasil Colonial [Santa Anna] staat dat haar echtgenoot ene Antonio José Ricarde is ! Dit schijnt niet overeen te komen met zowel documeten voor 1808 als erna waarin tenente Francisco José da Silva Araujo e Castro genoemd staat als echtgenoot [zie aktes 1795 & 1827]! Dat betekent dat Antonio José Ricarde voor 1795 is gestorven. Zijn dochter Francisca Xavier de Vasconcellos huwt in 1808 en moet minimaal 18 jaar oud zijn geweest en dus voor 1790 geboren.


1827

Anna Albina de Vasconcellos en haar man tenente Francisco José da Silva Araujo e Castro komen voor bij de doop [Nossa Senhora da Purificação Santo Amaro Bahia Brazil] van een manslaaf João, zoon van Maria [geboren in Angola] op 8/15/19 juni 1827. De dochter en schoonzoon van Anna Albina de Vasconcellos worden hierin als eigenaren genoemd [Francisca Xavier de Vasconcellos & Bernardino Alvares de Araujo].





1798/1799 Almotacé

Almotacé (of Almotacel ) was de vertrouwde ambtenaar van de raden in de Middeleeuwen (gelijk aan een gemeenteambtenaar ) die verantwoordelijk was voor het toezicht op maten en gewichten en het belasten van voedselprijzen ; ook verantwoordelijk voor het reguleren van de distributie ervan in tijden van grotere schaarste. Hij bekleedde maandelijks de functie van de Almotaçaria en was afhankelijk van de provinciegouverneurs (raadsleden , rechters en advocaten ) .

In Brazilië oefenden de almotacés tijdens de koloniale periode zowel administratieve als gerechtelijke functies uit, waardoor het in de praktijk onmogelijk was om de ene functie van de andere te onderscheiden. Ze waren verantwoordelijk voor "het beoordelen van houdingsovertredingen, het controleren van gewichten en maten, kwesties met betrekking tot de muren van huizen, achtertuinen, deuren, ramen en daken" We zien hier de benoeming van luitenant Francisco JOsé da Silva Araujo e Castro tot Almotel.


 
 


Kind uit dit huwelijk:
I. Francisca Xavier de Vasconcellos [Gen. 6 Nr.: 37 OUDOUDER] (zie 37).



76 Antônio Joaquim da Fonsêca Neves [Gen. 7 Nr.: 76 OUDGROOTOUDER]. Antônio is geboren in Bahia Brasil Colonial.
Notitie: Kapitein in het Leger van Brazilië.
Etymologie van de naam da Fonseca Neves:
Catalaanse "Fontseca" waarvan de betekenis "droge fontein" is!
Neves, is het Portugese woord voor de meervoudsvorm van "sneeuw" (Portugees: neve). De achternaam is vermoedelijk verbonden met de verering van Onze Lieve Vrouw van de Sneeuw (Portugees: Nossa Senhora das Neves), de naam is ook gegeven aan een dorp in het noordwesten van Portugal.
Notitie bij Antonio Joaquim: hij was Slaveneigenaar.




 

Doop van broer José

Doop van broer José da Fonseca Neves 30-11-1778 Transfiguração do Senhor Salvador Bahia


Doop van zoon Manoel & António

VII/76 & 77 Doop van zoon Manoel da Fonseca Neves, geboren op 30-11-1796, gedoopt 16-01-1797 Transfiguração do Senhor Salvador bahia VII/76 & 77 Doop van zoon António op 17-06-1798 Transfiguração do Senhor Salvador Bahia


Dopen van Slaven & dochter Maria

Marcelina van de Jeje stam [volwassen vrouw gedoopt, eigenaar Kapitein Antonio Joaquim da Fonseca Neves in 1800] Joaquim met zijn moeder Maria, van Angola [eigenaar Kapitein Antonio Joaquim da Fonseca Neves, gedoopt in 1803 op dezelfde dag als zijn dochter Maria *13-12-1802 ~1-5 -03-1803] Aleixo, crioulo, met zijn moeder Josefa van de Nagô stam [eigenaar Kapitein Antonio Joaquim da Fonseca Neves, gedoopt in 1807]


De jejes, zoals ze al werden genoemd door de Nagô, de jeje-mahinische natie van de staat Bahia, en de jeje-mijn, van Maranhão, ontleenden hun tradities en rituele taal aan ewê-fon, of, en hun centrale goden zijn voduns. De jeje rituele tradities waren erg belangrijk in de vorming van candomblés met Yoruba overwicht. Het woord JEJE komt van het Yoruba adjeje wat buitenlander betekent, vreemdeling. Daarom is er geen enkele natie Jeje, Jeje mahin - gege mina in politieke termen.

The jejes, as they were already called by the Nagô, the jeje-mahin nation of the state of Bahia, and the jeje-mine, from Maranhão, derived their traditions and ritual language from ewê-fon, or, and their central deities are voduns. The jeje ritual traditions were very important in the formation of candomblés with Yoruba predominance. The word JEJE comes from the Yoruba adjeje meaning foreigner, stranger. Therefore, there is no and never existed any nation Jeje, Jeje mahin - gege mina in political terms.



1810 Import van goederen



1813 Verkoop van manslaaf

Antonio, 18 jaar oud, manslaaf [eigenaar Kapitein Antonio Joaquim da Fonseca Neves verkocht in 1813 Aracaju Sergipe]

08-03-1813

Een 18-jarige man, een beroeps Carpentier, wordt verkocht onder de naam Antonio; iedereen die hem wil kopen, vervoegde zich naar het huis van Kapitein Antonio Joaquim da Fonseca Neves, a rua direita junta ao colégio.

09-03-1813

An 18-year-old guy, an official Carpenter, is sold by the name of Antonio; anyone who wants to buy him, can go to the house of Captain Antonio Joaquim da Fonseca Neves, a rua direita junta ao colégio.


Hij trouwde zeer waarschijnlijk vóór 1796 [in dat jaar is hun zoon Manoel immmers geboren] Brasil Colonial met
77 Felismina Maria da Penha [Gen. 7 Nr.: 77 OUDGROOTOUDER], geboren op 26-06-1769. Zij is gedoopt op 15-05-1777 in São Pedro, Curaçá, Bahia, Brasil Colonial.



VII/77 doop Felismina Penha in 15-05-1777 São Pedro, Curaçá, Bahia, Brasil Colonial


Kind uit dit huwelijk:
I. Antônio Joaquim da Fonseca Neves [Gen. 6 Nr.: 38 OUDOUDER], geboren in 1798 in Bahia Império do Brasil (zie 38).
80 James Copesticke [Gen. 7 Nr.: 80 OUDGROOTOUDER]
, Hij is gedoopt op 02-04-1774 in Ellastone, Staffordshire, Kingdom of Great Britian.



St. Peter Ellastone


Beroep: Farmer [bron: Phillimore marriage index], farming 18 acres, emplying no labourers.
I located James Copestick as Burgess in a Derby History. Copesticke James Gentleman Old Uttoxeter Road B (Burgess ~ Citizen of an English Borough). I also found him in a trade directory: “Copestick Jas. farmer Old Uttoxeter road”.
Note: Also known as Copestake.
Adres: Old Uttoxeter Road, Derbyshire, United Kingdom of Great Britian and Ireland at Stock Brook Fields House.





VII/80 & 81 James Copestick & Mary [Thompson]; the 1841 Census shows that they lived at Old Uttoxeter Road. Joseph Harpur 7/82 was living next door at Old Uttoxeter Road with Mary Copestake (nee Harpur), who had been married to James Copesticke [who died 19-02-1835 at the age of 29] the son of James Copestick and Mary Thompson.


7/80 The 1851 Census in which is also shown that he was born in Ellastone and lived at 43 Old Uttoxeter Road. Joseph Harpur 7/82 was living next door at No 42 Old Uttoxeter Road.


James Copestick died in oktober 1843 in Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland.
Hij trouwde, 25 of 26 jaar oud, op 16-02-1801 in Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland met de 24 of 25-jarige:



7/80 & 81 Marriage James Copesticke & Mary Thompson


81 Mary Thompson [Gen. 7 Nr.: 81 OUDGROOTOUDER], gedoopt op 17-08-1774 in Derby, Kingdom of Great Britian
Notitie bij de geboorte van Mary: St. Werburgh.
Mary is overleden na 1851 Derbyshire United Kingdom of Great Briatin and Ireland, minstens 73 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. James Copestick [Gen. 6 Nr.: 40 OUDOUDER], gedoopt op 11-10-1805 in Derby United Kingdom of Great Britian and Ireland (zie 40).




 

82 Joseph Harpur [Gen. 7 Nr.: 82 OUDGROOTOUDER]. Hij is geboren in het jaar 1781 Normanton, Rutland, in Kingdom of Great Britian.
note: Normanton is een 'civil parish' in het bestuurlijke gebied Rutland, in het Engelse graafschap Rutland.
Joseph is overleden op 16-08-1853 in Derbyshire United Kingdom of Great Britian and Ireland, 72 jaar oud.




 

Notitie bij Joseph: Lived in Rowditch near Derby at the time of the marrriage of his daughter Mary.
Religie: Wesleyan Methodist.




 


VII/82 Joseph Harpur was witness at the marriage of his brother John to Jane Pratt 15th April 1819. The second witness, Catherine Foster, was also present in 1818 at the second marriage of Joseph Harpur 5th October 1818 [see below].


7/82 Joseph Harpur Census 1841 with his daughter Mary Copestick
7/82 Joseph Harpur Census 1851 with his servant and employing 3 men.


7/82 The 1851 Census in which is also shown that he lived at 42 Old Uttoxeter Road. James Copestake 7/80 was living next door at No 43 Old Uttoxeter Road.


Joseph Harpur living at Uttoxeter Road


Beroep: Brickmaker (Rowditch Farm), employing three men (1851). Partner of his brother (John Harpur) at Rowditch brickworks. Both are mentioned in the journal of their brother Thomas. He also mentiones Joseph and his other brothers in his will made in February 8th 1935. Thomas would die December 12th 1840.







Rowditch Brick Works between the railway and Uttoxeter Road


Rowditch Farm with the Brickworks on the background




Joseph Harpur was partner with his brother John at the Rowditch Brickworks.
In the early 19th century John and his twin brother Joseph went into partnership and bought the Rowditch Brickworks in Rowditch, Derbyshire. Rowditch had been owned by Abraham Denstone in the 18th century and on his death, was bought by the Harpur brothers, a Mr Tomlinson joining their partnership later.
The brickworks were situated on the Uttoxeter Road, now the Old Uttoxeter Road, and were one of the most productive in Derbyshire continuing production into the 1930s, though under different owners. After it had ceased production, the land became an industrial waste-ground, until the present day where it is occupied by a supermarket.



John Harpur, twin brother of Joseph Harpur!


Building of Derby prison and lists payments made to John and Joseph Harpur for bricks.




Two years before he died, Joseph was making money out of his valuable land.




King Street Methodist Chapel burial book: Harpur Joseph purchased grave number 54 in line 16.




 
Joseph Harpur seems to have been a fairly wealthy brickmaker. There are several advertisements in the Derby Mercury in the months after his death concerning the sale by auction of various houses and parcels of land.


Court case Joseph Harpur 1857



His estate was the subject of litigation between daughter Mary Camp, her "next friend" William Pool, plaintiffs, and Moreton Charles Wedge, George Peach, and George Camp, defendants, which was not settled until 1857. A legal notice in the Mercury of 23 December 1857 requires all creditors to come forward by 15 January 1858 pursuant to an Order in the High Court of Chancery.


VI/82 Joseph Harpur & Hannah Clay marriage 30-01-1810 Radbourne, Derbyshire United Kingdom of Great Britain.


VI/82 Joseph Harpur remarried 05-10-1818 a year after his first wife Hannah Clay died in 1817 to Jane Eve. His profession is also mentioned: Brickmaker.
 
VI/82 Joseph Harpur married for the third time 24-12-1844 after he again became a widower of Jane Eve to Lydia Tongue nee Hopkinson. His profession is also mentioned: Brickmaker. Here we can also see that his father was named Thomas Harpur.


Hij trouwde, ongeveer 29 jaar oud, op 30-01-1810 in Radbourne St. Andrew [Radbourne is near Etwall!], Derbyshire, United Kingdom of Great Britain and Ireland met de 19-jarige
83 Hannah Clay [Gen. 7 Nr.: 83 OUDGROOTOUDER]. Zij is gedoopt, St Mary and All Saints, op 31-01-1790 in Radbourne, Derbyshire, Kingdom of Great Britain. Hannah is overleden op 12-08-1817 in United Kingdom of Great Britain and Ireland, 27 jaar oud. Zij is begraven op 14-08-1817.
Notitie bij overlijden van Hannah: Grave number 49. Hannah died two months afther her son Joseph was born 14-06-1817 Radbourne, Derbyshire, England, United Kingdom.
Kind uit dit huwelijk:
I. Mary Harpur [Gen. 6 Nr.: 41 OUDOUDER], geboren op 13-06-1812 in Husbands Bosworth, Leicestershire, United Kingdom of Great Britian and Ireland (zie 1).



VII/83 Wesleyan Methodist Burial of Hannah Clay


VII/83 One of the few documents mentioning Hannah [Clay]. Here mentioned at the baptism of her grandson James Copestick Harpur 24th February 1835.


84 John Poles [Gen. 7 Nr.: 84 OUDGROOTOUDER], geboren op 15-09-1765 in Wentworth, Yorkshire, Kingdom of Great Britian. Hij is gedoopt op 16-09-1765 in Wentworth, Yorkshire, Kingdom of Great Britian.
Beroep: Farmer [bron: Certified copy of an entry of marriage R119294]
Hij trouwde, 39 jaar oud, op 29-08-1805 in Wath upon Dearn United Kingdom of Great Britian and Ireland met de 27-jarige:
Notitie bij het huwelijk van John en Ann: All Saints Church.




 

Baptism John Poles

John is overleden op 28-04-1837 in Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland, 71 jaar oud. Hij is begraven op 02-05-1837 te Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland. Notitie bij overlijden van John: Wentworth Burials Old Church Holy Trinity.
Hij trouwde 39 jaar oud op 29-08-1805 in Wah upon Dearn United Kingdom of Great Britian and Ireland. Het huwelijk werd aangegaan met:




 

Burial John Poles

7/84 & 85 Marriage John Poles & Ann Barke


Wentworth Old Church Holy Trinity 7/84 & 85 Graves of John Poles & Ann Barke


85 Nancy (Ann) Bark [Gen. 7 Nr.: 85 OUDGROOTOUDER], 27 jaar oud, geboren op 05-02-1778 in Wentworth Kingdom of Great Britain. Zij is gedoopt op 09-02-1778 in Wentworth Kingdom of Great Britain. Ann is overleden op 09-01-1860 in Wentworth Rotherham United Kingdom of Great Britian and Ireland, 81 jaar oud. Zij is begraven op 13-01-1860 te Wentworth Rotherham United Kingdom of Great Britian and Ireland. Notitie bij overlijden van Ann : Wentworth Burials Old Church Holy Trinity.




 

Burial Ann Poles

7/85 Baptism Nancy Barke


VII/85 Ann Poles, 74 years old appears in the 1851 Census.


Map: 1776 Harley Yorkshire England: Baptism Nancy Barke 1778, 3rd daughter of John and Martha Barke, Farmer of Harley.


7/85 Nancy's brother, John Bark, was Bailiff at Milton Hall. Bailiff is from Late Latin bajulivus, adjectival form of bajulus. A Bailiff is a governor or custodian; a legal officer to whom some degree of authority, care or jurisdiction is committed. John was sent there by the fourth Earl Fitzwilliam and he remained there for thirty-four years. The Poles family owed their middle-class status to him! Zie het artikel Wentworth!


7/85 Ann Poles appears on the earliest census with her son Henry sisters Mary and Elizabeth and her father John Barke.


Notitie bij het huwelijk van John en Ann : All Saints Church.
Kind van John en Ann :
I. Henry Poles [Gen. 6 Nr.: 42 OUDOUDER] (Zie 42)



86 John Rawlin [Gen. 7 Nr.: 86 OUDGROOTOUDER], geboren op 16-02-1787 in Wentworth Yorkshire Kingdom of Great Britian. Hij is gedoopt op 22-03-1787 in Wentworth Yorkshire Kingdom of Great Britian. [Zie ook Rawlin Family of Epworth]



VII/86 Baptism of John Rawlin


Beroep: Cooper / Farmer (Before he became a Cooper, he was a Farmer.) [bron: Baptism folemnized in the Chapelry of Wentworth, Marriage certificate]. Hij trouwde 21 jaar oud op 03-05-1808 in Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland. Bij het burgerlijk huwelijk van John en Elizabeth waren de volgende getuigen aanwezig: Alice Ketling en Pepper Robert.
Notitie bij het huwelijk van John en Elizabeth:
The License Allegation gives: John Rawlin, 21 of Wentworth, Elizabeth Pepper, 21, of Wentworth. License valid from April 30, 1808.
John is overleden op 21-11-1836 in Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland, 49 jaar oud. Hij is begraven op 24-11-1836 te Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland.
Notitie bij overlijden van John:

MEMORIAL INSCRIPTION: WENTWORTH Burials Old Church Holy Trinity.
In memory of Elizabeth, wife of John Rawlin, died 25th June 1835 aged 47
also John Rawlin who died 21st November 1836 aged 49.
Het huwelijk werd aangegaan met:




 

Burial John Rawlin

The last Will and Testament of John Rawlin


Marriage John Rawlin & Elizabeth Pepper


Wentworth Old Church Holy Trinity Graves of Elizabeth Pepper & John Rawlin


87 Elizabeth Pepper [Gen. 7 Nr.: 87 OUDGROOTOUDER], 20 jaar oud, geboren op 24-07-1787 in Wentworth Yorkshire Kingdom of Great Britian. Zij is gedoopt op 31-08-1787 in Wath upon Dearne Rothham Yorkshire Kingdom of Great Britain.
Notitie bij de geboorte van Elizabeth: The Bishop´s Transcript , in Theory an exact copy of the Register, has the baptism dated 21 August 1787!



7/87 Baptism Elizabeth Pepper


Elizabeth is overleden op 25-06-1835 in Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland, 47 jaar oud. Zij is begraven op 27-06-1835 te Wentworth Yorkshire United Kingdom of Great Britian and Ireland.
Notitie bij overlijden van Elizabeth: Wentworth Burials Old Church Holy Trinity.




 

Burial Elizabeth

Kind van John en Elizabeth:
I. Lucy Rawlin [Gen. 6 Nr.: 43 OUDOUDER] (Zie 43)
92 Job Shore [Gen. 7 Nr.: 92 OUDGROOTOUDER], geboren in 08-03-1793 in Hackney, Middlesex, London, Kingdom of Great Britain.



7/92 Baptism of Job Shore, son of William


UK, Register of Duties Paid for Apprentices' Indentures 20-04-1801 Smith-work


Beroep: Farrier [Hoefsmid]; 'A farrier is a specialist in equine hoof care, including the trimming and balancing of horses' hooves and the placing of shoes on their hooves'.
Job is begraven op 23-01-1820 in Shoreditch, Middlesex, London, United Kingdom of Great Britain and Ireland, 35 jaar oud.
Adres: Broom Stick Court Long Alley Middlesex [Shoreditch].



7/92 Death of Job Shore


7/92 & 93 Marriage Job Shore & Charlotte Hardcastle


Hij trouwde, 21 of 22 jaar oud, op 20-09-1807 in Bethnal Green [Saint Matthew], Middlesex London United Kingdom of Great Britain and Ireland met de ongeveer 22-jarige:
Notitie bij het huwelijk van Job en Charlotte: Signed the marriage entry with a cross!
93 Charlotte Hardcastle [Gen. 7 Nr.: 93 OUDGROOTOUDER]
, geboren omstreeks 1782-1784, zeer waarschijnlijk 11-07-1784 Whitby, Yorkshire, Kingdom of Great Britain. Charlotte is overleden na 1841 in United Kingdom of Great Britain and Ireland, minstens 56 jaar oud; zeer waarschijnlijk in Kingston Upon Hull.
Notitie: Charlotte was analfabeet en tekende haar huwelijk met een kruisje.



The Family Arms are from the 12th century and were duly registered in the British Heraldry as sable on a chevron argentbetween three castles or towers,
as many leopards's faces gules, crest a lady attired azure holding in her right hand the sun, and in her sinister the moon.

The latin inscription "TURRIS FORTIS MIHI DEUS"
means "God is my strong tower" (in English: Hardcastle)
The Hardcastle' family appears to have been originated from Northumberland and Durham in Saxon times. The family originally owned a very ancient tower in the neighbourhood of the "Hadrian's Wall" from which they first took their name.


VII/93 1841 Census: Charlotte Hardcastle is living with a relative at Carr Lane in Kingston Upon Hull, York, Yorkshire.


Kind uit dit huwelijk:
I. Job Shore [Gen. 6 Nr.: 46 OUDOUDER], geboren op 04-11-1817 in Middlesex, Shoreditch, United Kingdom of Great Britain and Ireland (zie 46).



94 Thomas Hill [Gen. 7 Nr.: 94 OUDGROOTOUDER]. Thomas is overleden na 1816.
Beroep: Gardener (Certified copy of and entry of marriage of daughter)
Hij trouwde met:
95 Ann Nomen Nescio [Gen. 7 Nr.: 95 OUDGROOTOUDER], geboren omstreeks 1784 in Reigate, Surrey, Kingdom of Great Britain. Ann is overleden na 1851, minstens 67 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Emma Hill [Gen. 6 Nr.: 47 OUDOUDER], gedoopt op 07-04-1816 in Surrey, Mitcham, United Kingdom of Great Britain and Ireland (zie 47).



96 Johann Hermann Happé [Gen. 7 Nr.: 96 OUDGROOTOUDER]. Hij is gedoopt op 21-09-1732 in Sudeck Waldeck Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation [bron: Auszug aus dem Taufbuch]. Johann is overleden op 05-05-1805 en hij is begraven op 08-05-1805 in Benckhausen Waldeck Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation, 70 jaar oud.
Religie: Protestant. Hij trouwde op 24-05-1765 in Adorf Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Het huwelijk werd aangegaan met:




 
Wapen van het Graafschap Waldeck


Familiewapen Happé uit het familieboek Happé
Familiewapenboek van Helman
Familiewapen Happé ontwerp van Sigtenhorst


R.T. Muschart brief inzake de betekenis van de naam Happe. R.T. Muschart is voornamelijk bekend inzake zijn Heraldische collectie.




7/96 Doop Johann Hermann Happé 7/96 Overlijden Johann Hermann Happé


7/96 & 97 Huwelijk Johann Herman Happé & Maria Elisabeth Bangert


97 Maria Elisabeth Bangert [Gen. 7 Nr.: 97 OUDGROOTOUDER]. Zij is gedoopt op 11-01-1732 in Sudeck Waldeck Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation [bron: Bescheinigung auf Grund des Taufbuches]. Maria is overleden op 21-09-1803 en begraven op 24-09-1803 in Adorf Waldeck Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation, ongeveer 72 jaar oud.
Notitie bij Maria: Sudeck is een dorpje in Waldeck district Eisenberg Hoofdplaats Cornbach.




 

Die Géschichte der Familie´, Bangert
Über die aüs Sudeck stammende und weit über Waldeck hinaus verbreitete Familie Bangert. Eine Herausgabe dieser Familiengeschichte wurde 1951 auf einem Familien-üag in Korbach beschlossen. Bei diesem AnIaB wurde auch ein Familienwappen, angenommen. Wappen: In goldenem Schild eine schwarze Hausmarke. Auf dem Helm steht ein achtstrahliger schwartzer Stern. Die Decken sind grun-golden.
Bangert leitet den Namen "Bangert" von "Baumgarten" ab und ermittelt die altesten Namenstrager schon urn 1500 in Südeck.

Religie: Luthers.
[bron bij het huwelijk van Johann en Maria: Auszug aus dem Traubuch]
Kind van Johann en Maria:
I. Johann Friedrich (Johan Frederik) Happé [Gen. 6 Nr.: 48 OUDOUDER] (Zie 48)




 
7/97 Familiewapen Bangert, pas aangenomen in 1939.


7/97 Doop Maria Elisabeth Bangert


7/97 Overlijden Maria Elisabeth Bangert


Zie generatie XIV 12354 Johann im dem Bangerde ; geboren rond 1490 te Sudeck.


98 Everardus (Evert) Tijhof [Gen. 7 Nr.: 98 OUDGROOTOUDER], is geboren op 05-04-1751 in Utrecht Republiek der 7 Verenigde Provinciën, zoon van Evert T(e)ij(n)hoff en Cecilia Bloedbergen. Hij is gedoopt op 28-04-1751 in de Dom te Utrecht Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Ouders woonden in de Creupelstraat.
Notitie bij de geboorte van Evert: Gedoopt in de Dom.




 

Domkerk Utrecht

VII/98 Doop Evert Tijhoff


Adressen:
Akademiestraate te Harderwijk Republiek der 7 Verenigde Provinciën
Schoenmakerstraat, Harderwijk, Bataafse Republiek [1795] (Burgerboek nr. 368 op de nommerlijst)
Huis 387 [Later wordt dit het adres: Hondegatstraat 15 & 17], Harderwijk Koninkrijk Holland [1809] (Naamlijst der inwoners Harderijk) Anno 2016 is het een Rijksmonument [nr. 20182], bekend om haar gevelsteen van een pelikaan uit 1645 (zie verder voor foto's van het huis).

Religie: Gereformeerd & lidmaat.
Hij stond ook bekend als Kapelmeester bij de Schutterij! [zie verder]. Ook was hij lid van het gemeentebestuur van Harderwijk [zie verder]

Beroep: Stads- & Academie boekdrukker & Boekverkoper 1784-1818 in de Academiestraate (Boekdrukkerije te Harderwijck. Onder andere bekend door het drukken van Goethes ’Werther’ [MDCCLXXXVI].) ~ apud Everardum Tyhoff , Academiae Typographum Harderovici Gelrorum.

Hij was al bekend als Busmeester van de Boekdrukkers en Letterzetters Knegts Bússe in 1779 te Utrecht [zie hieronder]. Gebruikelijk in die tijd was namelijk dat de busmeester het geld van het gilde bewaarde in een bus. Tot de taken van de busmeester moeten worden gerekend het innen van het entreegeld voor nieuwe gildeleden en het beheer van de eigendommen van het gilde. De gezellen blijken zich niet tot een knechts-gild, zoals in andere steden wel voorkwam, maar tot een Bússe te hebben gevormd, die zeker tevens een voorwendsel was voor het hebben van een organisatie.



19-06-1779
Overdracht obligatie f 526-6-0 ten laste van de provincie Utrecht
Notaris: C. DE WIJS
Personen:
Overdrager: boekdrukkers en lettersettersknegtsbusse
Busmeester: Jan Brouwer
Busmeester: Jan de Groot
Busmeester: Evert Tyhoff
Busmeester: Hermannus Bryaan
Ontvanger: Henrietta J.S.M. gravinne van Nassau la Lecq, minderjarig
Voogd: Hendrik Carel grave van Nassau la Lecq, vader


7/98 Schuldbekentenis aan Evert Tijhoff 12-02-1781.


VII/98 & 99 Lidmaat Harderwijk 27-12-1784 met attestatie ingekomen van Utrecht Evert Tijhoff & Maria van Werkhoven


1784 Beklag[dicht] eener Gelderse juffer



Het pamflet hierboven is een oproep voor een bewapende burgerwacht als verdediging tegen de Huzaren. Everdus was patriot en kapelmeester bij de Schutterij, en drukte ook stukken voor hen, zoals een tekst met de beschrijving van de eedaflegging door de leden van de schutterij van Utrecht op het nieuwe regeringsreglement, op de Neude te Utrecht (1786; zie verder).



Verder werd in 1784 door Evert Tijhoff gedrukt: 'Aan Nederlands beklemde ingezetenen, ten Platten Lande, bij de aannadering der keizerlijke
troepen in de maand December 1784
'. [8 pagina's]




 

Eedaflegging door leden van de Schutterij Utrecht

1786 Tekstblad gedrukt door Evert Tyhoff te Harderwijk met een beschrijving van de eedaflegging door de leden van de schutterij van Utrecht op het nieuwe regeringsreglement, op de Neude te Utrecht.


1786 protest der stad Harderwijck

In 1786 wordt nog een "Protest der stad Harderwijck, ten quartiers recesse van Veluwe geïnsereerd" gedrukt, en bij de boekverkoper Johannes van Kasteel verkocht. Het betrof de bezetting van Hattem en Elburg door de troepen van Willem V en de concept publicatie tegen de vrijheid van drukpers!

Ook werd een verzoek van de burgers en ingezetenen (van Harderwijk) gedrukt; 'om de steedegezanten niet met onbepaalden last ten landdag te laaten gaan en aldaar naar hun goedvinden te laten adviseren, met redenen aangedrongen. Eene klachte over de bezwaren en grieven der burgers en ingezetenen van deze stad, spruitende uit de handelswijze der gecommiteerden ten laatsten landdag. Vooral met betrekking tot de publicatie van den 16 Meij 1786.




 

'Over de eeuwigheid der straffen' van Martinius Bern werd ook in 1786 door Evert Tijhoff in Harderwijck gedrukt.



Patriottenincident 1787

Revoluties in Amerika en Frankrijk in de achttiende eeuw volgden het gedachtegoed van de Verlichting. Vrijheid en gelijkheid zouden de basis van een nieuwe maatschappij moeten vormen. Een volksvertegenwoordiging zou voortaan besluiten nemen op basis van een grondwet, opgesteld volgens democratische principes. In de Republiek klonk dit velen als muziek in de oren. De nieuwlichters noemden zich ‘patriotten’. Zij zagen in de politieke vergaderingen te veel belangenstrijd en vonden het een tijdverdrijf van regenten.
Het begrip ‘patriotten’ gaat al ver terug in de geschiedenis, hun standpunten komt vaak op hetzelfde neer, maar hun eigenlijke streven verschilt per tijd en plaats. Zij die vol toewijding hun land en de belangen van dat land liefhebben, steunen en verdedigen. De Nederlandse patriotten uit de 18e en 19e eeuw argumenteerden vanuit het christelijke èn Verlichtingsdenken.
Het waren mensen die in de republiek tegen de stadhouder en Engeland, maar voor Frankrijk kozen. De patriotten waren teleurgesteld in de stadhouder Willem V: zij vonden hem een slappe figuur, die weinig politieke daadkracht toonde en zich te buiten ging aan drank. Geïnspireerd door de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog van 1775-1783, wilden zij een einde maken aan de corruptie van de regenten en meer bestuurlijke macht voor burgers.
Op 15 september 1785 ontvluchtte Willem V Den Haag, nadat de Staten van Holland hem hadden ontheven van zijn functie als bevelhebber van het Haagse garnizoen.
De patriottische euforie zou maar kort duren. In juni 1787 besloot Wilhelmina van Pruisen, de vrouw van de stadhouder, terug te gaan naar Den Haag om de orangisten daar op te wekken tot verzet tegen de patriotten. Het exercitiegenootschap van Gouda hield haar bij Goejanverwellesluis aan. Daarop stuurde haar broer, de koning van Pruisen, een enorm leger naar de Republiek om de orde te herstellen. Tegen deze overmacht hadden de patriotten geen verweer. Binnen enkele maanden zat Willem V weer stevig in het zadel en was de rust hersteld.


Originele verklaring Patriottenincident

Beschrijving van het incident 31-08-1787. Onder eede verhoord: Francisens Martinius; Sergeant Philip Pop & Sergeant Willem Corst en de Boekdrukker Evert Tijhoff.




1788

Evert Tijhoff drukte deze SERMO ACADEMICVS in 1788.


1789

MISCELLANEA IURIDICA werd in 1789 gedrukt door Evert Tijhoff.




1790

Evert Tijhoff drukte in 1790 van Muntinghe, H.; 'Sylloge opusculorum ad doctrinam sacram pertinentium'




 

1795 Bataafse Republiek



Na de Bataafsche Revolutie van 1795, één dag nadat stadhouder Willem V met behulp van Franse legers was verjaagd, hadden de Nederlandse patriotten het land omgevormd tot de Bataafse Republiek [uitgeroepen op 19 januari 1795]. Deze was gebaseerd op de Verlichtingsidealen van vrijheid en gelijkheid. De republiek was gevormd naar voorbeeld en met militaire steun van de Franse Republiek, waarvan de Bataafse Republiek een bondgenoot en de facto een vazalstaat was. De omwenteling van 1795 was in feite een herhaling van de omwenteling van de Patriotten, die in 1787 met behulp van een Pruisisch interventieleger was onderdrukt.


Op 09-12-1795 werd door de stemgerechtigde burgers het in juni van datzelfde jaar door de burger Nieuhoff ontworpen Stadsregelement goedgekeurd. Everardus Tijhoff drukte in 1795 het 'Regelement op de Regeering der stadt Harderwyck' omdat deze met de komst van de Fransen veranderde en de Nederlanden tot het Koninkrijk Holland werd gevormd [Verrichting der commissie ter aanstelling en inhuldiging der volksvertegenwoordigers den 2 February 1795 binnen Harderwijk]. Het land werd één en ondeelbaar verklaard. Harderwijk behoorde in die tijd tot het departement van de Oude IJssel met als hoofdplaats Zwolle.




 

1796

Deze ORATIO DE INGENIO HEBRAEORVM, AD POESIN IN PRIMIS COMPOSITO werd door Evert Tijhoff gedrukt in 1796.


Te zijnen huize vergaderde op 06-10-1797 een zogenaamd "Nederlands gezelschap" onder directie van Dirk Karssen en Hendrik Cirkel jr. Hij drukte proefschriften en redevoeringen, daarnaast ook de wetten voor het gezelschap, onder de zinspreuk "Fit Tandem Surculus Arbor" [Eindelijk wordt de jonge loot een boom], opgericht te Harderwijck 04-06-1802 [PAX AMBIANENSIS PUBLICE CELEBRATA IN ACADEMIA HARDERVICENA IV ANTE NONAS IUNIAS ANNO AER. CHR. 1802]. Op zich is de keuze van deze spreuk niet erg handig, gelet op het feit dat Evert Tijhoff een Patriot was; immers TANDEM FIT SURCULUS ARBOR was de lijfspreuk van prins Maurits van Nassau (1567-1625)! De spreuk werd doorgaans begeleid door de afbeelding van een afgezaagde boomstronk, die symbool stond voor de vermoorde prins Willem.

Everardus Tijhoff drukte ook in 1816 weer een nieuw regelement toen Nederland die toen (sinds 1810) onder het Franse Keizerrijk viel het 'Verenigde Koninkrijk der Nederlanden' ging heten.



Hier is de lijfspreuk van Prins Maurits duidelijk te zien op een allegorische cartouche van 1593 [belegering Geertruidenberg op de Spanjaarden].


recognitie d.d. 03-11-1797

Voor Holl en van Laar Raaden, compareerde Evert Tijhoff, woonagtig alhier en verklaarde te constitueeren en magtig te maaken, zulks doende kragt dezes, zijnen Broeder Frans Tijhoff, woonagtig te Amsterdam, om in
naame van den Constituant te assisteeren bij de vergadering der Crediteuren van Hermannus Keizer aldaarrekening aftehooren, de gelden die Constituant daarvan te pretenderen heeft te ontfangen, daarvoor te
quiteeren, en alles daaromtrent meerder en anders te verrigten wat behoort, en des Geconstitueerdens goeden raad gedragen zal, beloovende van volkoomene kragt en waarde te zullen houden, wat in deze zal zijn verrigt; alles met magt van substitutie, surrogatie en belofte van ratihabitie en indemniteit ; des blijft de Geconstitueerde gehouden tot het doen van behoorlijke rekening, bewijs en reliqua.

Actum d: 3 Novemb. 1797. Derde jaar der
Bataafsche vrijheid



28-01-1797 Torenval

Een zeer bijzondere gebeurtenis in de geschiedenis van Harderwijk is wel de torenval.

Everhardus Tijhoff drukte in 1797 een tweetal gedichten hierop van de hand van de conrector van de Latijnsche school G. Knoop:

De val van den toren te Harderwyck op den 28sten van Louwmaand 1797 in twee gezangen door G. Knoop Conrector




 


Het belangrijkste monument van Harderwijk is een driebeukige basilicale kruiskerk, in een Nederrijnse laatgotische stijl; van oorsprong Katholieke 'Onze Lieve Vrouwekerk'. In het begin was het een kleine kerk, de Mariakapel, gebouwd in 1375.



Het kreeg de status van Parochiekerk in 1415 en werd vergroot; zij groeide later uit tot een monumentale kerk met een zeventig meter hoge toren met een grondvlak van 12 X 12 meter. Om de kerk lag het kerkhof, het tegenwoordige Kerkplein.

Op een plaquette op een van de zijmuren van de kerk is te zien dat de kerk vroeger veel groter was dan tegenwoordig. Het was de grootste kerk van de provincie Gelderland. Zoals veel kerken was ook deze gebouwd in de vorm van een kruis.



Op het vlak van twaalf bij twaalf meter bovenop de toren werden 's avonds takkenbossen in brand gestoken, zodat de vissers Harderwijk altijd konden terugvinden, zeker als het vroeg donker werd. De kerktoren deed dus ook dienst als vuurtoren.

In de achttiende eeuw werd geregeld gewaarschuwd dat de toren moest worden opgeknapt omdat hij aan het verzakken was. In het stadsarchief zijn tekeningen te zien waarop de scheuren in de muren van de toren nauwkeurig zijn aangegeven. Het gevaar werd dus wel degelijk serieus genomen. Zeer waarschijnlijk heeft men de toren gerestaureerd, maar niet deskundig genoeg.
Op zaterdag 28 januari 1797, 's morgens om een uur of tien, stortte de toren met donderend geraas in. Door het geweld van het vallend puin kwam twee uur later ook de zogenaamde 'lange poot van het kruis' naar beneden [die ook een drietal traveeën van de kerk meesleurde en verpletterde]. De graven op het kerkhof sprongen open. In Harderwijk dacht men dat de dag van het Laatste Oordeel was aangebroken en de doden werden opgewekt. Een geluk bij dit ongeluk was dat het op een zaterdag gebeurde en niet een dag later, want dan zouden honderden mensen tijdens de kerkdienst om het leven zijn gekomen. Het schip bestaat na de torenval uit twee traveeën.




7/98 Bataafse Republiek 7/98 Belofte van Burgertrouw aan de Bataafsche Republiek 1798


1798

Hieronder een copy van het originele Oratio de sera nec multum provecta Quiritium humanitate [...], door Everardus Tijhoff in 1798 gemaakt; bijeengebonden zijn vier andere oraties van Gratama:



‘Oratio de sera nec multum provectâ Quiritium humanitate [...], Professionem in Academiâ Batavia Hardervici, APVD EVERARDVM TYHOFF [ACADEMIAE TYPOGRAPHVM XIII Junii 1798
‘Oratio qua docetur; cum homines […]’, Groningen, Th. Spoormaker, XIV Septembris 1801 (met een gedicht van I. Ruardi)
‘Oratio qua in caussas inquiritur malorum […]’, Groningen en Amsterdam, T. Spoormaker, W. Wouters en J.F. Nieman, X Ocobris 1805
‘Oratio de honesta aemulatione inter homines […]’, Groningen, T. Spoormaker, XXIV Novembris 1806
‘Oratio de Platone, optimo in legibus condendis principis magistro’, Groningen, T. van Swinderen 1807
‘Oratio de hermodoro Ephesio vero XII tabularum auctore […]’, Groningen, J. Oomkens, X Octobris 1817.




 


Lid Gemeentebestuur Harderwijk 1798



Resolutien en Sententien 1798



Transcriptie Resolutien en Sententien 1798

Praeside Wiesel praesentibus Steenwinkel, van Erckelens, Apeldoorn & Tijhoft solvit. Resolutien en Sententien in cas van gelt boeten en corporele als andre straffen sedert den jare 1694 Harderwijk. Patriottenvaandel Harderwijk


1799

Typis Everardi Tyhoff, Academiae Typographi


1800

Evert Tijhoff drukte deze VOTVM af in 1800.


1801-1805 & 1807

1801 1802 1803 1804 1805 1807


Hondegatstraat 15 & 17 [oud: huis nr. 387 Harderwijk] en haar kelder. Evert Tijhoff woonde hier in 1808.


1808

Deze ORATIO DE AMICO ATQUE UTILI GRAECARUM LATINARUMQUE LITERARUM CUM ORIENTALIBUS CONSORTIO werd door Evert Tijhoff in 1808 gedrukt.


1809

In 1809 drukte Evert Tijhoff deze dissertatie NVPTIIS PROHIBITIS EX IVRE NATVRALI ET LEGIBVS POSITIVIS.


1810

Hebreeuwsch en Chaldeeuwsch Handwoordenboek voor de Schriftenvan het Oude Verbond. Door E. SCHEIDIUS en J.J. GROENEWOUD. In twee Deelen. Het Eerste Deel te Utrecht en te Leyden, bij O.J. van Paddenburg en S. en J. Luchtmans, 1805. Het Tweede Deel te Harderwijk en te Groningen, bij E. Tijhoff en J.M. van Bolhuis, 1810.


1811

7/98 Register Civique (1811) ~ Registratie van Naam


In hetzelfde jaar als de 'Register Civique' drukte Evert Tijhoff deze dissertatie af NONNVLLAS OBSERVATIONES EXHIBENS DE POENARVM GRAVITAE ET MENSVRA, DEQVE CAVSIS, QVAE, PRAETER IMPVTATIONEM POENAS VEL AVGENDO VEL MITIGANDO MVTENT.


"De beste tijd voor de Harderwijker boekdrukkers is nu voorbij, de universiteit wordt in 1811 opgeheven. Everardus Tijhoff is dan ook de laatste academiedrukker". Voor de jaren 1791-1795 / 1797 / 1799 / 1806 / 1810 zijn vooralsnog geen boeken gevonden die door hem zijn gedrukt!



23-01-1813 Cautionnement

Onder het Franse juk; 23-01-1813 Cautionnement ten huize [domicili] van Evert Tijhoff.


na 200 jaar nog steeds bekend als boekdrukker



23-07-1816

Notaris van Meurs

Akte 643 d.d. 23-07-1816:

Verkoop Barend Smeink BZ. verkoper, Evert Tijhoff, koper Harderwijk Van een tuin N. 759 Voor de stad Harderwijk. Een honderd gulden. N.B. zijn weduwe zal samen met haar kinderen dit stuk land weer verkopen in 1825 [zie verder de notariële stukken].



22-07-1817 Kapelmeester bij de Schutterij

Het pamflet is een oproep voor een bewapende burgerwacht als verdediging tegen de Huzaren. Everdus was patriot en kapelmeester bij de Schutterij, en drukte ook stukken voor hen.


Overlijden van Evert Tijhoff




Evert woonde tot aan zijn dood vlakbij de Smeepoort op nummer 29. De Smeepoort is een van de drie stadspoorten (aan de landzijde) en lag (en ligt nog) aan de zuidelijke ingang van de stad.
Het was vroeger een indrukwekkend bouwwerk dat heeft bestaan uit een binnenpoort en een buitenpoort met ophaalbrug.
De buitenpoort beschikte over twee ronde torens met koepeldaken en over een schilddak.


VII/98 Memorie Aangifte der Nalatenschap van Evert Tijhoff [15-09-1822] Mede ondertekent door zijn dochter Cecilia Tijhoff en haar echtgenoot Johann Frederick Happé ondertekent ook het document.


Evert is overleden op 15-09-1822 in Harderwijk Koninkrijk der Nederlanden, 71 jaar oud. Notitie bij overlijden van Evert: Vijf uur in de middag. Hij woonde aan de Smeepoort 29 (waar zijn vrouw en hun zoon, de kastelijn Gerardus Tijhof zouden blijven wonen).
Begraafboek [1812-1828]: 19-9-1822 Evert Tijhoff Bijgezet beneden in de Kerk f.7,10

Evert trouwde, 27 jaar oud, op 05-05-1778 in Utrecht Republiek der 7 Verenigde Provinciën met



VII/98 & 99 Huwelijk Everardus Tijhoff en Maria van Werkhoven


99 Maria [Marie] van Werkhoven [Gen. 7 Nr.: 99 OUDGROOTOUDER]. Marie is gedoopt op 13-02-1752 in Utrecht Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Volgens haaroverlijdensackte is zij geboren 14-02-1748! Dit is onwaarschijnlijk ivm een andere doop van haar zus Johanna op 30-03-1750.
Notitie bij de geboorte van Maria: Geboren in de Keukenstraat. Gedoopt in de Domkerk te Utrecht.
Marie is overleden op 16-07-1834 in Harderwijk Koninkrijk der Nederlanden, 82 jaar oud.
Adressen:
Keukenstraat Utrecht, Republiek der 7 Verenigde Provintiën
Akademiestraat, Harderwijk, Republeik der 7 Verenigde Provinciën
Schoenmakerstraat 368, Harderwijk, Bataafse Republiek [1795] (Burgerboek ~ nr. 368 op de nommerlijst)
Huis 387 [Later wordt dit het adres: Hondegatstraat 15 & 17], Harderwijk, Koninkrijk Holland [1809] (Naamlijst der inwoners Harderijk)
Smeepoortstraat huis 29, Harderwijk, Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (Bij haar zoon de Kastelein Geradus Tijhoff [1825])
De Bruggestraat, Harderwijk, Koninkrijk der Nederlanden [1834]
Religie: Gereformeerd & lidmaat.
Notitie bij het huwelijk van Evert en Maria: Gehuwd in de Catharijnekerk. Zij waren beide lidmaat.



7/99 Doop Maria van Werkhoven 7/99 Overlijden Maria van Werkhoven


Verkoop van land te Harderwijk 19-03-1825

VI/49 Maria van Werckhoven bezit voor de helft land in Harderwijk, haar kinderen de andere helft. Zij en haar man Evert Tijhoff kochten het perceel op 23-07-1816. Cecilia Tijhoff, haar dochter, en haar schoonzoon Johann Frederick Happé geven middels een volmacht aan haar zoon Gerhardus Tijhoff opdracht tot verkoop. Het document is ook door Maria zelf ondertekent.

E.e.a. werd afgehandeld aan de Bureaux der Commissarissen te Harderwijck bij den Heer H.J. Gelderman in 'Het wapen van Zutphen'.





           


VI/99 Memorie van successie [28-11-1834] Marie van Werkhoven


Kind van Evert en Maria:
I. Cecilia Tijhoff [Gen. 6 Nr.: 49 OUDOUDER] (Zie 49)
100 Gerhardus Bernhard (Gerd Bernd / Gerard) Hilling [Gen. 7 Nr.: 100 OUDGROOTOUDER]
, geboren op 17-06-1762 in Niederlangen Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Hij is gedoopt op 18-06-1762 in Lathen Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Gerd Berd is overleden op 13-07-1821 in Papenburg Hannover Obenende Deutscher Bund, 58 jaar oud. Bron: St. Antonius Papenburg
Notitie bij Gerd Berd : Wohl identisch mit Gerd Bernd auch Gerhardus Antonius Hilling Genannt, dass bedeutet Gerhard, Sohn des Anton Hilling).
Beroepen: Kleidermacher / Redereibuchhalter 1803 - 1810 in Papenburg.
Religie: Katholiek.
Hij trouwde 31 jaar oud op 26-11-1793 in Papenburg Hannover Obenende Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Bron: St. Antonius Papenburg. Het huwelijk werd aangegaan met:



7/100 Doop Gerd Bernd / Gerard 1762


7/100 Overlijden Gerhard Hilling


7/100 & 101 Huwelijk tussen Gerhardus Hilling en Adelheidis Kassens 1793


101 Adelheid Wilkens (Alheid) Kassen [Gen. 7 Nr.: 101 OUDGROOTOUDER], 21 jaar oud, geboren 06-09-1772 & gedoopt 05-05-1775 in Papenburg Hannover Obenende Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Alheid is overleden op 24-11-1840 in Papenburg Hannover Obenende Deutscher Bund, 65 jaar oud. Bron: St. Antonius Papenburg
Notitie: Ook wel Adelheidis Cassens / Arleida Kassen / Adelgonda Karsiens!
Religie: Katholiek.
Kind van Gerd Berd en Alheid :
I. Wilhelmus (Wilke) Hilling [Gen. 6 Nr.: 50 OUDOUDER] (Zie 50)



7/101 Doop Adelheidis 1772


7/101 Overlijden Adelheid Kassen


102 Johannes Augustinus (Tinus) Dezentjé [Gen. 6 Nr.: 54 OUDOUDER = 102! OUDGROOTOUDER] (dezelfde als 54 in generatie 6),

LET OP LET OP LET OP! ZIE OOK GENERATIE VI NR. 54 [DE PROBANDUS STAMT 2 MAAL AF VAN TINUS!]

geboren op 12-04-1796 (1797?) in Soerakarta Solo Nederlandsch Indië. Tinus is overleden op 07-11-1839 in Ampel (res. Soerakarta) Nederlandsch Indië, 42 jaar oud.
Notitie bij Tinus :

Dezentjé had getoond, hoe door moed, beleid en opoffering in oorlog zelfs de ambteloze burger zijn vaderland kon dienen, verzekert het Gedenkboek van Bronbeek (Arnhem 1881). De landen lagen bij Ampèl (het noordwestelijke Soesoehoenansche district van de afdeeling Bojolali, residentie Soerakarta, met de onderdistricten Ampèl, Selo en Tjepògò), waar het oude stam-landhuis zich vertoonde als een versterkte vesting. Zijn landen vormden als het ware een klein koninkrijk, waarvan hij de souverein bleek te wezen. Men zou gemeend hebben bij een inlandse vorst te zijn, zo uitgestrekt was het terrein, dat hij bebouwen liet, zo talrijk waren zijn velden en koffietuinen, zo talrijk de opgezetenen.

Johannes, Augustinus Dezentjé was dus oud-landhuurder van Ampel (Ngampél), een man die niet alleen zijn leven voor het Gouvernement veil had, maar ook zijn hele kolossaal fortuin; hij was miljonair, want het onderhoud van zijn talrijke inlandse soldaten te Ampel (Solo), en het bouwen van het fort te Ampel en zijn kampement [de latere 1e, 2e en Wilhelminascholen ex-gymnastiekschool te Solo] geschiedde alles belangeloos met zijn eigen fondsen.

Wie was die man en hoe kwam hij aan zijn onmetelijk fortuin, zal de oningewijde vragen? Zijn vader August Jan Casper Dezentjé was een afstammeling van een fransman, die zijn naam van Teissonnier in Dezentjé vernederlandst heeft. Hij was kommandant van de lijfwacht dragonders aan het Solose hof en ligt te Solo op het kerkhof Bedjiengan begraven bij zijn wettige vrouw Johanna Magdalena Kops. Bij haar verwekte hij vier kinderen, twee zoons en twee dochters, waarvan Tinus het tweede kind was. Zijn broer Frans en zijn zuster Leonora Carolina die met Francois Tobias Deux [zie artikel Napoleon Buonaparte] gehuwd was verloor hij vroeg, zijn andere zuster mevrouw Wener stierf met aardse goederen rijk gezegend en rust op het buitenverblijf van de keizer te Penging. De ouders van Tinus ouders waren niet bemiddeld. Hij huwde echter de 18 jarige Johanna Dorothea Boode [zie hieronder], die gefortuneerd was. Hij zou later ook nog van de tante van zijn vrouw een belangrijk fortuin erven [zie artikel Rich aunt]. Met het geld van zijn eerste vrouw begon hij het land Ampel te huren en te exploiteren. Hij was een geboren Indo uit het derde geslacht zijnde [want de fransman was zijn overgrootvader], en daar zijn vader steeds aan het hof was, raakte hij bevriend met keizer Pakoeboewono VII. Van hem kreeg Tinus half Solo in huur.



T COPULATUM GENEALOGICUM COLLECTUM

Meest originele afbeelding. Het is geschilderd door Johan Caspar Muller Kruseman in 1833. Henriëtte Philippine Lambertine Kruseman, een familielid van de schilder en ook een kleindochter van Johannes Augustinus Dézentjé, was gehuwd met Cornelis Frederik Willem Karel Happé. Zij hadden een tekening van dit originele schilderij [verloren gegaan] in hun bezit. Tekening van het originele schilderij van Johannes Augustinus Dézentjé in het bezit geweest van Henriëtte Philippine Lambertine Kruseman, een kleindochter van Johannes Augustinus Dézentjé, gehuwd met Cornelis Frederik Willem Karel Happé. Uit de fotocollectie Happé. Schilderij gemaakt op basis van de tekening van het originele schilderij van Johannes Augustinus Dézentjé uit de fotocollectie Happé. Deze is in het bezit van de probandus Marnix Alexander de Paula Lopes. Op dit doek is ook het familiewapen van de familie Dézentjé in de rechgterb bovenhoek geplaatst. Schilderij gemaakt door Barend Leonardus Hendriks. Het is geschonken aan het museum Bronbeek in 1875 door een van zijn zoons die het had laten maken, vermoedelijk naar de tekening uit de fotocollectie Happé. De collectie van het museum Bronbeek zal waarschijnlijk elders ondergebracht worden.




Zijn naam zou niet beroemd worden door zijn werkzaamheden op de plantages. Dit gebeurde wel op basis van het feit dat hij het Nederlands-Indische Gouvernement krachtdadig had geholpen om, met zijn eigen gedrilde troepen, de opstand van Diponegoro neer te slaan.




 

In de Java-oorlog van 1825 tot 1830 onderscheidde Tinus zich. De oude inlanders van Semarang en Salatiga gaven hem daarom de titel van ‘Hadja tanah Djawa’ en het oude Solose hof gaf hem de titel van ‘Senôpati’ (voorvechter) van Ampel’. Zo werd hij bekend als de groote Indoheld van Midden Java, bijgenaamd de ´Senôpati´ (legeraanvoerder over 1000 man) en ´Sergi van Ampèl´ ˜ de Indische Zwijger, ook wel eens genoemd: “Den waren en werkelijken bedwinger van Diponêgorôs opstand”.



Daar hij als burger geen militaire Willemsorde kon dragen, versierde men hem met de orde van de Nederlandse leeuw (Virtus Nobilitat) en met de medaille van de Java-oorlog. Deze onderscheidingen draagt hij op het portret in het museum Bronbeek. Hij vond zelf dat hij het kruis voor Moed, Beleid en Trouw verdiend had. Dit heeft hem leed gedaan, evenwel liet hij dat nooit blijken alleen sprak hij er met zijn luitenant Lucardie over.

Diponegoro was zo bevreesd voor Tinus, dat wanneer enkele van diens pradjoerits door hem krijgsgevangen waren gemaakt, hij aan zijn bevelhebbers het bevel gaf, het hoofdhaar der krijgslieden van Ampel slechts kaal te scheren en ze daarna weer vrij te laten. Bovendien moesten ze ook het nodige reisgeld meegegeven worden. Men geloofde namelijk dat het ongeluk zou brengen, indien de krijgslieden van de Senopatie van Ampel omgebracht zouden worden.




 

Op zijn strijdros gezeten, met zijn beroemde piek Kjahi Matjan [kjahi is een vereerende titel voor geestelijke personen, ouden van dagen enz.] in de hand en zijn bij het Solosche hof even beroemde krissen Kjahi Slamet en Kjahi Poethoot in zijn brede gordel voerde hij zijn krijgsmacht ten strijde, voor niets terugdeinzend. Hij bewees als een ware ridder zonder blaam of vrees een belangeloze helper van armen te zijn; de ware vrijmetselaar!

Dat Tinus in hoog aanzien stond was onder andere te zien door het feit dat hij steeds bij officiele feesten aan tafel aan de rechterhand van den keizer zat.

Tinus heeft een talrijk nageslacht achtergelaten, zie hiervoor
consanquiniteit Dezentjé.





Tinus is o.a. genoemd in Nederlands Adelsboek 1905, blz 106. Voor zover bekend is ´Tinus´ drie keer gehuwd geweest. de Probandus stamt twee maal af van deze voorvader. ´Tinus´ is zowel in de 6e generatie als OUDOUDER (nr. 54), vanuit zijn eerste huwelijk met Johanna Dorothea Boode en in de 7e generatie als OUDGROOTOUDER (nr. 102) vanuit zijn tweede huwelijk met Henriette van de(n) Bergen verbonden aan de Probandus. Het derde huwelijk was met een Solose prinses die de raden-aju-titel droeg ˜ Sara Helena Raden Aju Tjondro Kusumo. ´Tinus´ had in totaal 28 kinderen [79 KB] ! Blijkens zijn portret had hij Javaans bloed in de aderen!
Onderscheiding: Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw, Medaille Java-oorlog.




 

Hij trouwde 17 jaar oud op 23-10-1814 in Soerakarta Solo Nederlandsch Indië. Het huwelijk werd aangegaan met:
103 Johanna Dorothea Boode [Gen. 7 Nr.: 103 OUDGROOTOUDER]
, 15 jaar oud, geboren op 14-08-1799 in Soerakarta Solo Nederlandsch Indië. Johanna is overleden op 20-01-1816 in Ampel (res. Soerakarta) Nederlandsch Indië, 16 jaar oud.
Notitie bij overlijden van Johanna: Sterft erg jong en haar dochter, amper vijf maanden oud, was het eerste kind van de in totaal 28 kinderen [79 KB] van haar echtgenoot.
Notitie bij Johanna: Volgens de overlevering moet de familie Boode een zeer rijke familie zijn geweest. Zij komen echter niet voor op de lijst van landhuurders. Zij zou zelf ook nog een rijke erftante hebben gehad [zie het artikel Rijke erftante]. Dat zij bemiddeld was op zo'n jonge leeftijd blijkt onder meer uit de onderstaande boedelbeschrijving na haar overlijden.



Rijke erftante of Rijke schoonmoeder?

Bovenstaand artikel vermeld dat Johannes Augustinus Dézentjé niet erfde van een rijke tante van zijn vrouw [Geertruida Cornelia de Lopes], maar van diens schoonmoeder Johanna Margaretha Schultz, bekend zijnde als tante Anees. Het is zeer aannemelijk dat zij haar fortuin had gekregen van de familie van haar man Johannes Boode. ~ zie ook het artikel: Rich Aunt!


Johanna Dorothea Boode wordt genoemd in een document uit 1825 van het Hooggerechtshof te Batavia waarin de wettelijke erfrechten van haar dochter Johanna Dorothea Charlotte Dezentjé werden geregeld. Als weduwnaar kreeg haar man drie buitenechtelijke kinderen die hij wilde laten erkennen/wettigen/echten. Later huwt later hij alsnog met deze Chinese (!) vrouw [die zich Rooms Katholiek liet dopen en de namen Henrietta van de Bergen aannam] en krijgt nog meer kinderen bij haar; zie het artikel Parentum Infidelium.



07-10-1825 Hooggerechtshof Batavia





15-11-1825 Hooggerechtshof Batavia



Bewijs dat Johanna Dorothea Boode een slaaf had

Vermelding bij de boedelbeschrijving van Johanna Dorothea Boode treffen we aan: Lijf Eigen; Een manslaaf genaamd Primo van Rottie [zeer waarschijnlijk afkomstig van het zuidelijkste eiland van Indonesië, dat deel uitmaakt van de Kleine Soenda-eilanden (ook wel Nusa Tenggara genoemd). Ten noordoosten ligt het eiland Timor, waarvan het gescheiden wordt door de Straat Roti]. Zie ook artikel Slaves.




Het graf van Johannes Augustinus [Tinus] Dezentjé op de privé-begraafplaats te Bojolali is niet precies te localiseren. Dit komt met name door het feit dat in 1950 de graven geplunderd zijn. Alle marmeren plaquettes en andere belettering met de data, familie- en plaatsnamen zijn van de graven verwijderd. Wel ligt hij zeer waarschijnlijk in het aanwezige mausuleum.

Sinds 2020 heeft de begraafplaats de status van Cultuur Monument gekregen. De restauratie van de begraafplaats vond plaats door Bangunan Peninggalan Cagar Budaya [PBCB] = Renovatie van resten van cultuur maximaal begroot op 5 miljard RPH en max 5 jaar durend. Minpuntje is dat het meer gaat om een renovatie dan om restuaratie waardoor de oude graven feitelijk niet meer zichtbaar zijn [100.280 KB] .

Het graf van Johannes Augustinus Dezentjé zijn eerste vrouw Johanna Dorothea Boode was op Passar-kliwon ook geplunderd geweest.


Kind van Johanna en Tinus:
I. Johanna Dorothea Charlotta (Emmerlina) Dezentjé [Gen. 6 Nr.: 51 OUDOUDER], geboren op 16-08-1815 in Ampel (res. Soerakarta) Nederlandsch Indië.



104 Johan (Jan) Adam Kruseman [Gen. 7 Nr.: 104 OUDGROOTOUDER], geboren op 11-06-1745 in Grave Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Hij is gedoopt op 23-06-1745 in Grave Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Hij was ouderling bij de Evangelisch Lutherse Gemeente 1790-1791.
Jan is overleden op 11-06-1809 in Haarlem Koninkrijk Holland, 64 jaar oud. Hij is begraven op 15-06-1809 te Haarlem Koninkrijk Holland.
Notitie: Jan Adam is vernoemd naar zijn doopgetuige: Jan Adam Weij [van de Augsburge].
Beroep: Winkelier (Hoeden en Kousen Verkoper / fourniturenhandelaar). Adres: Korte Veerstraat, Haarlem, Koninkrijk der Nederlanden (in 1809).




 




VII/104 Doop Jan Adam Kruseman


Jan Adam Kruseman had settled in Haarlem in 1773. He and his first wife Maria Johanna Matthysse had inherited a store called 'De Stapel Kousen' in the Korte Veerstraat, in what was of old the most prosperous part of the city. After the death of his first wife in 1776, Jan Adam married Elisabeth Frederica Moter. In that same year he entered the guild of hat makers and sellers so as also to be able to manufacture and sell hats. From that time on there were not just knitted, cotton, wollen and 'Berliner' stockings available in his store, but also all kinds of hats and caps of rabbit skin, felt, silk, leather or moquette.


08 september 1779 Acte van Indemniteit

VII/104 Acte van Indemniteit; ook bekend als Borgtocht Jan Adam Kruseman stond borg voor de zuster van zijn vrouw om zich in Haarlem te kunnen vestigen


Op 13-04-1773 is Jan Adam getuige bij de doop van de zoon van zijn broer.


Schepenprotocol Grave 15 maart 1796

Afschrift van de procuratie, geminuteerd op een zegel van twaalf stuivers: Jan Adam Kruseman wonende te Haarlem en Alexander Kruseman wonende te Leiden als door Margareta Kruseman in leven weduwe van Hendrik Hulshof te Grave bij testament d.d. 21 februari 1793 voor schout en schepenen te Grave gepasseerd, aangestelde voogden over haar minderjarige zoon en universele erfgenaam George Rudolph Hulshoff machtigen N.D. Kraals om te verkopen: het huis en erf op de grote Markt te Grave dat heeft toebehoord aan de weduwe Hendrik Hulshoff. Notaris Johannes Petrus Kuenen, getuigen Jan van Proosdyen en Isaak van Ogien, Haarlem 15 maart 1796.

In de marge: c.c. 12 april 1796, W. Smits


Schepenprotocol Grave 12 april 1796

N.D. Kraals uit kracht van procuratie van Jan Adam Kruseman wonende te Haarlem en Alexander Kruseman wonende te Leiden voor notaris Johannes Petrus Kuenen en getuigen te Haarlem dd 15 maart 1796 als door Margaritha Kruseman in leven weduwe van Hendrik Hulshoff aangestelde testamentaire voogden over haar minderjarige zoon George Rudolph Hulshoff, schepenen gebleken, met toestemming van de municipaliteit te Grave verleend op hun rekest dd 22 maart 1796, vest Johannis Hendrikus Haasen en Maria Catharina Lippoldina Sweert e.l. het huis en erf op de grote Markt vanouds genaamd de Kroon, aan de ene zijde de weduwe Markus, aan de andere zijde Johannes Vonck met geen andere lasten dan 's heren poortchijns verkocht voor eenduizend gulden, tweehonderd gulden te betalen bij de vest, de resterende achthonderd gulden zullen in het huis blijven staan, jaarlijks af te lossen met eenhonderd gulden, en tegen een rente van vier ten honderd, de eerste termijn te betalen dd 1 april 1797. T.V.D. Middegaal, schepenen G. Duiteler en W.J. Berents, N.D. Kraals. 12 april 1796.

In de marge: koop 1000-0-0, de 40ste penning 25-0-0 dd 11 april 1796


6 maart 1799 Voogd Rekening



Jan Adam Krüsemann was samen met zijn broer Alexander Krüsemann voogd over de kinderen van zijn zus Margretha Krüsemann die met Johan Hendrik Engelbert Hulshoff gehuwd was. Zij overleed op 14-07-1793.


VII/104 Overleden in Koninkrijk Holland! VII/104 Overlijden Jan Adam Kruseman


Kosten van begravenis Jan Adam Kruseman






VII/104 Jan Adam Kruseman Overlijden


Religie: Evangelisch Luthers.




 

Johan Adam Kruseman was Diaken van de Evangelisch Lutherse Gemeente Haerlem 1781-1782 & 1786-1787 [een diaken een gewijde man die helpt om binnen de kerk vieringen te verzorgen en mensen in verschillende noden bij te staan. Diaconie betekent dan ook letterlijk ‘dienst’ of ‘hulp’.]
Hij was daarna Ouderling 1790-1791. Het ambt van ouderling wordt beschouwd als voortzetting van het ambt van oudste dat in het Nieuwe Testament genoemd wordt. De ouderlingen hebben het pastoraal opzicht over de gemeente. De bestuurlijke taak berust bij de kerkenraad, bestaande uit ambtsdragers. Ouderlingen en Diakenen moeten volgens de kerkorde periodiek worden gekozen.
Tussen 1800-1809 tot aan zijn dood was hij Regent van de Evangelisch Lutherse Gemeente Haerlem.
Hij was ook in 1790-1801 & 1808-1809 tot aan zijn dood Scholar [Schoolopziener van de Evangelisch Lutherse Wees- en Armenschool].

Hij trouwde 31 jaar oud op 18-08-1776 in Haarlem Republiek der 7 Verenigde Provinciën. Het kerkelijk huwelijk vond plaats op 22-08-1776 in Haarlem Republiek der 7 Verenigde Provinciën met:



VII/104 & 105 Huwelijk Jan Adam Kruseman en Elisabeth Frederica Moter


105 Elisabeth Frederica Moter [Gen. 7 Nr.: 105 OUDGROOTOUDER], geboren op 09-05-1750 in Pfunstadt Starkenburg Hessen-Darmstadt Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Elisabeth is overleden op 02-11-1818 in Haarlem Koninkrijk der Nederlanden, 68 jaar oud. Zij is begraven op 07-11-1818 te Haarlem Koninkrijk der Nederlanden.
Religie: Evangelisch Luthers.
Kind van Jan en Elisabeth:
I. Hendrik Martinus Kruseman [Gen. 6 Nr.: 52 OUDOUDER] (Zie 52)




 

Handtekening











Regentes Ev. Luth. Wees- en Oudeliedenhuis

VII/105 Elisabeth Frederica Moter was Regentes van het Evangelisch Luthers Wees- en Oudeliedenhuis 1780-1784! Dit is niet geheel ondenkbeeldig, gelet op haar afkomst; haar vader Johann Heinrich Moter was immers onder andere predikant te Nieder-Ramstadt & Pfungstadt Hessen.


Testament 17-11-1814



In het testament van haar zoon genoemd 25-04-1818



Verkoop Plaisier Tuin 05-05-1818



Overleden 02-11-1818



Procuratie van haar kinderen 15-11-1826



Depot 16-11-1836

 




VERVOLG

ZIE GENERATIE VII bis



NAAR BOVEN / TO TOP OF PAGE